«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
Շատ բան է փոխվել Հայաստանում Նիկոլ Փաշինյանի մեկամյա կառավարման ընթացքում։ Բայց ոմանք, ինչպես արդարացիորեն նկատում է վարչապետը, դեռևս մինչև վերջ չեն հասկացել, թե հատկապես ինչ է փոխվել։ Հենց նրանց էլ նվիրվում է այս հոդվածը։
Ռոբերտ Քոչարյանի գործն աստիճանաբար թափ է հավաքում։ Կարծես թե շատ բան է ասվել այդ գործի հետ կապված, և նրանք, ովքեր ընդունակ են լսելու, լսել են։ Իսկ նրանք, ովքեր դըմփ-դըմփ-հու… դե, ի՞նչ պահանջես դրանցից։ Եվ այդուհանդերձ կյանքը նորանոր անհեթեթ խճողումներ է գցում Ռոբերտ Քոչարյանի և ընկ.-ի կողմից սահմանադրական կարգի տապալման գործով անհեթեթությունների գանձատուփը։
Նիկոլ Փաշինյանն ակնհայտորեն տառապում է համեստության համախտանիշով։ Չէ՞ որ անցած տարվա ընթացքում իր գլխավորած կառավարությունն ու անձամբ վարչապետը իրականում շատ ավելին են արել, քան այն, ինչ հնչեցրեց Փաշինյանը իր մամլո ասուլիսում։
Անցած շաբաթ օրը ադրբեջանական կողմից արձակված կրակոցից ծանր վիրավորվեց Արցախի Պաշտպանության բանակի զինծառայող Ագանիկ Գառնիկի Զորոգլյանը։ Ամենատարբեր փառատոների և ցուցահանդեսների խորապատկերին տեղեկատվությունն անցավ ոչ այնքան նկատված։ Եվ դա հասկանալի է. ազգային խոհանոցի ուտեստները ախորժակով համտեսող վարչապետը շատ ավելի ուրախ տեսք ունի և անհամեմատ ավելի լայն լսարան է ապահովում ԶԼՄ-ների համար, քան աղքատիկ տեղեկատվությունը վիրավորված զինծառայողի մասին։
Տասնմեկ մարդ զոհվեց Ֆրանսիայում բողոքի ակցիաների ժամանակ, որ սկսել էին «դեղին ժիլետները» նոյեմբերի 17-ին։ Զոհվեցին տարբեր պատճառներով, բայց այդ զոհերն այսպես թե այնպես կապված են բողոքի ակցիաների հետ։
Նիկոլ Փաշինյանը վերջերս գանգատվեց հայ հասարակության մեջ Արցախի վերաբերյալ հստակ ձևակերպված հայեցակարգի բացակայությունց։ Իբր՝ դեռ չի կողմնորոշվել հայ հանրությունը, թե կոնկրետ ինչ է ցանկանում այդ հարցում, որպեսզի ինքը՝ Նիկոլը գնա ու հասնի դրան։ Եվ հստակ ձևակերպված այդ հայեցակարգի բացակայության խորապատկերին դաշտ է բացվում տարբեր խոսակցությունների և շահարկումների համար։
Հայաստանում իրադարձություններն այնքան ուրախ են ծավալվում, որ շատերը հավանաբար արդեն մոռացել են 2018 թվականի հոկտեմբերի 2-ը։ Մինչդեռ դա Նիկոլ Փաշինյանի հերթական հաղթանակի բավական նշանակալի տարեթիվն է։
Հայաստանի պետական վերահսկողական ծառայության (ՊՎԾ) պետ Դավիթ Սանասարյանին ներկայացված մեղադրանքի հետ կապված սկանդալը թափ է հավաքում։
Քաշեցին ինձ։ Փիս քաշեցին։ Իսկ բանն այսպես եղավ. մոսկայաբնակ խփնված կերպարների մի զույգ, ավելի ճշգրիտ, միանգամայն կոնկրետ՝ Ռոման Բաղդասարյանն ու Ելենա Վարդանյանը ցանցում տարածեցին նրանց ցուցակը, «ովքեր հանդես են գալիս Փաշինյանի ու իր Թիմի և Նոր Հայաստանի դեմ…»։ Դե, որպեսզի ժողովուրդն իմանա, թե ով է կանգնած դեպի երջանիկ կյանք տանող իր ճանապարհին։ Եվ որ ժողովրդի թշնամիներից լուծելիք վրեժն իրեն երկար սպասեցնել չտա։ Ճիշտ է, հիմա այդ էջերը կարծես թե փակել են, բայց ուշ է, զգոն օգտվողները պատճենել ու պահպանել են…
Անդրադառնալով Ստրասբուրգում ԵԽԽՎ նստաշրջանում Նիկոլ Փաշինյանի ելույթին, նրա ջատագովներից մեկը հրճված գրեց. «Նիկոլ Փաշինյանը Արցախի համար արդեն ավելին է արել, քան իր երկու ղարաբաղյան նախորդները…»։ Հիրավի, այնքան վտանգավոր չէ ինքը՝ Նիկոլը, որքան նրան պաշտողները…