Հայաստանում կորոնավիրուսի նկատմամբ վերաբերմունքը հետպատերազմյան շրջանում մեծապես փոխվել է այն վտանգների խորապատկերին, որոնք բնակչության ողջամիտ մասի կողմից ընկալվում են որպես լրջագույն սպառնալիք բուն պետականությանն ու ժողովրդի ֆիզիկական գոյատևմանը: Դրա համար էլ վարակվածների թվի կտրուկ աճը՝ սկսած մարտ ամսից, չհանգեցրեց բնակչության շրջանում փոքրիշատե էական մտահոգության և անվտանգության միջոցների ուժգնացման։ Հարկ է արձանագրել նաև, որ անցած տարվա ընթացքում աշխարհում նույնպես փոխվել է վերաբերմունքը վիրուսի նկատմամբ. շեշտը դրվում է ոչ թե քաղաքացիների կողմից անվտանգության միջոցների պահպանման, այլ առավելապես պատվաստումների վրա:

Այսօրվա Հայաստանի ուսապարկային կառավարման մոդելը ճիշտ ձևակերպում է, բայց այն խորը և ճյուղավորված համակարգ է և որևէ կերպ չի սահմանափակվում իշխող խմբակցությամբ։ Այս մասին իր հոդվածում գրել է «Այլընտրանքային նախագծեր խմբի» անդամ Վահե Հովհաննիսյանը:

Ամբողջ աշխարհը եռում է, ամպեր են կուտակվել մեր ամբողջ տարածաշրջանի, մեր հայրենիքի վրա, իսկ մենք քննարկում ենք՝ թույլ տալ արդյոք այս հանցագործին Հայաստանում արտահերթ ընտրություններ կազմակերպել: Այս մասին իր Telegram-ալիքում գրել է Վատիկանում ՀՀ նախկին դեսպան Միքայել Մինասյանը: «Հարավային Կովկասը հերթական անգամ վերածվել է աշխարհաքաղաքական մարտերի ասպարեզի: Դրան նպաստում են իրադարձությունները, որոնք զուգահեռ զարգանում են երեք հարթություններում: Առաջին՝ տեղական հարթությունը, Ղարաբաղյան երրորդ պատերազմն է և դրանից հետո ստեղծված իրավիճակը:

Ստել միշտ, ստել ամենուր, մինչև վերջին օրն ու պահը, ստել առանց արգելակների. սա՛ է կարգախոսը մեր «ուսապարկերի»։ Նիկոլը նեղություն չտվեց իրեն կարդալ Սահմանադրական դատարանի 42-էջանոց որոշումը Քրեական օրենսգրքի 300.1 հոդվածը հակասահմանադրական ճանաչելու վերաբերյալ, որով մեղադրանք էր առաջադրվել Ռոբերտ Քոչարյանին, Սեյրան Օհանյանին, Յուրի Խաչատուրովին և Արմեն Գևորգյանին։ Իսկապես, ինչո՞ւ ծանրաբեռնի աչքերը, երբ առանց այդ էլ ամեն ինչ պարզ է։ Եվ հանձնարարեց, որ պատասխանի Լենա Նազարյանը։

Ռոբերտ Քոչարյանը 537 օր անցկացրեց ճաղերի հետևում Մարտի 26-ը վերջակետ դրեց դարի դատավարությանը։ Սահմանադրական կարգը տապալելու մեղադրանքով երկրորդ նախագահի և մի խումբ անձանց քրեական հետապնդումը կկասեցվի իրավունքի ուժով։

Տարօրինակ բանավեճ է ծավալվել վերջին ժամանակներս ընդդիմության շարքերում. տապալել Նիկոլին նախքան ընտրությունները, թե՞ մասնակցել ընտրություններին։ Ի՞նչ կա այդտեղ վիճելու։ Իհարկե, իրավացի է Վազգեն Մանուկյանը, և ոչ միայն Վազգեն Մանուկյանը. պետք է տապալել նախքան ընտրությունները, հետո դադար տալ և մեկ տարի հետո ընտրություններ անցկացնել։ Ո՞վ է վիճում:

Հայրենիքի փրկության շարժման վարչապետի թեկնածու Վազգեն Մանուկյանը կտրականապես դեմ է արտահերթ ընտրություններին։ Նա այդ մասին հայտարարեց հայաստանյան վեց հեռուստաընկերություններին տված հարցազրույցում։  

Մարտի 23-ին Ազգային ժողովի ամբիոնից հնչեց մի ելույթ, որն իր էությամբ սենսացիոն էր և, անկասկած, շոկ ու ակտիվ հետաքրքրություն կառաջացներ այն երկրում, որտեղ ազգային անվտանգությունը կարևորագույն առաջնահերթությունն է: Ավելին, պատգամավորի հնչեցրած տեղեկություններն անմիջապես կդառնային ոչ միայն խորհրդարանական ուժերի, այլև առաջին հերթին ԱԱԾ-ի և ԱԽ-ի ուսումնասիրության առարկա։ Բայց քանի որ փաշինյանական Հայաստանում, ինչպես հայտնի է, գերիշխում են բոլորովին այլ առաջնահերթություններ, իսկ խորհրդարանական մեծամասնությունն առաջնորդվում է այլ շահերով, ապա ելույթն էլ չնչին իսկ հետաքրքրություն չառաջացրեց ո՛չ պատգամավորների, ո՛չ էլ համապատասխան պետական կառույցների մոտ։

Դեռ երբեք մեր հասարակությունն այն աստիճան բարոյալքված ու ապակողմնորոշված չի եղել, որքան այսօր։ Հոգեբանները նման վիճակն անվանում են նորմալության պաթոլոգիա, երբ նորմա է դառնում այն, ինչը նորմալ համարվել չի կարող և չպետք է համարվի: Նորմայի փոքրիշատե հասկանալի սահմանները լղոզված են վերջնականապես, պաթոլոգիան բարձրացված է առաքինության աստիճանի, մեր աչքի առաջ տեղի է ունենում կենսական բոլոր ուղենիշների գլոբալ խաթարում և ազգային հիմնական արժեքների կորուստ։