Իշխանությունը կարող էր ողջունել ՀԱՊկ-ի այդ որոշումը, բայց որևէ զորք չուղարկել, որովհետև իմ պատկերացմամբ դա չափազանց անհարգալից վերաբերմունք է նաև մեր զոհված տղաների հանդեպ: Այս մասին NEWS.am-ի հետ զրույցում ասաց «Հայաստան» խմբակցությա պատգամավոր Վահե Հակոբյանը` անդրադառնալով այն հարցին, թե արդյոք անհրաժեշտ էր զորախումբ ուղարկել Ղազախստան:
Անկախ իրադրային մեծ թվով հանգամանքների տարբերություններից, Հայաստանը ևս ապահովագրված չէ ահաբեկիչների թիրախ դառնալուց։ Այս մասին իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է «Պատիվ ունեմ» խմբակցության պատգամավոր Տիգրան Աբրահամյանը:
Թուրքական Պետությունների Միությունն ու ԵԱՏՄ-ն Ղազախստանում հակասության մեջ են մտել։ Այս մասին իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը:
Բաքվի բռնապետը՝ ի դեմս Նուրսուլթան Նազարբաևի, կորցնում է ՀԱՊԿ-ում իր լավագույն հովանավորին: Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում ասաց Ղազախստանում ՀՀ նախկին արտակարգ և լիազոր դեսպան Արա Սահակյանը։
Թուրքիայում պանթուրքիզմի քաղաքականությունը, կամ թյուրքալեզու պետությունների, ժողովուրդների հանդեպ քողարկված օկուպացիոն քաղաքականությունը ունի պետական գաղափարախոսության կարգավիճակ։ Այս մասին Panorama.am-ի հետ զրույցում ասաց թուրքագետ Ռուբեն Մելքոնյանը՝ մենաբանելով Ղազախստանում տիրող իրավիճակը։
«Մինչև նոյեմբերի 16-ի դրվագը, ունենք 40 հաստատված և դեռևս Բաքվում պահվող գերիներ, այս թիվը մնացել է անփոփոխ։ Նոյեմբերի 16-ի դրվագով ունեցանք շուրջ երեք տասնյակին մոտ գերեվարման նոր դեպքեր, պաշտոնական տվյալներով՝ 32-ը, որից 21-ը վերադարձվել են, 11-ը դեռևս պահվում են Բաքվում։ Ընդհանուր առմամբ, ունենք 51 հաստատված գերիներ, որոնք դեռևս գտնվում են Ադրբեջանում»,- Tert․am-ի հետ զրույցում ասել է իրավապաշտպան, ՄԻԵԴ-ում գերիների շահերի ներկայացուցիչ Սիրանուշ Սահակյանը։
«Պատիվ ունեմ» խմբակցության պատգամավոր Տիգրան Աբրահամյանը գրում է․
Չի բացառվում, որ Ղազախստանում գտնվող հայ զինվորները գերի կընկնեն եւ այնտեղից կուղարկվեն Ադրբեջան (հաշվի առնելով Ղազախստանի իշխանությունների սերտ հարաբերությունները)։ Որոշ պահանջների կատարման դիմաց նրանց կվերադարձնեն Հայաստան, որտեղ էլ նրանց կդատեն։ Այս մասին հունվարի 7-ին լրագրողների հետ զրույցում ասաց Լեհաստանում Հայաստանի նախկին դեսպան, Սահմանադրական դատարանի աշխատակազմի նախկին ղեկավար Էդգար Ղազարյանը։
Միայն դեկտեմբերին Նիկոլ Փաշինյանը հասցրեց ոչ ավել, ոչ պակաս՝ երեք անգամ հանդիպել Իլհամ Ալիևի հետ։ Սոչիի հանդիպման արդյունքներով, օրինակ, նա պնդում էր, թե Հայաստանի ժողովուրդն իրեն խաղաղության դարաշրջան բացելու մանդատ է տվել։ Վստահաբար՝ այդ հայտարարությունն անելու պահին Փաշինյանն արդեն իսկ զուրկ էր իր երբեմնի լեգիտիմությունից, պատերազմը զրոյացրել էր այն, իսկ 2021-ի արտահերթը որևէ կերպ չես համարի ընտրողների մեծամասնության դիրքորոշում։ Փաշինյանն ինքն էլ թերևս զգում է, որ այլևս ներքին թիկունք կամ ժողովրդական աջակցություն չունի, և այդ հերթապահ պնդումներով փորձում է ընդամենը պոպուլիստի իր մարզավիճակում մնալ։
Նոր տարվա առաջին օրերն են, ինչ-որ տեղ մարդիկ դեռ տոնում ու ճայթռուկներ են արձակում, իսկ Հայաստանի շուրջ արդեն ակտիվորեն ընթանում են որոշակի գործընթացներ: Պուտինն ու Էրդողանը հեռախոսազրույց են ունեցել, քննարկելով հայ-ադրբեջանական հաշտեցման ընթացքը։ Բլինկենն ու Չավուշօղլուն հեռախոսազրույց են ունեցել, քննարկելով հայ-թուրքական հաշտեցման ընթացքը։ Եվ բոլոր-բոլորը ողջունում են այդ գործընթացները, որոնք հնարավոր են դարձել, ինչպես արդեն ընդունված է ասել՝ «նոր իրողությունների լույսի ներքո»։