Последние новости

ԿԵՆԱԿԻՑՆԵՐԸ

Փետրվարի 9-ին սոցցանցերի հայկական հատվածում տարածվեցին Աննա Հակոբյանի հերթական արտասահմանյան այցի լուսանկարները: Այս անգամ մադամ Էրատոն իր ներկայությամբ պատվել է արաբական երկրներից մեկին (ասում են՝ Կատարին), որտեղ ինչ-որ բանակցություններ է վարել ոմն պարոնների հետ, իբր՝ իր հիմնադրամների գործերով։ Եվ, իհարկե, առկայծեցին նրա այցելության կադրերը ազգային խոհանոցի, ինչպես ասում էին խորհրդային տարիներին՝ հասարակական սննդի օբյեկտ, այն էլ, ըստ երևույթին՝ շատուշատ հեղինակավոր օբյեկտ։ Դե, ո՞նց կլիներ առանց կյանքի այդ անմոռանալի գաստրոնոմիական հաճույքների:

Դատելով ամենից, եվրոպական եվ ամերիկյան անթիվ շրջագայությունները վերջնականապես ձանձրացրել են մադամ Էրատոյին, և նրան արդեն ձգում է տարաշխարհիկ Արևելքը, որտեղ ամեն ինչ այնքա՜ն խորհրդավոր է, վեհաշուք ու ռոմանտիկ: Թեպետ, հնարավոր է, որ հարցն ամենևին էլ ռոմանտիկան չէ, այլ հակառակը. ամեն ինչ շատ ավելի ճղճիմ է:

Ինչո՞ւ չենթադրել, որ առյուծի մռնչյունով Թրամփի հնչեցրած սպառնալիքներից հետո՝ գլխիվայր շրջելու Ամերիկայի ու Եվրոպայի բանկային ողջ համակարգը և բացահայտելու «ձախ փողերի» լվացման գլոբալ սխեման, Էրատոն, անհանգստանալով, նետվեց բանկային նոր ապաստարաններ փնտրելու թաթար-մոնղոլական տուրքի ոճով բիզնեսից իր կորզած և իր բացարձակ անթափանց հիմնադրամներում այդպես առեղծվածային կերպով տարրալուծվող կապիտալների համար։

Фотография с очередного заграничного визита Анны Акопян

Ինչո՞ւ չկասկածել նրան փողերի լվացման ավելի անվտանգ ուղիների որոնման մեջ՝ արաբական աշխարհի խորը թաքցված սնդուկների միջոցով: Եթե դա այդպես չէ, ապա ի՞նչ էր կորցրել արաբական երկրում: Ոչ միայն պարզապես թռավ այնտեղ՝ ԱՄՆ կատարած անփառունակ ուղևորությունից անմիջապես հետո, այլև հետը քարշ տվեց հիմնադրամի աշխատակիցների, ինչպես նաև պետծառայության թիկնապահների մի ամբողջ բազմություն:

Եվ ընդհանրապես, որևէ մեկը վերջապես կբացատրի՞, թե այդ որ օրենքով է սույն անձն օժտված պետական գործերի հետ առնչվելու իրավունքով։

Այն բանից հետո, երբ Նիկոլն ու Աննան իրենց մառազմատիկ փոդքաստում պատահաբար լեզվից թռցրեցին, որ ոչ մի ձևով ամուսնացած չեն. ո՛չ եկեղեցական, ո՛չ քաղաքացիական, վերջնականապես պարզ դարձավ, որ նրանց կապը իրավական հարթության մեջ կարելի է որակել միայն մեկ բնորոշմամբ. կենակցություն։ Դրանից հետո առաջին տիկնոջ, այսինքն պետությունն այսպես թե այնպես ներկայացնող անձի կարգավիճակով մարդկանց աչքին երևալու իրավասության նկատմամբ Հակոբյանի բոլոր հավակնությունները պետք է ինքնըստինքյան և անվերապահորեն չեղարկվեն։

Ի՞նչ հիմնավորմամբ է նա օգտվում կառավարական օդանավից, մշտապես ուղեկցում կենակցին արտասահմանյան ուղևորությունների, աշխատանքային, պետական և պաշտոնական այցերի ժամանակ: Եվ առավելևս՝ ի՞նչ իրավունքով է շրջագայություններ կատարում բյուջեի փողերով, իբր կապված իր պղտոր հիմնադրամների գործունեության հետ։

Միակ բանը, ինչին կարող է հավակնել սույն տիկինը, պարզապես Նիկոլի հետ ապրելն է կառավարական ամառանոցում, նրա հետևից լվանալ-մաքրելը, ձվածեղ սարքելն ու նրա երեխաներին խնամելը։ Իսկ պետական համակարգի հետ փոխկապակցված հիմնադրամներ ղեկավարելու, բյուջեի գումարներ ծախսելու, պետապարատի աշխատողներին ու թիկնապահներին իր հետ արտերկիր քարշ տալու ոչ մի իրավունք նա չունի։ Նույնիսկ աֆրիկյան սաֆարիում առյուծների կեր դառնալու սպառնալիքի դեպքում այդ կինն իրավունք չունի վատնել պետական ռեսուրսն իր անվտանգության վրա:

