«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
Վերնագրում ստորակետը կարելի է դնել ըստ ճաշակի: Իհարկե, ողջամիտ մարդիկ կնախընտրեն դնել դա երկրորդ բառից հետո, բայց այն քաղաքական գործիչները, որոնցից հիմնականում կախված է ստորակետի տեղը, հիմնականում այնքան էլ չունեն ողջամտության հետ...
Այնուամենայնիվ պետք չէ ամաչել խոստովանել, թե որքա՜ն է մեր բախտը բերել վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի առումով։ Չէ, հասկանալի է. Սի,Պուտին, Բայդեն…Նրանց երակներում նույնպես կրակ կա։ Մանավանդ վերջինի։ Բայց խելամիտ ֆորտունան, իհարկե, նրանց հետ գլուխ չի դնում, քանի դեռ Հայաստանում վարչապետ է Նիկոլ Վովայի Փաշինյանը։
Վերջին օրերին Եվրոպայից ստացանք ռևերանսների հերթական չափաբաժինը։ Հավերժական սիրո խոստովանությունները: Թեպետ, ավելի ազնիվ կլինի ասել, որ ստացավ ոչ այնքան Հայաստանը, որքան Նիկոլ Փաշինյանի կառավարությունը։
Ելույթ ունենալով Փարիզի խաղաղության համաժողովի շրջանակներում պանելային քննարկման ժամանակ, Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարեց, որ իրագործելով է Արցախի էթնիկ զտման իր մինիմում-ծրագիրը, Ադրբեջանը նոր պատերազմի է պատրաստվում Հայաստանի դեմ։ Այդ իսկ պատճառով, սկսած դպրոցական ծրագրերից, առաջ է տանում այն միտքը, թե ներկայիս Հայաստանը իբր «Արևմտյան Ադրբեջան» է։ Փաշինյանը հիշատակեց նաև այն մասին, որ հայատյացությունը Ադրբեջանի փաստացի պետական գաղափարախոսությունն է։
Վերջին ճեպազրույցի ժամանակ Մարիա Զախարովան գովեց Փաշինյանին «Հայկական խաչմերուկ» նախաձեռնության համար։ Ընդ որում նշելով, որ նախաձեռնության մշակումները կատարված են եռակողմ աշխատանքային խմբի կողմից, որը ղեկավարում են Ադրբեջանի, Հայաստանի և Ռուսաստանի կառավարությունների ղեկավարների տեղակալները։
Ինչպե՞ս փլուզել պետությունը: Գործընթացը բաղկացած է 4 փուլից, որոնք վաղուց հայտնի են, շատերի կողմից լավ նկարագրված, քանզի ոչինչ նոր չէ այս արևի տակ: Բայց չի խանգարի հիշեցնել։ Հենց այսօր, երբ Խանքենդիում տեղի ունեցավ Ադրբեջանի ԶՈՒ զորահանդեսը։ Հենց Խանքենդիում, որովհետև Ստեփանակերտում այդպիսի շքերթն անհնար կլիներ ի բնե։
Իրավապաշտպանի, ղարաբաղյան ազգային-ազատագրական շարժման ակտիվ մասնակիցներից մեկի՝ Ավետիք Իշխանյանի դեմ քրեական գործ է հարուցվել։ Իհարկե, այն դատական հեռանկար չունի։ Քանզի նրան դատում են սոցիալական ցանցում իր գրառման համար, որն ավարտվում է «Մա՛հ դավաճաններին» բառերով։
Պատասխանելով «Ամերիկայի ձայնի» հայաստանյան ծառայության հարցին, կապված Հայաստան Ադրբեջանի ներխուժման առնչությամբ Լեմկինի ինստիտուտի մտահոգության հետ, Պետդեպարտամենտը շատ սպառնալից և միաժամանակ չափազանց հուզիչ նախազգուշացում տեղաց այն մասին, որ ԱՄՆ-ը երբեք չի հանդուրժի որևէ ոտնձգություն Հայաստանի ինքնիշխանության և տարածքային ամբողջականության դեմ։
Բոլոր նրանք, ովքեր գործնականում այս կամ այն կերպ առնչվել են իրական քաղաքականությանը, հասկանում են այս կամ այն քաղաքական գործընթացների աստառի ողջ ցինիզմը, եթե չասենք՝ ստորությունը։ Եվ այդուհանդերձ չես դադարում զարմանալ, թե որքան խորն է այդ ցինիզմի, եթե չասենք՝ ստորության հատակը։
Տեղին չէ սեղմել հակառակորդի ձեռքը այն պայմաններում, երբ ճնշում է գործադրում քո վրա, արտաքսել է հայրենակիցներիդ հայրենի հողից, իրականացրել ցեղասպանություն, հայտարարեց լրագրողներին Սեյրան Օհանյանը Եռաբլուրում։ Նիկոլ Փաշինյանն այդ կարծիքին չէ։ Ավելի շուտ՝ հակառակը. որքան ավելի է նրա վրա ճնշում գործադրում Ալիևը, որքան ավելի մեծ նկրտումներ ու պահանջներ է ներկայացնում, այնքան ավելի է իջեցնում Փաշինյանը Հայաստանի անկախության նշաձողը, և իր անձնական «նշաձողը»՝ նույնպես։ Դե, իսկ Արցախի «նշաձողը» իջեցվեց պետականության վերացման մակարդակի…