ՓԱԽՉՈՂՆԵՐԸ
Ոմանք զարմանում են, որ Հալեպում Հայաստանի հյուպատոսը, տեղեկանալով թուրքամետ կազմավորումների մոտալուտ հարձակման մասին, փախել է քաղաքից՝ չբարեհաճելով նույնիսկ տեղյակ պահել տեղի հայ համայնքին։ Այն համայնքին, որի շահերի համար էլ ինքը «հյուպատոսում» էր Հալեպում՝ ստանալով բավական մեծ աշխատավարձ։
ԻՍԿ Ի՞ՆՉ ԿԱ ԶԱՐՄԱՆԱԼՈՒ: ՋՈՋԸ ԻՆՉ Է, ՈՐ ՊՈՉԸ ԻՆՉ ԼԻՆԻ. ԻՆՉՊԻՍԻՆ ՈՐ ՎԱՐՉԱՊԵՏՆ Է, ԱՅՆՊԻՍԻՆ ԷԼ ՀՅՈՒՊԱՏՈՍՆ Է։ Մի՞թե 2008-ին ճիշտ այդպես չփախավ Փաշինյանը, որի հոգին մինչ այդ փառավորվում էր այն ցուցարարների գործողություններից, որոնք բռնություն էին գործադրում ոստիկանների նկատմամբ, և լրացուցիչ ուժեր էր ուղորդում այն հատվածներ, որտեղ ոստիկանների հետ ցուցարարների բախումներն առավել կատաղի էին։ Իրեն երևակայել էր ստրուկների ապստամբությունը ղեկավարող Սպարտակ... Իսկ այնուհետ փախավ և հանձնվեց միայն այն բանից հետո, երբ ստացավ անվտանգության ու արագ համաներմամբ չեղարկվելիք ազատազրկման կարճ ժամկետի երաշխիքներ։
Նույն կերպ էր գործում նաև 2020-ի պատերազմի ժամանակ։ Սկզբում իրեն Նապոլեոն էր երևակայում, հրաժարվում խաղաղության շահավետ պայմաններից, իսկ հետո, վերջապես ստորագրելով նվաստացուցիչ խաղաղությունը, թաքնվեց ինչ-որ բունկերում՝ հարվածի տակ դնելով խորհրդարանի այն ժամանակվա ղեկավար Արարատ Միրզոյանին, որը պատերազմական գործողությունների ժամանակ բոլորին կոչ էր անում հիշել, որ գերագույն գլխավոր հրամանատարը Նիկոլ Վովայի Փաշինյանն է…
Հազարամյակներ շարունակ կար հայկական երկրամասը, բայց փողոցից եկավ ամենից ու ամենքից նեղացած մեկը, և չկա հայկական երկրամասը։ Քանզի այդ ոմն մեկը սկսեց պայքարել «ինքնիշխանության» համար։ Այսօր էլ լկտիաբար պնդում է, թե Հայաստանն օրըստօրե ավելի ինքնիշխան է դառնում…
Իրականում նա զրոյացրեց ոչ միայն Արցախն ու հազարավոր հերոսների ավանդը, որոնք զոհաբերել են իրենց առողջությունն ու կյանքը հանուն Հայաստանի ու Արցախի անվտանգության։ Նա զրոյացրեց նաև Հայաստանի ինքնիշխանությունը, որը մանրադրամ դարձավ տարածաշրջանի և ոչ միայն տարածաշրջանի երկրների խաղերում։ Փոխարենը հիմա, Արցախում էթնիկ զտումներից, այդքան զոհերից հետո, նա շատ «ինքնիշխան» ժպտում է Ալիևին՝ նրան հանձնելով արդեն նաև այլ տարածքներ։
Իհարկե, շա՜տ տպավորիչ է, թե ոնց է Աննա Հակոբյանը տոլմա փաթաթում։ Բայց եթե դու այդքան բաց ու հանդուրժող ես, ընդհուպ մինչև կնոջդ տոլմա փաթաթալու ընթացքը ցույց տալը, ապա գուցե պատմե՞ս, թե ինչի վրա էիր այդքան զվարճացել Ալիևի հետ ԲՐԻԿՍ գագաթնաժողովում։ Թե՞ այդքան համարձակություն չունես։ Չէ, չունի։ Փոխարենը համարձակություն ունի ստեր լցնելու իր ընտրողի ականջները՝ Հայաստանի պաշտպանունակության բարձրացման համար ձեռնարկվող միջոցների, իբր ժամանակակից սպառազինության գնումների մասին... Հերթական բլեֆն է։ Եթե իսկապես ինչ-որ արժեքավոր բան գնած լինեին, այդ ինքնագովը վաղուց նկարված կլիներ նոր ձեռք բերածի խորապատկերին։
Հայաստանի անվտանգության համար այդ ի՞նչ սպառազինության մասին ենք խոսում։ Փաշինյանը մտածում է միայն սեփական կարիերայի, իշխանությունը պահելու, դե, ու իր անվտանգության մասին։ Վերջինին, ընդ որում, չափազանց ուռճացված կարևորություն է տալիս։ Փաշինյանի երբեմնի սիրելի գեներալ Դը Գոլը նման մարդկանց մխիթարում էր. «Դուք երկար կապրեք։ Սպանում են միայն լավագույններին»։
