«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
Ռոբերտ Քոչարյանը հարցազրույց տվեց «Գոլոս Արմենիի»-ին, որում ընդգծեց, որ Հայաստանի և Արցախի առջև ծառացած մարտահրավերները հաղթահարելու համար անհրաժեշտ են գերջանքեր, գերկազմակերպվածություն և գերկոմպետենտություն։ Դա նրա հավատամքն է։ Ինչպես երգում էր Օկուջավան, «ինչպես որ շնչում է, այնպես էլ գրում է». հենց այդ կերպ էր ժամանակին հաղթահարում Հայաստանի և Արցախի առջև ծառացած մարտահրավերները Արցախի առաջին և Հայաստանի երկրորդ նախագահը։
Հուլիսի 10-ին, երբ ծաղրասեր ճակատագրի քմահաճույքով Հայաստանում տեղի ունեցան Էլեկտրաէներգիայի զանգվածային անջատումներ, ոստիկանությունը ուժ կիրառեց Ռոբերտ Քոչարյանին աջակցելու համար կազմակերպված ակցիայի մասնակիցների նկատմամբ. թույլ չտվեց նրանց արտահայտել վարչապետին ուղղված իրենց բողոքը։
Վերջերս Հայաստանում ներկայացվեցին հասարակական կարծիքի հերթական հարցման արդյունքները։ Հարցումը ֆինանսավորել էր ԱՄՆ-ի միջազգային զարգացման գործակալությունը, իսկ տվյալներն այս տարվա մայիսին հավաքեց Հայկական սոցիոլոգիական ասոցիացիան՝ սոցիոլոգիական գիտությունների դոկտոր Գևորգ Պողոսյանի գլխավորությամբ։ «Սոցիոլոգիական հարցումները անում ենք Միացյալ Նահանգների «Գելափի» հետ: Կոնկրետ հետսովետական երկրներում՝ «Գելափ Բալթիկ Սըրվեյ» կազմակերպության հետ»,- պարզաբանեց Պողոսյանը։
Եկող տարի Արցախում տեղի են ունենալու նախագահական, խորհրդարանական և տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրություններ։ Դա լուրջ փորձություն կդառնա Արցախի համար, հնարավոր է՝ ամենալուրջը 1994 թվականի մայիսին հրադադարի համաձայնությունից հետո պետական շինարարության ողջ ընթացքում։ Եվ նման իրադրությունը բացատրվում է չափազանց անմիանշանակ գործընթացներով, որ տեղի ունեցան Հայաստանում անցած և այս տարի։ Չնայած սիրո և համերաշխության հռչակված սկզբունքներին, մենք այս ամբողջ ընթացքում ականատես ենք անառողջ կրքերի բորբոքման՝ բոլոր մակարդակներով, սկսած փողոցից, ինչը Հայաստանում հանգեցրեց հասարակական կարծիքի բևեռացման և չէր կարող չանդրադառնալ Արցախի ներքաղաքական գործընթացների վրա։
Հիշո՞ւմ եք, ժամանակին Հայաստանում կար մի մոդայիկ թրենդ. «Ինչպե՞ս դուրս գալ քաղաքական եռանկյունու սահմաններից»։ Նկատի էր առնվում, որ եռանկյունու անկյունները կազմում են երեք նախագահները՝ Տեր-Պետրոսյանը, Քոչարյանը, Սարգսյանը… Եվ երկրի քաղաքական կյանքը առավելապես նախորոշվում էր այդ երեք առաջնորդների համակրանքներով ու հակակրանքներով ։ Դե ինչ, այժմ մեզանում քառանկյուն է. երեք նախագահ և մեկ վարչապետ։ Իրավիճակը է՛լ ավելի է խճճվել…
