Ահա և մեկ տարի անցավ Լեռնային Ղարաբաղում 44-օրյա պատերազմի ավարտից: Օգտվելով այն հանգամանքից, որ Հայաստանում իշխանության է եկել պոպուլիստ-դիլետանտների թիմը, Ադրբեջանը, թուրքական զինված ուժերի և սիրիական թուրքամետ կազմավորումների վարձկան-ահաբեկիչների ջոկատների անմիջական աջակցությամբ, ռևանշ վերցրեց 90-ականների սկզբի Արցախյան պատերազմում կրած պարտության համար։ Այսօր Բաքվի վերահսկողության տակ են ոչ միայն տխրահռչակ յոթ շրջանները, այլև Շուշիի և Հադրութի շրջանները, որոնք Լեռնային Ղարաբաղի ինքնավարության կազմում ընդգրկված են եղել դեռևս ԽՍՀՄ տարիներին։ Հայաստանն ու Արցախը տվեցին առնվազն հինգ հազար զոհ (իշխանությունն այդպես էլ չներկայացրեց վերջնական անվանական ցուցակը), տասնյակ հազարավորները վիրավորվեցին, հարյուրավորները համարվում են անհետ կորած։ Տասնյակ, եթե ոչ հարյուրավոր գերիներ մինչ օրս մնում են Ադրբեջանի բանտերում։

Թուրքագետ, «Հայկական նախագիծ» ծրագրի համահիմնադիր Վարուժան Գեղամյանը գրում է.

Իրավագիտության դոկտոր Գևորգ Դանիելյանը գրում է.

ՏԵղեկատվական անվտանգության փորձագետ, «Ռազմինֆո» մասնագիտացված կայքի համակարգող Կարեն Վրթանեսյանը գրում է.

«Փաստ» թերթը գրում է. «Օրեր առաջ մամուլում տեղեկություն շրջանառվեց, որ Մոսկվայում հնարավոր է նոր եռակողմ փաստաթուղթ ստորագրվի՝ Հայաստանի, Ռուսաստանի և Ադրբեջանի ղեկավարների միջև: Ճիշտ է, փաստաթուղթ ստորագրելու հեռանկարը չի հերքվում, սակայն ժամկետների հետ կապված հստակ հաստատում չկա: Այս թեման բավականին բուռն ու էմոցիոնալ է ընդունվում թե՛ Հայաստանում, թե՛ նաև Սփյուռքում:

«Հայաստանի զարգացումը տեսնում ենք միայն ու միայն այս իշխանության հեռացումից հետո»,- Para.TV-ի եթերում ասել է ԱԺ «Հայաստան» խմբակցության ղեկավար Սեյրան Օհանյանը։

ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահությունը փաստացի լուծարված է։ Ամիսներ առաջ միջնորդների խոստացած այցը Ստեփանակերտ այդպես էլ չկայացավ։ Ավելին՝ Ալիևն ուղղակիորեն հասկացնում է, որ Բաքվում նրանք ցանկալի հյուրեր չեն, քանի որ համարում է, թե միակողմանիորեն լուծել է արցախյան հակամարտությունը։ Դրան զուգահեռ՝ Մոսկվայի ակտիվ հավանությամբ և Վաշինգտոնի դիմադրությամբ քննարկվում է «3+3» տարածաշրջանային ձևաչափը, ընդ որում՝ Էրդողանից պարզում ենք, որ Ալիևն ու Փաշինյանն անգամ խոսել են այդ թեմայով։

ԱՄՆ-ում կայանալիք ժողովրդավարության թեմայով գագաթնաժողովին չեն հրավիրվել Թուրքիան և Ադրբեջանը. Հայաստանը հրավիրված երկրների ցանկում է:

Իլհամ Ալիևը Հեյդար Ալիևի տղան է, և ինչպես հայր Ալիևը 1994 թվականից չգնաց պայմանավորվածությունների, այդպես էլ որդին իր ղեկավարման տարիներին չի ուզում գնալ պայմանավորվածությունների՝ Արցախյան հակամարտության լուծումը պատկերացնելով միայն ուժային մեթոդներով։ Այս մոտեցումներն ունեցող մարդը, բնական է, որ պետք է շտապի՝ հայկական կողմին ստորագրել տալու մի բան, որով իրավունքներն Ադրբեջանի ձեռքը կհանձնվեն, Aysor.am-ի թղթակցի հետ զրույցում ասաց քաղաքագետ Թևան Պողոսյանը՝ անդրադառնալով Ալիևի այն հայտարարությանը, որ Բաքուն պատրաստ է խաղաղ բանակցություններ սկսել և խաղաղ համաձայնագիր ստորագրել։