«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
Ճակատագրի դառը հեգնանքն այն է, որ Ղարաբաղի առաջին պայքարը հանուն Արցախի ազատության, հանուն նրա հայ լինելիության, շահեց այն սերունդը, որը դաստիարակվել էր և գիտակից կյանք մտել Խորհրդային Միության օրոք։ Իսկ Արցախը ոչնչացման հանձնեց այն սերունդը, որը դաստիարակվել և գիտակից կյանք է մտել անկախ Հայաստանում։ Արդարության համար մղվող պատերազմը շահեց «տոտալիտար» պետությունում դաստիարակված սերունդը, իսկ տանուլ տվեց «անկախ» պետության աճեցած սերունդը։
Ո՞րն է Փաշինյանի առավելությունը իրեն դիմակայող քաղաքական դաշտի նկատմամբ։ Նա կիրառում է մրցակցից առաջ անցնելու գործելակերպը։ Նա արդեն այսօր պատրաստվում է արտահերթ ընտրություններին։ Իսկ ի՞նչ է անում ընդդիմությունը։ Առավելապես զբաղված է ներքաղաքական և արտաքին քաղաքական հաշվեպարզումներով. ով, ինչ, երբ ինչ-որ բան սխալ ասաց և սխալ չարեց։ Թռիչքների վերլուծությունն, իհարկե, օգտակար բան է, բայց այսօր բնավ տեղին չէ։
Ինչո՞վ կավարտվեն Վաշինգտոնի փորձերը՝ համոզելու Երևանին ու Բաքվին, որ խաղաղության պայմանագիր կնքեն արդեն դեկտեմբերին։ Պայմանագիր, որը թույլ կտա Բաքվին թղթի վրա ամրագրել նվաճածը։ Այսինքն՝ ստանալ Երևանի ստորագրությունը Արցախի որևէ իրավունք պաշտպանելուց հրաժարման տակ։ Բայց Բաքվի ակնկալիքը միայն դա չէ։ Նա դեմ չէ նաև ստանալ փաստաթուղթ, որն իրեն թույլ կտա հետագայում այլ պահանջներ էլ ներկայացնել Հայաստանին։ Ամենից իրականը՝ «անկլավների» հարցը։ Եվս 8 գյուղ է ուզում Ադրբեջանը խլել Հայաստանից՝ ի հավելումն նրանց, որոնք արդեն վերահսկում է։
Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի օգնական Յուրի Ուշակովը «Պրիմակովյան ընթերցումներ» միջազգային 9-րդ համաժողովի կողասրահներում հաղորդեց լրագրողներին, որ Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը մտադիր է դեկտեմբերի վերջին մեկնել Պետերբուրգ՝ մասնակցելու ԱՊՀ երկրների ղեկավարների ոչ պաշտոնական ավանդական հանդիպմանը և ԵԱՏՄ ղեկավարների գագաթնաժողովին։ Այն հարցին, թե արդյոք հավաստի՞ է այդ տեղեկատվությունը, Ուշակովը հավելեց. «Մենք Երևանից ազդանշան ենք ստացել, հստակ ազդանշան»։
9 ժամ խոսեց Նիկոլ Փաշինյանը, պատասխանելով համաքաղաքացիների և Սփյուռքի ներկայացուցիչների հարցերին։ Ճիշտ է, ընդմիջումներով, ճիշտ է, նախապես ընտրված և համաձայնեցված հարցերով։ Եվ պատասխաններն էլ մշակված էին նախապես։ Բայց 9 ժամն այնուամենայնիվ հանաք բան չէ։ Հավանաբար, բացի ամենից, Փաշինյանը մտադիր է տեղ գտնել նաև Գինեսի ռեկորդների գրքում։
Նիկոլ Փաշինյան, Արարատ Միրզոյան, Սուրեն Պապիկյան, Ալեն Սիմոնյան։ Ի՜նչ հերոսաբար նրանք հրաժարվեցին մասնակցել ՀԱՊԿ-ի միջոցառումներին։ Մենք, ասում են, հպարտ ենք։ Մենք, ասում են, նրանց երեսը տեսնել չենք ուզում, քանի դեռ չեն ասել, թե որտեղով են անցնում Հայաստանի սահմանները։ Թող, ասում են, մատով ցույց տան, թե կոնկրետ ուր են ուզում ուղարկել իրենց դիտորդներին…
Վերնագրում ստորակետը կարելի է դնել ըստ ճաշակի: Իհարկե, ողջամիտ մարդիկ կնախընտրեն դնել դա երկրորդ բառից հետո, բայց այն քաղաքական գործիչները, որոնցից հիմնականում կախված է ստորակետի տեղը, հիմնականում այնքան էլ չունեն ողջամտության հետ...
Այնուամենայնիվ պետք չէ ամաչել խոստովանել, թե որքա՜ն է մեր բախտը բերել վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի առումով։ Չէ, հասկանալի է. Սի,Պուտին, Բայդեն…Նրանց երակներում նույնպես կրակ կա։ Մանավանդ վերջինի։ Բայց խելամիտ ֆորտունան, իհարկե, նրանց հետ գլուխ չի դնում, քանի դեռ Հայաստանում վարչապետ է Նիկոլ Վովայի Փաշինյանը։
Վերջին օրերին Եվրոպայից ստացանք ռևերանսների հերթական չափաբաժինը։ Հավերժական սիրո խոստովանությունները: Թեպետ, ավելի ազնիվ կլինի ասել, որ ստացավ ոչ այնքան Հայաստանը, որքան Նիկոլ Փաշինյանի կառավարությունը։
Ելույթ ունենալով Փարիզի խաղաղության համաժողովի շրջանակներում պանելային քննարկման ժամանակ, Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարեց, որ իրագործելով է Արցախի էթնիկ զտման իր մինիմում-ծրագիրը, Ադրբեջանը նոր պատերազմի է պատրաստվում Հայաստանի դեմ։ Այդ իսկ պատճառով, սկսած դպրոցական ծրագրերից, առաջ է տանում այն միտքը, թե ներկայիս Հայաստանը իբր «Արևմտյան Ադրբեջան» է։ Փաշինյանը հիշատակեց նաև այն մասին, որ հայատյացությունը Ադրբեջանի փաստացի պետական գաղափարախոսությունն է։