«Փաստ» թերթը գրում է. «Սյունիքում ադրբեջանական ագրեսիայի հետևանքով ծավալված ռազմական գործողությունների ֆոնին շատ ուշագրավ իրադարձություններ էին ընթանում ՀՀ ԱԺ-ում: Ինչպես արդեն նախորդ համարում առիթ ունեցել ենք նշելու, ընդդիմության բոյկոտի պայմաններում ՔՊ-ականները ծավալում էին աննախադեպ հակառուսական հիստերիա՝ իրար հերթ չտալով մեղադրելով Ռուսաստանին հայերին դավաճանելու մեջ:

Սյունիքի շուրջ իրադարձությունների զարգացումը հուշում է, որ մեր ռազմավարական դաշնակից Ռուսաստանն այլևս չի դիտարկում հարավկովկասյան տարածաշրջանը իբրև բացառապես սեփական շահերի դրսևորման գոտի։ Ավանադաբար Մոսկվան այստեղ ծավալում էր իր ազդեցությունը, տարածում այն, մինչդեռ հիմա ակնհայտորեն զիջում է։ Հարավային Կովկասը, որը պատմաաշխարհագրական հանգամանքների բերումով ռուսաստանյան քաղաքական և տնտեսական էքսպանսիոնիզմի և նեոկայսերականության հենասյուներից էր, հետպատերազմյան իրականության մեջ այլևս այդպիսին չէ:

Պետք է պատրաստվել ոչ թե ինչ-որ մեռելածին «խաղաղության դարաշրջանի», այլ թշնամու հետ անխուսափելի հաջորդ բախմանը, իսկ դրան պատրաստ լինելու և հաջողության հասնելու համար առաջին քայլը պետք է լինի հենց այդ բախման անխուսափելիության գիտակցումը,, այլ ոչ թե՝ «զիջենք սա, և կգա խաղաղությունը» անիրական ու կործանարար մտայնությունը: Այս մասին իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է իրանագետ Վարդան Ոսկանյանը:

«Փաստ» թերթը գրում է. «Պաշտպանության նախարար Արշակ Կարապետյանի՝ պաշտոնից ազատման հետ կապված տարբեր պատճառներ են այս օրերին շրջանառվում: Այս առումով «Փաստին» նոր ուշագրավ տեղեկություններ են հասել: Կառավարության մեր աղբյուրները փոխանցում են, որ իրականում պատճառները մի քանիսն են եղել, իսկ «կուլմինացիան» դարձել է Փաշինյանին հայտնի դարձած մի տեղեկություն: Մասնավորաբար, ըստ այդ աղբյուրների, Փաշինյանին զեկուցել են, որ Արշակ Կարապետյանը նաև Ռուսաստանի Դաշնության անձնագիր ունի: Որպեսզի ավելորդ աղմուկ չբարձրանա, Փաշինյանը Կարապետյանին հորդորել է լուռումունջ հրաժարականի դիմում գրել, ինչը և արվել է:

Արաբագետ Արմեն Պետրոսյանը ֆեյսբուքի իր էջում գրում է.

Նիկոլ Փաշինյանը խորհրդարանական հարցուպատասխանի ժամանակ վերջնականապես փակեց Ադրբեջանին Սյունիքի վրա հարձակման համար պատասխանատվության կանչելու թեման՝ պնդելով, թե իբր ո՛չ ռազմաքաղաքական հավասարակշռությունն է խախտվել, ո՛չ էլ մեր սահմանները։ Պետական պաշտոնյաներից կանխատեսելիորեն միայն մարդու իրավունքների պաշտպանն էր, որ կատարվածն անվանեց բացահայտ ահաբեկչական հարձակում մեր պետության նկատմամբ, այսինքն՝ թեման տեղափոխեց միջազգային ահաբեկչության դեմ պայքարի հարթություն, փաստորեն՝ փորձեց վերաորակել իշխանության թողտվությամբ ընդամենը իբրև սադրանք գնահատված թշնամական արարքները։

Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը գրեթե երկու տասնամյակ ղեկավարում է Թուրքիան։ Նա դարձավ դրա ամենաազդեցիկ կառավարիչը՝ ժամանակակից Թուրքիայի հիմնադիր Մուստաֆա Քեմալ Աթաթուրքից հետո։ Էրդողանի կառավարման առաջին տասնամյակի ընթացքում շատ արևմտյան պաշտոնյաներ հրաժարվեցին ընդունել Թուրքիայում տեղի ունեցած փոփոխություններն Էրդողանի ղեկավարությամբ, գրում է Մայքլ Ռուբինը National Interest-ում։

Հայաստանի իշխանություններն իմիտացնում են գործընթացները: Նրանք ի սկզբանե չէին պատրաստվում դիմել Ռուսաստանին ու ՀԱՊԿ-ի օգնությանը։ Այս մասին նոյեմբերի 18-ին լրագրողների հետ հանդիպմանն ասաց նախկին իշխող Հայաստանի Հանրապետական կուսակցության մամուլի քարտուղար Էդուարդ Շարմազանովը։

Ռազմինֆո կայքի համակարգող Կարեն Վրթանեսյանն ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է․