«Հրապարակ» թերթը գրում է. ««Ինչ հարց որ ներկայացրել էինք, էդ հարցի պատասխանը եկել էր տալու։ Մենք տարբերակ էինք ներկայացրել՝ գետով սահման էինք ասել, նա էլ ասավ՝ 90 տոկոսով հաշվեք՝ լուծված է... Ասավ՝ հույս կա, որ ձեր ուզածը կլինի, բայց առայժմ թղթի վրա անցկացված չի։ Սպասենք»,- ասաց երեկ Տավուշում Նիկոլ Փաշինյանի հետ հանդիպմանը մասնակցած ոսկեպարցին:

ՀՀ հատուկ հանձնարարություններով նախկին դեսպան Էդմոն Մարուքյանը գրում է․

Կարեն Սարգսյանը, որը ներկայանում է իբրև սոցիոլոգ-վերլուծաբան, իշխանական հեռուստաընկերություններից մեկի եթերում ասաց. «Ժամանակն է փակել ինչ-որ «Դոստոևսկու տունն» ու «Ռուսական գրքի տունը»: Քրիստոնեա-դեմոկրատների գաճաճ կուսակցության առաջնորդ Լևոն Շիրինյանը իշխանական մեկ այլ հեռուստաալիքի եթերում հայտարարեց, թե «հայերը պետք է ազատվեն ամեն իսկական ռուսականից», օրինակ՝ գրող Դոստոևսկուց, որը «իսկական ռուս» էր: Ուկրաինայում պարոն սոցիոլոգից ավելի հեռուն գնացին, այնտեղ պարզապես այրեցին ռուսերեն գրքերը։ Իսկ Դոստոևսկին երբեք «իսկական ռուս» չի եղել, մեծ գրողի հայրը լիտվացի էր՝ Դոստաուսկաս ազգանունով:

«Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև նոր սահման չպետք է ստեղծվի, պետք է արտահայտվի սահմանը, և ըստ այդմ՝ ինչը Հայաստան է, Հայաստան է, ինչը Հայաստան չէ` Հայաստան չէ: Հիմա այս ասելիքի ներքո պետք է համաձայնեցնել դե յուրե նշանակություն ունեցող քարտեզները»,- հայտարարեց Փաշինյանը՝ վկայակոչելով Ալմա-Աթայի բանաձևը, որը ստորագրելով նախկին միութենական հանրապետությունները հայտարարել են, իր խոսքերով, իրենց պետական անկախության մասին, իսկ նախկին վարչական սահմանները վերածվել են պետականի։

Արխիվները միշտ հետաքրքիր աղբյուր են եղել ոչ միայն ուսումնասիրող-հետազոտողների, այլ նաև լայն հասարակության համար: Նաև դրանց վրա է հենվում հասարակության պատմությունն ու հիշողությունները:

ԵԽԽՎ-ում Հայաստանի պատվիրակության անդամ, ԱԺ պատգամավոր Արմեն Գևորգյանը ելույթով հանդես է եկել ԵԽԽՎ Բյուրոյի և մշտական հանձնաժողովի գործունեության առաջընթացի վերաբերյալ քննարկման ժամանակ, որը ներկայացնում ենք ստորև․

Հայոց ցեղասպանության զոհերի ամբողջական ցուցակ կազմելու Հայաստանի իշխանությունների գաղափարն ընդհանուր առմամբ բացասական արձագանք է առաջացրել հասարակության շրջանում։ Քննադատները կարծում են, որ ողբերգության 109-րդ տարելիցի նախաշեմին իշխանությունները գիտակցաբար ջուր են լցնում Անկարայի ջրաղացին՝ հաշվի առնելով, որ զոհերի թվի վերաբերյալ ցանկացած քննարկում Ցեղասպանության փաստը դարձնում է առևտրի և շահարկման առարկա, ինչը ձեռնտու է բացառապես այդ ոճրագործությունը չճանաչող ժամանակակից Թուրքիային։ Ցուցակների «ստուգման» գաղափարը ոչ միայն վտանգավոր է քաղաքական առումով, այլև անիրագործելի է զուտ տեխնիկապես, նշում են մասնագետները։

2018թ. ապրիլի 26-ին Հանրապետության հրապարակում հանրահավաքի ամբիոնից Փաշինյանը հնչեցրեց իր հայտնի արտահայտությունը. «Կա՛մ ես վարչապետ կընտրվեմ ժողովրդի պահանջով ու առաջարկով, կա՛մ Հայաստանում ընդհանրապես վարչապետ չի ընտրվի»։ 6 տարի անց այդ արտահայտությունը կհնչեր այսպես. «Կա՛մ ես կմնամ Հայաստանի վարչապետի պաշտոնում, կա՛մ չի լինի բուն Հայաստանը»։

Հետաքրքիր է, թե Ադրբեջանն ինչպե՞ս կարող է դիրքորոշում որդեգրել, թե ատելության խոսքի մասին Հայաստանի պնդումները կարող են տեղավորվել կոնվենցիայի շրջանակի մեջ, բայց նույն ատելության խոսքը եթե օգտագործվում է անպաշտպան անձանց նկատմամբ, խոշտանգելով նրանց բանտում, կամ նրանց անհետացնելով, ապա հանկարծ այդ նույն խոսքը որևէ կապ չունի ռասսայական խտրականության դրսևորումների հետ։ Այս մասին այսօր՝ ապրիլի 16-ին, ՄԱԿ-ի Արդարադատության միջազգային դատարանում «Հայաստանն ընդդեմ Ադրբեջանի» գործով լսումների ժամանակ հայտարարեց Հայաստանի հայցեը ներկայացնող պրոֆեսոր Շոն Մերֆին։