Կրկին եկավ այդ օրը՝ մայիսի 8-ը։ Օր, երբ իրականացվեց «Հարսանիք լեռներում» եզակի ռազմական գործողությունը: Օր, որը նախկինում մեզ համար առանձնահատուկ, Շուշին մեզ վերադարձրած տոն էր, որ լցնում էր մեր սիրտը հպարտությամբ, ցնծությամբ, անասելի երջանկությամբ: Կրկին եկավ օրը, որն արդեն չորրորդ անգամ լի է դառնությամբ, ահռելի, պատմական մասշտաբի կորստի զգացումով և սիրելի քաղաքի նկատմամբ անտանելի կարոտով: Աղետի վշտով, որը կուղեկցի մեզ մշտապես, քանի դեռ չենք վերադարձել 1992 թվականի մայիսի 8-9 և կրկին կատարված չենք զգացել պատմական առաքելությունը՝ Շուշիի ազատագրումը:

Այս իշխանության «նոր ազգային կրոնն է».

Նիկոլ Փաշինյանն ու իր քաղաքական թիմը, երբ ամեն պատեհ ու անպատեհ առիթով հայ հանրությանը սպառնում են պատերազմով, մոռանում են, որ հենց իրենք են տարածաշրջանում ու հայ-ադրբեջանական հարաբերություններում նորմալ ու օրինաչափ դարձրել ուժով ու ուժի սպառնալիքով իրողությունները փոխելը։ Այս մասին, մեկնաբանելով ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի կողմից ասուլիսում հնչեցրած մտքերը գրում է ադրբեջանագետ Տաթև Հայրապետյանը:

Հայերենում կա «Հայրենատիրություն» բառը։ Դրա իմաստը Հայրենիքին տեր կանգնելն է և իրավունքը, պահանջատիրությունը կորսվածի նկատմամբ։ 32 տարի առաջ՝ 1992թ. մայիսի 7-9-ին, հայ մարտիկները ոչնչացրեցին ադրբեջանցիների մարտական դիրքերը Ստեփանակերտի մատույցներում և իրականացրեցին Շուշիի ազատագրման բացառիկ գործողությունը:

Ավելի նախընտրելի է փողոցային շարժման միջոցով այնպիսի իրավիճակի ստեղծումը, որը հանրային ճնշում կգործադրեր խորհրդարանի վրա, որպեսզի Ազգային ժողովի միջոցով կարելի լիներ հասնել վաչապետի փոփոխության։ Այս մասին Ազգային ժողովում մայիսի 7-ին, ավանդական ճեպազրույցների ժամանակ, ասել է խորհրդարանի ընդդիմադիր պատգամավոր, Հանրապետական կուսակցության անդամ Տիգրան Աբրահամյանը։

Նիկոլը չի հոգնում մանիպուլյանել 2018թ. դրությամբ արցախյան հիմնախնդրի կարգավորման գործընթացը՝ հղում անելով և աղավաղելով նաև 2017թ. ապրիլի 17-ին ԱԺ ամբիոնից Սերժ Սարգսյանի հայտնած մտահոգությունները:

Արդարադատության նախկին նախարար Գևորգ Դանիելյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է․ «Չէի կամենա անդրադառնալ թուրքական քարոզչությանը ներդաշնակ՝ Հայոց Եկեղեցու հասցեին հնչող անհեթեթ հարցադրումներին ու կեղծիքներին, բայց այս մեկն առանձնացնեմ. «Իսկ ո՞ւր էր Հայ Եկեղեցին պատերազմի օրերին»:

Տավուշում և դրա շուրջ իրականացվող գործողությունների՝ Ադրբեջանի պահանջով սահմանազատման և սահմանագծման պիլոտային գործընթացի շրջանակում 168.am–ը ՀՀ պաշտպանության նախկին նախարար Դավիթ Տոնոյանին փաստաբանական խմբի միջոցով մի քանի հարց է ուղղել:

Ադրբեջանցիների գնդագոծությունները ստիպեցին դադարեցնել Երասխում ԱՄՆ դրոշի ներքո կառուցվող ձեռնարկության շինարարությունը, Սոթքի հանքում հարյուրավոր մարդկանց գործազրկությունը նույնպես ադրբեջանական կողմի ագրեսիվ գործողությունների հետևանքն է, Կութ համայնքի և այլ գյուղերի բնակիչները զրկվել են արոտավայրերից՝ Հայաստանի Հանրապետության 200 քառ.կմ տարածքի բռնազավթման արդյունքում: Պատերազմի սպառնալիքով հանձնվում են Տավուշի 4 գյուղեր, համանման գործընթաց է սպասվում Տիգրանաշենում և Գեղերքունիքի մարզում, որտեղ, ըստ շրջող լուրերի, արդեն սկսվել են ականազերծման աշխատանքները, թեև ՊՆ-ն հերքում է փաստը: Օրերս Ալիևը ուղիղ տեքստով հայտարարեց, որ սահմանազատման-սահմանագծման գործընթացն իրականացվում է Բաքվում կազմված փաստաթղթերով, ինչից հետևում է, որ Հայաստանի իշխանությունները հլու-հնազանդ կատարում են նրա հրահանգները…