Օրերս ֆեյսբուքյան ընկերներիցս մեկը ուղարկել էր Հայաստանի փրկության ծրագրի իր գրած տեքստը, խնդրելով կարծիք հայտնել։ Մարդն անկեղծորեն անհանգստանում է Հայրենիքի համար, խորապես մտահոգված է ընդդիմության և հասարակության պասիվությամբ և որոշել է առաջարկել իր տեսլականը, թե ինչ է պետք անել 5-ամյա սրընթաց գահավիժման վիճակից դուրս գալու համար։ Տեքստը լավն էր, գրագետ, դրա բազմաթիվ դրույթների տակ կարելի էր ստորագրել, մի խոսքով՝ այնտեղ գրեթե ամեն ինչ լավ էր, լիովին համապատասխան այն ամենին, ինչ ամեն օր ասում են փորձագետներն ու վերլուծաբանները։

Թուրքիան պաշտոնապես, հետևողականորեն և ազնվորեն իրականացնում է հայկական պետությունների և հայ ազգի տարածաշրջանից վերացնելու քաղաքականությունը։ Այդ թվում չի խորշում հայտարարել, որ պետք է շարունակեն 20-րդ դարի սկզբի թուրքական փաշաների գործը, ասել է թե՝ կրկին իրականացնեն ցեղասպանություն։

«Կմեռնենք, բայց մեր Հայրենիքում կմնանք»,- ասում է Լեռնային Ղարաբաղի պետնախարար Ռուբեն Վարդանյանը: Մեռնել բնավ պարտադիր չէ, բայց իրավիճակն իսկապես ծայրահեղ է։ «Հայաստանն ու հայ ժողովուրդը այլ ընտրություն չունեն, քան պատրաստվել նոր ագրեսիայի և դիմակայության»: Այս արտահայտությունը մենք վերցրել ենք իշխանամետ քարոզչական մի պարբերականից։ Այսինքն նույնիսկ այնտեղ արդեն գիտակցում են, թե ինչ փոսի մեջ է գցել մեզ Նիկոլ Փաշինյանի «խաղաղ օրակարգը»՝ այդ ուտոպիայի հեղինակի գլխավորությամբ։

Քաղաքագետ, «Ոսկանապատ» վերլուծական կենտրոնի ղեկավար Հրանտ Մելիք-Շահնազարյանը գրում է.

Թուրքիայում 2023թ. հունիսի 18-ին կայանալու են նախագահական և խորհրդարանական ընտրություններ, որոնք կարող են ավելի շուտ նշանակվել։ Կառավարող «Արդարություն և զարգացում» կուսակցությունը և «Ազգայնական շարժում» կուսակցությունն արդեն ձևավորել են «Ժողովրդի դաշինք» և պատրաստվում են առաջադրել գործող նախագահ Էրդողանին։ Թուրքական ընդդիմությունը փետրվարին կարող է հայտարարել միասնական թեկնածուի մասին։ Ընդդիմությունում կոնկրետ թեկնածուներ, որոնք կարող են մրցակցել գործող իշխանությունների հետ, ռուսական Մերձավոր Արևելքի ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին չի տեսնում։ Ըստ նրա, այդպիսիները պարզապես չկան։

Ադրբեջանում հայերի թողած միայն տների ու բնակարանների քանակը մոտ 1000–ով ավելի է ամբողջ Հայաստանը, Արցախն ու ազատագրած տարածքները լքած ադրբեջանցիների քանակից։ Այս մասին Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում ասաց ՀՀ առաջին մարդու իրավունքների պաշտպան, «Ընդդեմ իրավական կամայականության» ՀԿ գործադիր տնօրեն Լարիսա Ալավերդյանը` մեկնաբանելով բռնի տեղահանված հայերի վերադարձի հավանականությունը Ադրբեջան։

Ի՞նչ ունենք Իլհամ Ալիևի մամուլի ասուլիսի պարագայում։ Հայաստանի և Արցախի վրա ճնշումը շարունակվելու է բոլոր ուղղություններով, քանի դեռ իշխանության ղեկին են մնում Նիկոլ Փաշինյանն ու իր թիմը։ Հուսալ, թե Ալիևը կանգ կառնի, ոչ մի հիմք չկա, նա կպահանջի առավելագույնը, նոր պահանջներ կներկայացնի, և ավելին. կթելադրի Հայաստանի իշխանություններին, թե ինչպես պահեն իրենց։

Ավելի քան 7 ամիս շարունակ հիմնանորոգվում է ճանապարհը (8,5 կմ) Հայաստանի և Թուրքիայի միջև։ Բավական է 40 կմ-ից էլ պակաս ճանապարհ անցնել Երևանից՝ համոզվելու համար, որ անցած ամիսների ընթացքում շինարարությունն առանձնապես առաջ չի շարժվել։

Ագրեսորի դեմ 44-օրյա պատերազմում կրած պարտություն, 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի խայտառակ համաձայնագիր, ադրբեջանական զինված ուժերի ներխուժում Հայաստանի տարածք, մինչ օրս տուն չվերադարձած հայ ռազմագերիներ, Արցախի շրջափակում, աճող աղքատություն՝ գների տիեզերական թռիչքի խորապատկերին, և բազմաթիվ այլ բաներ, որ դեռևս 4 տարի առաջ մեր համաքաղաքացիները մղձավանջային երազում անգամ չէին տեսնի. Փաշինյանն ու իր թիմը իրենց իշխանավարման բոլոր աղետալի արդյունքներն առ այսօր բարդել են «նախկինների» վրա։ Բոլոր այն խնդիրները, որոնց բախվել է երկիրը ներքաղաքական և արտաքին քաղաքական դաշտում, տեսեք-տեսեք, խնդիրներ են, որոնք «նախկինները գցել են Նիկոլի գրպանը»։