...«Վրացական երազանքը», կատարելով արևմտյան ցանկությունները, հասավ ԵՄ անդամի թեկնածուի կարգավիճակի։ Բայց հետո պարզվեց, որ հանուն այդ կարգավիճակի Արևմուտքը վրաց իշխանություններից պահանջում է լիակատար հնազանդություն և հակառուսական կտրուկ քայլեր, ընդհուպ մինչև ռազմական գործողություններ։ «Երազողները» հրաժարվեցին, չցանկացան հարվածի տակ դնել իրենց երկիրը։
Նիկոլը, նույնպես կատարելով Արևմուտքի ցանկությունները, ամբողջությամբ հանձնեց Արցախը։ Ի՞նչ ստացավ դրա դիմաց: ԵՄ անդամի թեկնածուի կարգավիճա՞կ: Ոչ, դրա դիմաց նա ստացավ ծափահարություններ Եվրախորհրդարանում ու Եվրոպական տարբեր քաղաքական հավաքույթների հրավերներ։ Ամեն մեկն իր գինն ունի. վրացիներին փորձեցին գնել ԵՄ անդամի թեկնածուի կարգավիճակով, բայց նույնիսկ դա չստացվեց, իսկ Նիկոլին առան էժան գնով։
Ի դեպ, հետաքրքիր է, Սալոմե Զուրաբիշվիլին նույնպես արդյունքում կփախչի՞, ինչպես Նիկոլը 2008-ին։
ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА
-
2025-05-22 12:15
Откровения надо ценить, независимо от того, от кого они исходят. Особенно, когда откровение - на публику, ведь это означает, что человек делится со своим сокровенным. Вот так и Арам Завенович от партии «Республика» поделился у Петроса сокровенным, тем, что очень наболело.
-
2025-05-21 12:14
Встречать главу МИД России Сергея Лаврова плакатами «Путин - убийца» - это, конечно, было круто. Ну да, ну да, официальный Ереван «ни при чем». Совсем-совсем. Эти плакаты надо рассматривать исключительно в контексте прав человека, свободы совести, слова и всех остальных мыслимых и немыслимых свобод, процветающих в «бастионе демократии». Ну да, не власть развесила антипутинские плакаты, а партия «Во имя Республики» Армана Бабаджаняна. Партия, которую власть опекает и лелеет. По-отечески: любовно-снисходительно к ее мелким шалостям.
-
2025-05-21 10:02
Последние дни социальные сети зашкаливает общественное возмущение записями Анны Акопян. Что послужило триггером, трудно сказать, но лексикон Анны Акопян заблистал чрезвычайно яркими красками, и она дала волю фантазии в привлечении оскорбительных эпитетов своим оппонентам.
-
2025-05-21 09:38
То, что Никол Пашинян выглядел не в своей тарелке на празднествах в Москве, было не только очевидно, но и ожидаемо. Никаких двусторонних встреч, наиболее частый собеседник - Александр Лукашенко, к которому симпатий Пашинян точно не питает… Запоминающийся момент, когда лидер Китая приветствует Лукашенко, а привставшего для рукопожатия Пашиняна просто не замечает? Случайно? Возможно, не специально. Просто Пашинян - такая незначительная для китайского лидера фигура, что можно действительно не обратить внимания на то, привстал он для приветствия или не привстал…