«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
Վաղը Սոչիում տեղի է ունենալու Հայաստանի, Ադրբեջանի և Ռուսաստանի նախագահների հերթական հանդիպումը: Քննարկվելու է անցած տարվա նոյեմբերի 9-ի և այս տարվա հունվարի 11-ի հայտնի եռակողմ հայտարարությունների կատարման ընթացքը։ Է՛լ ավելի ստույգ՝ հաղորդակցության ապաշրջափակման ու Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև սահմանագծման ու սահմանազատման իրականացման «ճանապարհային քարտեզի» հարցերը։
Դա մամուլի ասուլիս անվանել չի կարելի։ Նույնիսկ հարցուպատասխան անվանելը սխալ կլինի։ Ավելի շատ հիշեցնում էր մեկ անձի մենախոսություն, որն իր տեղում չէ։ Բայց չի ուզում դա ընդունել։ Նա վախենում է դա ընդունել։
Իրավիճակը Հայաստանի Հանրապետության արևելյան սահմանագոտում, որտեղ նախօրեին հայկական դիրքերը ենթարկվել են Ադրբեջանի զինված ուժերի հարձակմանը, համեմատաբար կայուն է, հրադադարի մասին համաձայնությունն ընդհանուր առմամբ պահպանվում է, հաղորդում է ՊՆ-ն: Բաքվից հայտնում են, որ իրենք 7 զոհ ունեն, մեր պաշտպանական գերատեսչությունը պնդում է, թե Ադրբեջանի կորուստները կազմում են մինչև 70 մարդ, իսկ այ մենք առայժմ ունենք հաստատված մեկ զոհ։ Ամենայն հավանականությամբ՝ Արծրունը կրկին նստել է թամբին...
Պաշտպանության նախարարությանը ներկայացնելով գերատեսչության նոր ղեկավարին՝ Փաշինյանը պահանջել է, որ ոչ ոք չկասկածի. երկրի կառավարությունը հստակ տեսլական ունի, թե ինչպես պաշտպանել երկիրը ռազմավարական մարտահրավերներից և դուրս բերել բարգավաճման ուղի:
Ադրբեջանի ԱԳՆ-ը փաստորեն արդարացրեց Արցախում ջրատարի նորոգման բրիգադի աշխատող Մարտիկ Երեմյանի սպանությունը, հայտարարելով, թե ջրատարի վերանորոգումը Շուշիի մոտակայքում, այն ժամանակ, երբ այնտեղ է գտնվում Իլհամ Ալիևը, «բազմաթիվ հարցեր է առաջացնում»: Այստեղ կարելի է զերծ մնալ մեկնաբանություններից. հասկանալի է, որ չնայած ռուսական խաղաղապահ զորակազմի հավաստիացումներին, թե ընթանում է միջադեպի հետաքննություն, Բաքուն մարդասպանին չի հանձնի և չի պատժի: Չէ՞ որ, ըստ Բաքվի ԱԳՆ-ի տրամաբանության, նա «փրկել է Ալիևի կյանքը»։
Ահա և մեկ տարի անցավ Լեռնային Ղարաբաղում 44-օրյա պատերազմի ավարտից: Օգտվելով այն հանգամանքից, որ Հայաստանում իշխանության է եկել պոպուլիստ-դիլետանտների թիմը, Ադրբեջանը, թուրքական զինված ուժերի և սիրիական թուրքամետ կազմավորումների վարձկան-ահաբեկիչների ջոկատների անմիջական աջակցությամբ, ռևանշ վերցրեց 90-ականների սկզբի Արցախյան պատերազմում կրած պարտության համար։ Այսօր Բաքվի վերահսկողության տակ են ոչ միայն տխրահռչակ յոթ շրջանները, այլև Շուշիի և Հադրութի շրջանները, որոնք Լեռնային Ղարաբաղի ինքնավարության կազմում ընդգրկված են եղել դեռևս ԽՍՀՄ տարիներին։ Հայաստանն ու Արցախը տվեցին առնվազն հինգ հազար զոհ (իշխանությունն այդպես էլ չներկայացրեց վերջնական անվանական ցուցակը), տասնյակ հազարավորները վիրավորվեցին, հարյուրավորները համարվում են անհետ կորած։ Տասնյակ, եթե ոչ հարյուրավոր գերիներ մինչ օրս մնում են Ադրբեջանի բանտերում։
2018-ին Հայաստանի գլխին եկավ Նիկոլը։ 2019-ի տարեվերջից, ինչպես հիմա արդեն պարզ է դառնում, աշխարհի գլխին եկավ կովիդը։ Փոքրիկ Հայաստանի համար դա արդեն ծայրահեղ էր։ Դժբախտությունը միայնակ չի գալիս. որպես այդ երկու պատուհասների հետևանք՝ 2020-ին Հայաստանի ու Արցախի գլխին եկավ պատերազմը։ 2021-ին սահմանները բացեցին, և կրկին պատուհաս. մարդիկ սկսեցին հեռանալ Հայաստանից։
Կար-չկար մի փոխխոսնակ կար։ Նրա հայրը նույնպես փոխխոսնակ էր եղել։ Այնպես որ դա նրանց տոհմիկ մասնագիտությունն է։ Ոմանք տոհմիկ զինվորականներ են, մյուսները՝ տոհմիկ բժիշկներ, երրորդները՝ ուսուցիչներ։ Ռուբինյանները ՀՀ ԱԺ փոխնախագահներ են. բնության մեջ պատահում են ամեն տեսակի թյուրիմացություններ։
Հայ հասարակությունը կրկին սաստիկ անհանգստացած է։ Այս անգամ՝ այն հաղորդագրություններից, որ Ադրբեջանի պետական դրոշի օրվան՝ նոյեմբերի 9-ին ընդառաջ նախապատրաստվում է Փաշինյանի և Ալիևի միջև հերթական համաձայնագրերի ստորագրումը՝ Ռուսաստանի միջնորդությամբ։ Համաձայնագրեր, որոնք նախատեսում են երկու երկրների տարածքային ամբողջականության փոխադարձ ճանաչում, սահմանազատման և սահմանագծման գործընթացի մեկնարկ, ինչպես նաև տարածաշրջանային հաղորդակցությունների ապաշրջափակում: Ավելի ճիշտ՝ այդ հաղորդակցությունների մի մասի, քանզի խոսքն առաջին հերթին Հայաստանի տարածքի միջով Ադրբեջանին դեպի Նախիջևան ճանապարհ (ճանապարհներ) տրամադրելու մասին է։
«Վալդայի միջազգային ֆորումի» ընթացքում պատասխանելով հարցերին, Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը երեկ մի շարք նշանակալի հայտարարություններ է արել, որոնք վերաբերում են Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության տարածաշրջանում իրավիճակի զարգացման հեռանկարներին: Անդրադառնանք ամբողջապես տարածաշրջանում երկարաժամկետ կարգավորման առանցքային թեզերին։