«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
Ինչպես նշել է Ղարաբաղի Ազգային անվտանգության ծառայության նախկին տնօրեն Արշավիր Ղարամյանը, առաջին անգամ է, որ Արցախի իշխանությունները պաշտոնապես չմասնակցեցին Հայաստանում Առաջին Հանրապետության օրվան նվիրված տոնական միջոցառումներին։
Եվ սկսվեցին հասարակական լայն քննարկումները, թե ինչու Փաշինյանն ասաց այսինչ բանը, ինչու ասաց այնինչ բանը։ Դժբախտ մեկնաբանները մոլորվել են երեք ծառի արանքում։ Ինչո՞ւ վարչապետը կոչ արեց արգելափակել դատարանները, իսկ հետո հանել արգելափակումը։ Չէ՞ որ կարող էր և ելույթ ունենալ առանց դատարաններն արգելափակելու, առանց անհարմարություններ պատճառելու, դե, և ընդհանրապես, առանց սահմանադրությունը, օրենքներն ու ենթաիրավական ակտերը բազմիցս խախտելու։ Ի՞նչ կապ ունի այստեղ ընդհանրապես Արցախը։ Հարցեր, հարցեր և տրամաբանորեն կառուցված տարբեր վարկածներ…
Եվ այդժամ խորհրդի հավաքվեցին Դըմփ-Դըմփ-Հու պանծալի ցեղի փառապանծ առաջնորդները։ Հայացքը սահեցրեց բոլորի վրայով Մեծ Ուսապարկը և հարցրեց. «Մեծ Օձը դուրս պրծավ գերությունից։ Ի՞նչ ենք անելու»։
Եվ այսպես, Նախագահն արդեն ամեն ինչ ասաց։ Ե՛վ ըստ ձևի, և՛ ըստ էության։ Իսկ երբ ամեն ինչ ասված է, լրագրողի գործը էականորեն թեթևանում է, մնում է միայն վերապատմել։
Շատ բան է փոխվել Հայաստանում Նիկոլ Փաշինյանի մեկամյա կառավարման ընթացքում։ Բայց ոմանք, ինչպես արդարացիորեն նկատում է վարչապետը, դեռևս մինչև վերջ չեն հասկացել, թե հատկապես ինչ է փոխվել։ Հենց նրանց էլ նվիրվում է այս հոդվածը։
Ռոբերտ Քոչարյանի գործն աստիճանաբար թափ է հավաքում։ Կարծես թե շատ բան է ասվել այդ գործի հետ կապված, և նրանք, ովքեր ընդունակ են լսելու, լսել են։ Իսկ նրանք, ովքեր դըմփ-դըմփ-հու… դե, ի՞նչ պահանջես դրանցից։ Եվ այդուհանդերձ կյանքը նորանոր անհեթեթ խճողումներ է գցում Ռոբերտ Քոչարյանի և ընկ.-ի կողմից սահմանադրական կարգի տապալման գործով անհեթեթությունների գանձատուփը։
Նիկոլ Փաշինյանն ակնհայտորեն տառապում է համեստության համախտանիշով։ Չէ՞ որ անցած տարվա ընթացքում իր գլխավորած կառավարությունն ու անձամբ վարչապետը իրականում շատ ավելին են արել, քան այն, ինչ հնչեցրեց Փաշինյանը իր մամլո ասուլիսում։
Անցած շաբաթ օրը ադրբեջանական կողմից արձակված կրակոցից ծանր վիրավորվեց Արցախի Պաշտպանության բանակի զինծառայող Ագանիկ Գառնիկի Զորոգլյանը։ Ամենատարբեր փառատոների և ցուցահանդեսների խորապատկերին տեղեկատվությունն անցավ ոչ այնքան նկատված։ Եվ դա հասկանալի է. ազգային խոհանոցի ուտեստները ախորժակով համտեսող վարչապետը շատ ավելի ուրախ տեսք ունի և անհամեմատ ավելի լայն լսարան է ապահովում ԶԼՄ-ների համար, քան աղքատիկ տեղեկատվությունը վիրավորված զինծառայողի մասին։
Տասնմեկ մարդ զոհվեց Ֆրանսիայում բողոքի ակցիաների ժամանակ, որ սկսել էին «դեղին ժիլետները» նոյեմբերի 17-ին։ Զոհվեցին տարբեր պատճառներով, բայց այդ զոհերն այսպես թե այնպես կապված են բողոքի ակցիաների հետ։
Նիկոլ Փաշինյանը վերջերս գանգատվեց հայ հասարակության մեջ Արցախի վերաբերյալ հստակ ձևակերպված հայեցակարգի բացակայությունց։ Իբր՝ դեռ չի կողմնորոշվել հայ հանրությունը, թե կոնկրետ ինչ է ցանկանում այդ հարցում, որպեսզի ինքը՝ Նիկոլը գնա ու հասնի դրան։ Եվ հստակ ձևակերպված այդ հայեցակարգի բացակայության խորապատկերին դաշտ է բացվում տարբեր խոսակցությունների և շահարկումների համար։