«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
Գերեվարված հայ զինծառայողների գնդակահարության տեսագրությունը դիտելուց հետո որևէ այլ բանի մասին գրելը դժվար է։ Բայց այդ մասին գրելը նույնպես դժվար է։ Քանզի տեսանյութն ունի նաև քաղաքական ենթատեքստ։ Կոնկրետ քաղաքական ենթատեքստ, կոնկրետ քաղաքական նպատակ, որ հետապնդում է պաշտոնական Բաքուն։
Սեպտեմբերը միանգամայն ամառային ամիս է Հայաստանի համար։ Աշունը մեզ մոտ իրապես սկսվում է հոկտեմբերին։ Ներկայիս մոտեցող աշունն ու կլիմայական գործոններով դրա առաջին ամիսը մեծ փորձություններ են խոստանում մեզ, եթե չասենք` ցնցումներ։ Պատրա՞ստ է արդյոք Հայաստանը։
Ի՞նչ նկատի ուներ Տեր-Պետրոսյանը։ Եթե հակիրճ, ապա Հ1-ի եթերում նրա ճառը կարելի է ամփոփել հետևյալ կերպ. ինքը՝ Տեր-Պետրոսյանը, առաջարկել է Ռոբերտ Քոչարյանին, Սերժ Սարգսյանին, Արկադի Ղուկասյանին, Բակո Սահակյանին և Կաթողիկոսին սատարել Նիկոլին, որպեսզի նա հնարավորինս շուտ ստորագրի խաղաղության պայմանագիրն Ադրբեջանի հետ։ Իսկ սատարել, ըստ առաջին նախագահի, պետք է անպայման, և դրանով իսկ կիսել պատասխանատվությունը Նիկոլի հետ, քանի որ եթե դա չարվի, ապա Նիկոլը, այդ պատուհասը, ինչպես ժամանակին բնորոշել է նրան հենց ինքը՝ Տեր-Պետրոսյանը, երկիրը կհասցնի է՛լ ավելի մեծ աղետի։
Վիթխարի են այսօր Հայաստանի առջև ծառացած մարտահրավերները։ Դրանցից գլխավորը գործող իշխանություններն են։ Փաշինյանը հասկանում է, թե որքան մեծ է իր մեղքը երկրին պատուհասած դժբախտությունների հարցում։ Հենց այդ պատճառով էլ չի ուզում ընդունել դա, սեփական մեղքը, որպեսզի չհայտնվի դատարանի առջև. պատմության և մարդկանց։
Այսօր Անկախության օրն է։ Եվ հավանաբար դեռ երբեք Հայաստանն այս օրը չի եղել այսպիսի... Նույնիսկ դժվար է ընտրել ճիշտ բառը: Այսպիսի խարխլված, քայքայված վիճակում։
Եվ այսպես, ի՞նչ է կատարվում: Սկզբում տեղի ունեցավ Շառլ Միշելի, Իլհամ Ալիևի ու Նիկոլ Փաշինյանի հանդիպումը Բրյուսելում։ Վերջինս, հիշենք, վերադարձավ չափազանց վշտացած։ Խոսում էր այն մասին, որ հանդիպումը «շատ ծանր» էր։ Ի՞նչ է դա նշանակում։
«Առավոտյան 08։00-ից սկսած, հակառակորդը վերսկսել է նախահարձակ գործողությունները, մասնավորապես՝ Ջերմուկի և Վերին Շորժայի ուղղություններով»,- հայտնել է ՀՀ ՊՆ մամլո քարտուղար Արամ Թորոսյանը: Ինչպես հաղորդում են ԶԼՄ-ները, վաղ առավոտից Սիսիանում Իշխանասարի հատվածում մարտական գործողությունները վերսկսվել են, ծանր մարտեր են ընթանում, հակառակորդը գնդակոծում է զինվորական հոսպիտալը, խաղաղ բնակչությանը, մոտակա գյուղերն ու տները, տարհանվել են կանայք, երեխաներն ու տարեցները:
Նիկոլը ելույթ ունեցավ խորհրդարանում։ Դատարկ բլբլոցի հերթական փաթեթը... Թե՛ նախկին, թե՛ նոր կորուստների գլխավոր պատասխանատուն և գլխավոր մեղավորը հանդիսացող մարդու հերթական սոլո-շոուն։
Հայ հասարակությանը զարմացնում է Արսեն Թորոսյանի այն հայտարարությունը, թե Արցախը անկախության ճանաչման հնարավորություն չունի և երբեք չի ունեցել։ Նույնիսկ Պետրոս Ղազարյանն էր զարմացել, թե՝ ախր ձեր նախընտրական ծրագրում, ընկեր ՔՊ-ականներ, ոչինչ չեք ասել այն մասին, թե Արցախը չի կարող ճանաչվել անկախ։ Ավելին, լեզվի տակ ոսկոր չունեցող ձեր առաջնորդը Ստեփանակերտում ճղավում էր, որ «Արցախը Հայաստան է, և վե՛րջ»։
Հայաստանում անցկացվում է Starmus փառատոնը։ Ասում են՝ փայլուն փառատոն է։ Փայլուն մասնակիցներով, որոնց թվում կան երաժշտության համաշխարհային մեծության աստղեր և նույնիսկ մի ամբողջ Նոբելյան մրցանակակիր: Հայաստանում առհասարակ փառատոնները շատ են՝ սկսած գինու փառատոնից։ Դրանք անցկացվում են գրեթե ամեն ամիս, եթե ոչ ավելի հաճախ։ Շատ են փառատոնները մեր երկրում, և դա լավ կլիներ, եթե…