Չենք խոսում արդեն դաժան պատերազմի ընթացքում շտաբի հրամանատարական բունկերում ներկայության, ռազմական գործերի մասին իրազեկության և հակահարձակողական ռազմական գործողության մշակմանը հնարավոր մասնակցության (!) մասին: Ի դեպ, տվյալ փաստը գրեթե կատարյալ առարկայական նախադեպ է իրավական հայցի համար։

Իհարկե, Էրատոյի կենակիցն ի պաշտպանություն նրա անմիջապես կհայտարարի, թե մեղավորը ոչ թե նա էր, այլ գեներալները։ Բայց մի՞թե դա դեր կխաղա, եթե գեներալներին նա առանց այդ էլ նստեցնում է մեկը մյուսի հետևից։ Փոխարենը հայցն ինքնին աղմկահարույց կլինի և վերջապես գլոբալ կերպով կակտիվացնի այն հարցը, թե ո՞վ է առհասարակ Աննա Հակոբյանը, և ինչո՞ւ է նա, բացի կենակցի «համեստ» աշխատավարձից, իր ճոխ ապրելակերպի վրա ծախսում նաև բյուջեի միջոցները։

Արտաշեսյան Հայաստանի վերջին միապետը Էրատո թագուհին էր։ Եվ սատանան էլ գլուխը կկոտրի՝ փորձելով հասկանալ, թե Տիգրան IV-ի ինչն էր նա առաջին հերթին. քույրը, կինը, թե՞ համիշխանուհին։ Նույնն էլ այս մադամն է, որը, ամենայն հավանականությամբ, բնավ անհիմն չէ կապակցել իրեն Էրատոյի հետ. ոչ մի կերպ չես հասկանում՝ ի՞նչ է նա, ո՞վ է նա, ինչո՞ւ և ի՞նչ իրավունքով

 

ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА

  • ТОВАРИЩ АРЦРУН, ЕГО ПРИЯТЕЛЬ ПЕГОВ И НЕВЕРНАЯ ГЕРТРУДА
    2025-05-22 10:31

    Да, Александр Македонский - великий полководец, но зачем же стулья ломать? Воистину, это фраза применима к товарищу Арцруну - тому самому, что когда-то опошлил и сделал ненавистным для нашего народа априори воодушевляющий девиз "Мы победим". Знаю, что пишу об Арцруне и его сенсационных заявлениях на посиделках у Петроса с большим опозданием, когда уже все, кому не лень, высказались и выразили все, чего он заслуживает. Сказать что-то новое на эту тему сложно, но на самом деле иногда полезно дать теме остыть недельки две и без эмоций вновь обратиться к ней свежим взглядом.

  • ДУБИНКОЙ ПО ГОЛОВЕ ВМЕСТО ВОЛШЕБНОЙ ПАЛОЧКИ
    2025-05-22 10:27

    Уже недели две как в сети гуляют занятные видеокадры из районной «лекции» варчапета в рамках осуществляемой его сожительницей инициативы «Образование – это модно». На кадрах Никол с достойной параноика импульсивностью и ужимками шизофреника взывает к аудитории, разглагольствуя: чтобы изменить свою жизнь, надо, мол, прежде всего измениться самим, а не стремиться поменять премьера. Иными словами, публике внушается, что корень всех проблем в них самих, а вовсе не в руководстве страны. 

  • КТО В СТРАНЕ НЕАДЕКВАТЫ – НИКОЛ ИЛИ МЫ?
    2025-05-15 09:12

    Кто-нибудь может вспомнить второй такой случай, когда глава государства в прямом эфире показывает жестом, как перережет горло или повесит своих политических оппонентов? Кто-либо может привести в качестве примера прецедент в международной практике, когда лидер страны открыто угрожает засадить оппозицию в подвалы и истерит с парламентской трибуны, подобно базарной хабалке?

  • ФЕРМЕРОВ, КОНЕЧНО, ЖАЛЬ, НО…
    2025-05-14 09:09

    В очередной раз приходится с сожалением констатировать, что главной проблемой нашего общества, беспомощно барахтающегося под игом банды проходимцев и авантюристов, является неумение либо нежелание воспринимать проблему соседа, друга, соотечественника как свою личную. Речь, конечно, не о том, чтобы граждане постоянно жили жизнью и заботами друг друга, однако, в здоровом обществе индивид должен быть готов постоять и за себя, и за брата, и за свата, когда эта самая банда методично и поочередно гнобит всех.

ПОСЛЕДНЕЕ ПО ТЕМЕ