Պատմականորեն հաստատված ավանդույթի համաձայն՝ հայ թագավորների և իշխանների կանայք հեռու էին մնում քաղաքական վայրիվերումներից, առավելևս՝ խարդավանքներից։ Մինչ ամուսինն ապրում և գործում էր, գնում ռազմարշավների, ժողովներ անցկացնում, արդարադատություն իրականացնում, շենացնում երկիրը, մի խոսքով՝ իշխում և կառավարում ամուր ձեռքով ու պայծառ մտքով, նրա տիկինը՝ համեստ ու հուշիկ, մարդկանց աչքից հեռու, անձնատուր էր լինում կանացի առօրեական հոգսերին։ Դաստիարակում էր ժառանգներին, հոգ տանում թշվառների և որբերի մասին, աղոթում ու սեփական ձեռքով խորանի շքեղ ծածկոցներ գործում՝ եկեղեցիներին ընծա: Խոնարհությունն ու սրտալի հոգատարությունն այն էին, ինչը գնահատվում էր արքայազարմ տիկնանց մեջ, որոնք ընկալում էին իշխանությունը որպես պարտիք Աստծո և ժողովրդի առջև, իսկ դրա շռայլ շնորհները՝ որպես փորձություն:

Չի կարելի երևակայել, թե վեր ես առճակատումից, երբ խոսքը վերաբերում է երեխաների ու թոռների ապագային. ամեն հայ այսօր հայտնվել է ընտրության և «Ո՞ւմ հետ եմ ես» հարցին պատասխանելու անհրաժեշտության առջև։ Թող ամեն ոք իր համար որոշի, թե բարիկադների որ կողմում է ինքը, ո՞ւմ հետ է. Նիկոլի, «Լֆիկի», «Գռզոյի», «Լուլուի», «Շիշ բռնողի», «Նավակ Ճոճողի», «Երեսին թքողի», Հովիկ Աղազարյանի ու Հակոբ Ասլանյանի, թե՞ բարիկադների մյուս կողմում, այնտեղ, որտեղ Սուրբ Եկեղեցին է, Արարատ լեռը, Հաղթանակի գեներալները, Արցախյան ազատամարտի շարքային վետերանները, քաղբանտարկյալները և բոլոր նրանք, ովքեր չեն ցանկանում վերածվել Հայրենիքից ու Հիշողությունից զուրկ մանկուրտների…

Երեկվանից Հայաստանում լրիվ նոր իրավիճակ է։ Հարցը Կիրանցը չէ, ոստիկանական վայրագությունները չեն, նույնիսկ հայկական դպրոցի դիմաց տնկվելիք ծառերը չեն, որոնք մեր երեխաներին պետք է պաշտպանեն ադրբեջանցիներից (կյանքը ցույց տվեց, որ քաղաքական կոպիտ սխալների պարագայում նույնիսկ Մռով լեռն ու Շուշիի անհաս բարձունքը չեն կարողանում պաշտպանել)։

Բագրատ արքեպիսկոպոս Գալստանյանն ասաց, որ դեռ երկար ենք հիշելու Կիրանցի հաղթանակները: Իրավացի է նա, թե ոչ, ցույց կտա մոտ ապագան։ Առայժմ կարելի է խոսել միայն մեկ հաղթանակի մասին։ Կիրանցը փողոց դուրս բերեց տարբեր քաղաքական հայացքների տեր մարդկանց՝ ի պաշտպանություն սահմանամերձ հայկական գյուղի, որի տարածքների մի մասն ինչ-որ անհասկանալի քարտեզով իշխանությունները մտադիր են առաջիկայում հանձնել Ադրբեջանին: Հանուն նրա, որ յոթ օր, ըստ Նիկոլի, ապրենք առանց պատերազմի, իսկ թե ինչ կլինի 8-րդ օրը, ոչ ոք ոչինչ չի կարող երաշխավորել։ Թե կունենա արդյոք Կիրանցն այլ հաղթանակներ, որոնք իսկապես ոսկե տառերով կգրեն գյուղի անունը հայոց պատմության մեջ, Երևանում լուծվելիք հարց է: Կա՛մ Կիրանցը կդառնա Հայաստանի վերածննդի խորհրդանիշը, կա՛մ այն գործընթացի մեկնարկի, որի արդյունքը կլինի հայոց անկախ պետականության կորուստը, վերածումը Թուրքիայի և Ադրբեջանի պրոտեկտորատի:

Կիրանցի բնակիչների հետ հանդիպումը (ապրիլի 29-ին) հաստատեց, որ Փաշինյանն ընդամենը Ալիևի հնազանդ կամակատարն է, ուստի չի կարող զիջումներ անել իր հայրենակիցներին և բավարարել նրանց խնդրանքները. իրենից ոչինչ կախված չէ։

Ապրիլի 30-ին ԱԺ հայտարարությունների ժամին ԱԺ «Պատիվ ունեմ» խմբակցության քարտուղար Տիգրան Աբրահամյանը հարց էր բարձրացրել, որ, ըստ պաշտոնական պատասխանի, Սովետական ժամանակաշրջանի սահմանազատման, սահմանագծման աշխատանքների վերաբերյալ վերջին քարտեզները կադաստրից անհետացել են:

ՀԱԵ Տավուշի թեմի առաջնորդ Բագրատ արքեպիսկոպոս Գալստանյանին, ում ոստիկանները թույլ չեն տալիս մուտք գործել Կիրանց գյուղ, միայնակ նստել է փողոցի մեջտեղում։  

Ազգային ժողովի նիստի մեկնարկին, քվեարկություններից առաջ վարման կարգով ելույթի իրավունք խնդրեց ԱԺ «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Արծվիկ Մինասյանը, ով անդրադարձավ ոստիկանական ուժերի կողմից լուսադեմին Կիրանցում ճանապարհի բացմանը և կիրանցիների բերման ենթարկելու։

Կիրանցում ոստիկանության կողմից այս պահին իրականցվում է «Օղակ» օպերացիա: Այս մասին Facebook-ի իր էջում գրել է ԱԺ «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Գառնիկ Դանիելյանը: