Պատերազմի օրերին առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի կողմից ասպարեզ նետվեց, ապա իշխանության կողմից բովանդակային զարգացում ստացավ «անջատում՝ հանուն փրկության» սկզբունքի քարոզչությունը՝ իբրև Արցախի ժողովրդի կյանքի վտանգված իրավունքի երաշխավորման կռվան։ Բանն այն է, որ նախապատերազմական փուլում Նիկոլ Փաշինյանի ճակատագրական սխալը՝ Ստեփանակերտում «Արցախը Հայաստան է և վերջ» հայտարարելը, սպասարկել էր թշնամական թեզերը՝ ամրապնդելով այն մոլորությունը, թե իբր արցախյան հարցը տարածքային վեճ է։

Հասարակությունից ճշմարտությունը թաքցնելու մեջ մասնագիտացած «փորձագետների» գունդը ԱԺ պաշտպանության և անվտանգության հարցերով հանձնաժողովում համալրվում է: Ակնհայտ է, որ իշխանությունը եռանդագին պատրաստվում է նախորդ տարվա պատերազմի հանգամանքներն ուսումնասիրող քննիչ հանձնաժողովի ձևավորմանը։ Ակտիվ աշխատանք է ընթանում արտախորհրդարանական «ընդդիմադիրներին»՝ իշխանության խամաճիկներ Նորիկյանին, Սանասարյանին և Բաբայանին ապագա կառույցում ընդգրկելու ուղղությամբ։ Երեկ հայտնի դարձավ նաև, որ նշված հանձնաժողովում աշխատանքի է անցնելու Պաշտպանության նախարարության նախկին պաշտոնական ներկայացուցիչը՝ ժողովրդին 44 օր շարունակ ստեր հրամցրած Արծրուն Հովհաննիսյանը։

«Պատգամավորը ներկայացնում է ամբողջ ժողովրդին...» ՀՀ Սահմանադրության 94-րդ հոդվածն ասում է. «Պատգամավորը ներկայացնում է ամբողջ ժողովրդին, կաշկանդված չէ հրամայական մանդատով, առաջնորդվում է իր խղճով և համոզմունքներով»: Դա նշանակում է, որ պատգամավորի նկատմամբ ցանկացած ֆիզիկական ոտնձգություն Հիմնական օրենքի բացահայտ խախտում է։

ԲԴԽ-ն քննում է Զարուհի Նախշքարյանին կարգապահական պատասխանատվության ենթարկելու միջնորդությունը։  

Էրեբունի» հյուրանոցումմ ընթանում է «Պատերազմի քննիչ հանձնաժողովի անհրաժեշտությունը. հետպատերազմյան ապաքինում» թեմայով Հայաստան դաշինիքի կազմակերպած քննարկումը:  

Ռուբեն Հակոբյանը ներկայացնում է վեց թողարկումներից բաղկացած «ԿԱՊԻՏՈՒԼՅԱՑԻԱՅԻ ՀԱՂԹԱՐՇԱՎԸ» խորագրով հեռուստանախագիծը։  

«Սա իրավունքի չարաշահում է, Հայաստանը պետություն է, և չի կարելի օրենքները վերածել շանտաժի գործիքի...»։ Գիտե՞ք, թե ովքեր են նման հայտարարությունների հեղինակները։ Իշխող խմբակցության պատգամավորները, ԱԺ պաշտպանության և անվտանգության հարցերով հանձնաժողովի ղեկավարն ու անդամները, որոնք հերթական՝ տասներորդ անգամ չընտրեցին Արթուր Ղազինյանին այդ հանձնաժողովի ղեկավարի տեղակալ: Իշխանության ներկայացուցիչները, որոնց պատեհ կլինի հարցնել. մի՞թե իրենք՝ ցանկացած հարցում անհիմն կերպով ընտրողական և սուբյեկտիվ մոտեցում ցուցաբերողներն են, որ պիտի խոսեն իրավունքի մասին։

Տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրությունների առաջին փուլի արդյունքների ամփոփումից առավել ակնառու դարձավ, որ ընդդիմությունը լուրջ ճշգրտումների և հստակ հաշվարկների պետք է գնա՝ տեղերում իշխանությունը վերցնելու կամ այն չկորցնելու։ Ակնհայտ է, որ հնարավոր բոլոր միջոցները գործադրելով, վարչական բիրտ ճնշումներով կամ էլ սեփական կեղծ ընդդիմադիրներին բուծելով ու այդկերպ հանրությանը մոլորեցնելով՝ իշխանությանը հաջողվեց պահպանել վերահսկողությունը Գյումրիում և Դիլիջանում, զավթել Մեղրիի ու Տեղի ավագանիները։

2018-ին Հայաստանի գլխին եկավ Նիկոլը։ 2019-ի տարեվերջից, ինչպես հիմա արդեն պարզ է դառնում, աշխարհի գլխին եկավ կովիդը։ Փոքրիկ Հայաստանի համար դա արդեն ծայրահեղ էր։ Դժբախտությունը միայնակ չի գալիս. որպես այդ երկու պատուհասների հետևանք՝ 2020-ին Հայաստանի ու Արցախի գլխին եկավ պատերազմը։ 2021-ին սահմանները բացեցին, և կրկին պատուհաս. մարդիկ սկսեցին հեռանալ Հայաստանից։