Ադրբեջանը պատրաստվում է ճանապարհներով խեղդել մեզ։ Մինչ դավադիր իշխանությունները ամենաանհեթեթ պատճառաբանություններով տապալեցին Ազգային Ժողովում Արցախի հարցերով մշտական հանձնաժողով ստեղծման մեր առաջարկը՝ Ադրբեջանը, բացի քաղաքական, դիվանագիտական, ռազմական ճնշումներից, նաև ենթակառուցվածքային ճնշում է կիրառում հայկական պետությունների նկատմամբ՝ իր կոմունիկացիոն ճիրանները պարուրելով Արցախի և Սյունիք շուրջ։

Ճակատագրի հեգնանքով՝ մամուլի և խոսքի ազատությունը սահմանափակող շարունակական օրինագծերը հեղինակում և դրանց ընդունումը կրծքով պաշտպանում են իշխանական այն պատգամավորները, որոնք նախկինում աշխատել են լրագրության ոլորտում։ Դժվար է նրանց լրագրող կոչել, քանի որ ճշմարիտ լրագրողը չի կարող իր նախկին գործընկերների երեսին թքել՝ ամեն օր ավելի ու ավելի խորացնելով մամուլի և իշխանության միջև անջրպետը։

Ադրբեջանը շարունակում է ագրեսիվ քաղաքականություն վարել Հայաստանի նկատմամբ։ Այդ մասին հայտարարեց վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը՝ ներկայացնելով պաշտպանության նոր նախարար Արշակ Կարապետյանին, հաղորդում է Sputnik Արմենիան։

Այն մասին, որ Փաշինյանի կադրային «պահեստայինների նստարանը» բավական սահմանափակ է և հանգում է անձնապես իրեն նվիրված նույն մարդկանց վերադասավորմանը, պարզ էր ի սկզբանե։ Սակայն ներկայիս իշխող խմբակցության և կառավարության ձևավորումը վերջնականապես հստակություն մտցրեց ինչպես կադրային, այնպես էլ «նախկինների» և «ներկաների» հարցում։ Այն է՝ «նոր» դեմքեր նրա թիմում գործնականում չկան, փոխարենը ակտիվորեն վերադառնում են «նախկինները», մեկ վերապահումով. դրանք գրեթե բոլորը պատկանում են Լևոն Տեր-Պետրոսյանի մերձավոր զինակիցների թվին։

Իշխանական և իշխանամերձ քաղաքական գործիչների մի խումբ կա, որն այսօր բառացիորեն իրականացնում և կամ արդարացնում է այն ամենը, ինչի համար վերջին երկու տասնամյակում շարունակաբար մեղադրել է նախկին իշխանություններին, մասնավորապես՝ ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանին։ «Կյանքը ցույց կտա, թե ով ինչ է արել Արցախի համար, և ով է իրականում ծախում այն»,- հրաժարականի իր տեքստում ժամանակին ասում էր առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը։ Ընտրություններից հետո, թերևս, քարերը հավաքելու ժամանակն է։

Արշակ Կարապետյանը դարձավ նոր կառավարության կազմում Փաշինյանի ընդգրկած առաջին նախարարը: Ի դեպ, կառավարության կազմը նոր անվանել կարելի է մեծ վերապահումով. ընթանում է զանցառու և բոլոր առումներով՝ թե՛ ռազմական, թե՛ արտաքին, թե՛ ներքին ճակատներում ձախողված կապիտուլյանտի կառավարության պարզունակ վերադասավորման գործընթաց՝ չափազանց կասկածելի արտահերթ ընտրություններից հետո։ Ողջամիտ մարդկանց մեջ դժվար թե գտնվի գեթ մեկը, ով չի գիտակցում, որ կադրերի առումով աղքատ և բացառապես սեփական շահերով առաջնորդվող Փաշինյանի այս վերադասավորումը երկրին, մեղմ ասած, ոչ մի լավ բան չի խոստանում։

Ի՞նչ ցույց տվեցին նոր խորհրդարանի աշխատանքի առաջին երկու օրերը: Իշխող կուսակցությունը թեկուզ ոչ արագ, թեկուզ դժվարությամբ, բայց կարծես թե սկսում է ավելի սթափ մոտենալ հունիսի 20-ի ընտրությունների արդյունքներին։ Եվ այն մտքի առաջացրած էյֆորիան, որ ընտրություններում հավաքել են ձայների մեծամասնություն, աստիճանաբար փոխարկվում է գիտակցման, որ ամեն ինչ բնավ միանշանակ չէ։ Ընդդիմության պատգամավորները համառորեն ու համոզիչ կերպով ցույց են տալիս, որ քաղաքական ճգնաժամի հաղթահարման մասին իշխող թիմը երազել անգամ չի կարող. քաղաքական ճգնաժամը ինչպես որ կար, այնպես էլ պահպանվում է:

Մինչ Ազգային Ժողովում ընդդիմությունը իշխանական քաղաքական դիակներ է հերձում, մի քանի խոսքով անդրադառնամ Արցախի նախագահի պաշտոնին հանգամանքների բերումով լռված Արայիկ Հարությունյանի այսօրվա բլթոցներին:

Մեր հանրության հավաքական զգոնության բթացման մակարդակը պարզելու համար բավական ուշագրավ մտավարժանք կարելի է անել՝ հիշել, թե ինչպես հետպատերազմյան ինն ամիսների ընթացքում այս իշխանությունը մեզ համար ավանդաբար անընդունելի գաղափարները և պատկերացումներն աստիճանաբար նետեց դաշտ, ապա սկսեց դրանք հիմնավորել, արդարացնել, ի վերջո՝ կյանքի կոչել։