Մնացականյանն ու Բայրոմովը Վաշինգտոնում կլինեն ուրբաթ. դեռ եռակողմ հանդիպում չկա, առանձին կհանդիպեն Պոմպեոյին: Այս մասին Facebook-ի իր էջում գրել է միջազգայնագետ Սուրեն Սարգսյանը:

«Արցախում ընթացող պատերազմին զուգահեռ Ադրբեջանի գլխավոր դաշնակից Թուրքիային այս կամ այն կառույցից հեռացնելու, նրա հանդեպ պատժամիջոցներ կիրառելու մասին հայտարարությունները չեն դադարում: «Ժողովուրդ» օրաթերթի հետ զրույցում Եվրախորհրդարանում Շվեդիայի ներկայացուցիչ Չարլի Ուեյմերսը նշեց, որ Ալիևին աջակցում են Էրդողանի ջիհադիստ դաշնակիցները Սիրիայից:

Իսրայելն ու Հայաստանը դաշնակիցներ լինելու բազմաթիվ պատմական պատճառներ ունեն: Թերևս ամենաակնհայտն այն է, որ երկու ժողովուրդներն էլ ենթարկվել են ահավոր հալածանքների՝ իրենց հավատքի և էթնիկ պատկանելության համար, Jerusalem Post-ում գրում է Էմիլի Շրադերը:

«Ռուսաստանը կզարթնի՞ քնից» Սոցհարցումների արդյունքներով, ԱՄՆ-ի քաղաքացիների ավելի քան 60%-ը համոզված է, որ նոյեմբերի 3-ի ընտրություններից հետո երկրում քաղաքացիական պատերազմ է սկսվելու: Նախընտրական քարոզչության շրջանակներում Թրամփը հայտարարել է, որ իրենից ավելի մեծ ժողովրդականություն է վայելում միայն Հիսուս Քրիստոսը։

Ադրբեջանը, Թուրքիայի դրդմամբ, իմիջային ապտակներ հասցրեց հրադադարի երկու պայմանավորվածությունների համար մեծ ջանքեր ներդրած Ռուսաստանի Դաշնությանը և Ֆրանսիային՝ փորձելով հասունացնել ուղերձը, որ առանց Թուրքիայի արդյունք չի ստացվի: Այս մասին «Տողերի արանքում» հաղորդաշարի հատուկ թողարկման ընթացքում ասել է վերլուծաբան Կարեն Բեքարյանը:

Ազատել է «խղճի քիմեռից» Հոկտեմբերի 14-ին հայ ժողովրդին հղված ուղերձում վարչապետ Փաշինյանը հիշեցրեց 1938 թվականի մյունխենյան դավադրության մասին, երբ «իբր հանուն խաղաղության, եվրոպական մի շարք պետություններ Գերմանիային զիջեցին Չեխոսլովակիան, իսկ թե ինչ եղավ հետո, գիտեք բոլորդ»: Փաշինյան խոսքերով, եթե աշխարհը պատշաճ միջոցներ չձեռնարկի, ապա նոր Հիտլերի ի հայտ գալն իրեն երկար սպասել չի տա։

Կասպից ծովում ռուսական զորավարժություններն առաջին հերթին ուղղված են Ադրբեջանին, սակայն Կասպից ծովից և մինչև Թուրքիա կրակն ավարտին հասցնելը բարդ գործ չէ: Այս մասին News.am-ի հետ զրույցում ասաց Քաղաքական և ռազմական վերլուծության ռուսական ինստիտուտի տնօրենի տեղակալ Ալեքսանդր Խրամչիխինը:

Մի տեսակ շատ տարօրինակ կերպով Արցախի Հանրապետության դեմ ադրբեջանական ագրեսիային ահաբեկիչների մասնակցության հարցը շարունակում է կասկածի տակ առնվել։ Այո, Ալիևն այդ փաստը հերքում է, այո, Էրդողանը՝ նույնպես։ Այո, անհրաժեշտ են ապացույցներ։ Բայց զարմանալի կլիներ, եթե նրանք ընդունեին, որ վերածել են տարածաշրջանն ահաբեկիչների որջի։ Իսկ ինչ վերաբերում է ապացույցներին, ապա ուրիշ ի՞նչ փաստեր են պետք, երբ ողջ աշխարհը, հեղինակավոր ԶԼՄ-ները շեփորում են այդ մասին: Չենք խոսում արդեն այն մասին, որ հայկական կողմը գրեթե կանոնավորապես ներկայացնում է համապատասխան ապացույցները։

Այդ տերմինը՝ «վերիֆիկացման մեխանիզմներ», ղարաբաղյան գործընթացի բառապաշարի մեջ մտավ երեք օր առաջ՝ Ռուսաստանի և Հայաստանի արտգործնախարարների թեթև ձեռքով։ Իրականում այստեղ նոր է միայն անվանումը, քանի որ դրանք հրադադարի ռեժիմի մշտադիտարկման և առաջնագծում տեղի ունեցող միջադեպերի հետաքննության նույն այն մեխանիզմներն են, որոնց հարցը շատ ակտիվ քննարկվում էր Ապրիլյան պատերազմին հաջորդած բանակցությունների ընթացքում և Վիեննայի ու Սանկտ Պետերբուրգի համաձայնագրերի առանցքային կետերից մեկն էր։ Հայաստանում իշխանափոխությունից անմիջապես հետո դրանք տարօրինակ կերպով անհետացան բանակցային օրակարգից, և ահա ներկայումս, հումանիտար զինադադարի մասին պայմանավորվածությունը կատարելուց Ադրբեջանի ցուցադրական հրաժարման խորապատկերին, կրկին արդիական դարձան։