2024-04-06 08:23
Александр ТОВМАСЯН
0
ՆՈՒՅՆ «ՔԱՐՏԵԶԱԳՐԻ» ԵՐԿՈՒ ՔԱՐՏԵԶՆԵՐԸ
Ըստ երևույթին, դուք մոռացել եք ձեր հիանալի անձնագրի մասին, Հայաստանի մեծարգո քաղաղաքացիներ։ Այն կոչվում է «Հայաստանի Հանրապետության հպարտ քաղաքացու անձնագիր», տպագրվել էր 500 հազար օրինակ տպաքանակով և կոչ էր անում քաղաքացիներին «այո» ասել Սահմանադրության փոփոխման վերաբերյալ հանրաքվեին՝ ՀՀ Սահմանադրական դատարանի մասով։ Հանրաքվեն նշանակված էր 2020 թվականի ապրիլի 5-ին։ Ի՞նչ եղավ հետո, հիշո՞ւմ եք, իմ հպարտնե՛ր։
ՀԻՇԵՑՆԵՄ, ՈՐ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ ԳԼՈՒԽ ՊՐԾԱՑՐԻՆ ԱՌԱՆՑ ՀԱՆՐԱՔՎԵԻ ԵՎ ՓՈՓՈԽԵՑԻՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ ԽԱԽՏԵԼՈՎ ԱՅՆ։ Հաշվեհարդար տեսան ՍԴ անհաճո անդամների հետ, համարյա բոլորի։ Բայց, ինչպես ցույց տվեցին հետագա իրադարձությունները, դա դեռևս երջանկագույն ժամանակաշրջան էր «հպարտների» համար, որոնք հավատացել էին խաբեբային։ Որովհետև մեր պատմության մեջ դեռ տեղի չէր ունեցել 2020 թվականի աշնան 44-օրյա պատերազմը, տեղի չէր ունեցել բուն Հայաստանի Հանրապետության ինքնիշխան տարածքի մի մասի զավթումը և, վերջապես, հայերի գաղթը Արցախի Հանրապետությունից 2023 թվականի սեպտեմբերին։
Խորամուխ չեմ լինի նրա մեջ, ինչը հայտնի է բոլոր ողջամիտ մարդկանց։ Պարզապես նայեք այն քարտեզին, որ պատկերված է ձեր «հպարտի» անձնագրի կազմին, և այն մյուսին, որը վարչապետն անընդհատ իր «հպարտների» քիթն է խոթում 2024 թվականի վերջին շաբաթներին։
Միայն քաղաքականապես տխմարներն ու տհասները կարող էին, հաճոյանալով միամիտ «հպարտներին», այդպիսի քարտեզ տպել անձնագրի կազմին՝ «Հայաստանի Հանրապետություն» բառերի տակ։ Միայն ազգային շահերի դավաճանները կարող են այսօր թափահարել Հայկական ԽՍՀ-ի ուրվագիծը պատկերող թիթեղի կտորը, հաշվի չառնելով, որ նույն այդ Ալմա-Աթայում 1991-ի դեկտեմբերին միութենական հանրապետությունների սահմանները ճանաչելիս խոսք անգամ չկար Արցախի մասին։ Այդ ժամանակ նա ամենաօրինական հիմունքներով (խորհրդային օրենքների համաձայն) դուրս էր եկել Ադրբեջանական ԽՍՀ-ի կազմից։ Եվ Արցախը Ադրբեջանի մաս անվանել կարող են միայն Ալիևը, Էրդողանը և Փաշինյանը։
Այսօր նա ձեռքին թիթեղի մի նոր կտոր է թափահարում։ Ուշադիր նայեք դրան։ Մտապահե՛ք։ Ի՞նչ իմանաս, թե վաղը ինչ է հրամցնելու։ Ի դեպ, եթե ձեզ մոտ պահպանվել է այդ «անձնագրի» մի օրինակ, նայեք, թե տեքստում որքան այլ ստեր կան։ Պարզվում է, որ 2020-ի ապրիլին իշխանություններն արդեն կրճատել էին արտագաղթը 88,6%-ով, բարձրացրել 1 մլն մարդու աշխատավարձ, ներառյալ թոշակառուներին, և հասել տնտեսական ամենամեծ աճին Եվրոպայում։ Իսկ Երևան-Հռոմ տոմսն արժե 40 եվրո…
Համեմատեք այդ երկու քարտեզները, մեծարգո «հպարտներ»։ Եվ նկատի առեք, որ սնապարծությունը յոթ մահացու մեղքերից առաջինն է։ Ժամանակը չէ՞, վերջապես, հասկանալու, թե ուր է տանում բոլորին «ժողովրդավարության բաստիոնի քարտեզագիրը»։
ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА
-
New2024-05-18 10:37Мне не хочется сегодня обращаться ко всей команде недоброй памяти баловня политической судьбы Никола Воваевича Пашиняна. В сегодняшнем интернет-пространстве всякие "прозревшие" пользователи изрекают неисчислимое количество проклятий на голову человека, который сделал то (но не до конца), чего не сумели сделать отец и сын Алиевы, и прочие наши дорогие соседи, свалившиеся на нашу голову 1000 лет назад.
-
2024-05-14 10:24Семейный очаг, дом, улица, село или город - с них начинается детство, которое остается в нас всю жизнь, напоминая моментами о малой родине, из которой мы шагнули в большую. Многим хочется оглянуться, увидеть то место, где ты сделал первые шаги, но это, увы, дано не всем. Педагог, публицист, общественный деятель Татьяна Александровна Минасян родилась в Дашкесане (Гардман), после окончания школы поступила на биологический факультет ЕГУ, работала некоторое время в Академгородке (Новосибирск), многие годы преподавала биологию в ереванских школах. Активно включилась в Карабахское движение, в самом начале которого азербайджанцы изгнали армян из области Гардман провинции Утик Великой Армении.
-
2024-05-09 10:04Все дальше в историю отодвигается 9 Мая 1945 года - День Великой Победы над фашизмом. Почти не осталось в живых тех, кто принес эту победу миру. Постепенно уходят из жизни и дети войны. А история Второй мировой продолжает оставаться ареной столкновений, споров о том, кто сделал больше в борьбе против Гитлера и его союзников.
-
2024-05-04 12:53Каждый из нас каждый день пишет свою биографию своим словом и делом, творит добро, причиняет зло и уходит, так и не поняв в большинстве случаев, для чего ему отмерили куцый отрезок времени. Остаются две даты на могильном камне. И память о сделанном и содеянном. И спорное правило о том, что об ушедших можно говорить либо хорошее, либо молчать. Вы с этим согласны?