Վաշինգտոնում Հայաստանի և Ադրբեջանի ԱԳՆ ղեկավարների հանդիպման նախօրեին Հայաստանի արտգործնախարար Զոհրաբ Մնացականյանն արդեն հանդիպել է ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահներ Իգոր Պոպովի, Ստեֆան Վիսկոնտիի և Էնդրյու Շոֆերի, ինչպես նաև ԵԱՀԿ գործող նախագահի անձնական ներկայացուցիչ Անջեյ Կասպրշիկի հետ։ Ինչպես հաղորդում են պաշտոնական աղբյուրները, զրուցակիցները գնահատել են խաղաղ գործընթացի ներկայիս իրավիճակը, այդ թվում՝ նախորդ հանդիպումների ընթացքում ձեռք բերված պայմանավորվածությունների իրականացման համատեքստում։
Եթե նույնիսկ ՀՅԴ Բյուրոյի անդամ Կիրո Մանոյանն է խոսումՀայաստանի իշխանությունների և Լեռնային Ղարաբաղի ռազմաքաղաքական էլիտայի միջև առկա տարաձայնությունների մասին, ապա նշանակում է, որ ժխտել ակնհայտն արդեն պարզապես անիմաստ է. չափազանց տարբեր են նրանք՝ Հայաստանի նոր էլիտան և Արցախի հին էլիտան։ Առաջինների պարագայում գլխավոր տեղում են պիարը, արտաքին հարդարանքը, դոլարը, լեզուն առաջ է ընկնում ուղեղից, և դրա վրա է կառուցվում նրանց հեղինակությունը։ Երկրորդները, իհարկե, սուրբ չեն, գուցե նույնիսկ հակառակը, բայց գործի մարդ են, կոնկրետ խնդիրներ լուծելու սովոր, որոնք իրենց կոնկրետ ավանդն են ներդրել արցախյան պետականության ստեղծման, անվտանգության ու զարգացման գործում և առաջին հերթին դրա շնորհիվ վաստակել իրենց հեղինակությունը։ Նրանց համար դատարկախոսներն ու դեմագոգները երբեք յուրային չեն դառնա, նույնիսկ եթե Նիկոլը երիցս քայլի Գյումրիից Երևան և հակառակը…
Համացանցը լեփ-լեցուն է պնդումներով, որ Երևանը վերջնագիր է ներկայացրել Ստեփանակերտին. կա՛մ Վիտալի Բալասանյանը հրաժարական կտա Արցախի Հանրապետության Անվտանգության խորհրդի քարտուղարի պաշտոնից, կա՛մ Արցախը ֆինանսավորում չի ստանա Երևանից։ Ցանկացած նորմալ մարդ, կարդալով սա, կմտածի՝ անհեթեթություն է։ Անհեթեթություն է, որովհետև նման բան չի կարող լինել ի սկզբանե։ Բայց մի՞թե մենք գործ ունենք նորմալ մարդկանց հետ։ Անցած տարվա ընթացքում եղել են բազմաթիվ դրվագներ, որոնք ստիպում են կասկածի տակ առնել դա։
Ո՞րն է վարչապետի հաջողության գաղտնիքը։ Բնավ ոչ միայն այն հանճարեղ բանաձևը, որ ներկա գտնվողներին տարակուսանքի մեջ գցելով՝ նա հնչեցրեց Պետերբուրգի միջազգային տնտեսական ֆորումում իր ելույթի ժամանակ, հայտարարելով, որ եթե բոլորը դժգոհ են, պետք է անել այնպես, որ բոլորը գոհ լինեն։
Ինչպես մեկնաբանում է «Ազատություն» ռադիոկայանը, ի պատասխան իր թղթակցի այն հարցին, թե ովքե՞ր են այն դավադիր ուժերը, որոնք, ինչպես մինչ այդ հայտարարեց Նիկոլ Փաշինյանը, փորձում են պատերազմ սադրել, հանձնել հողերն ու կատարվածի պատասխանատվությունը գցել Հայաստանի իշխանությունների վրա, վարչապետը (մեջբերում ենք «Ազատություն» ռադիոկայանին) «ըստ էության, մատնանշեց Լեռնային Ղարաբաղի գործող իշխանություններին»։