«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
44-օրյա պատերազմի ընթացքում հայկական բանակում «5-րդ շարասյան» առկայության մասին վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարությունից հետո իշխանամետ բոլոր քարոզիչները սկսեցին եռանդագին փնտրել այդ «5-րդ շարասյունը»՝ իրենց հնարավորությունների և ստորաքարշության ներածի չափով։ Փնտրեցի՜ն, փնտրեցի՜ն և ոչինչ չգտան:
Ադրբեջանական զինվորականները մոտեցնում են տեխնիկան Հայաստանի հետ սահմանին և Արցախի շփման գծին, որտեղ փորձում են նոր դիրքեր գրավել, խախտելով 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարությունը։ Այդ ծրագրերին դիմակայում են Արցախի Պաշտպանության բանակի ստորաբաժանումները և ռուս խաղաղապահները, որոնք փոքր ուժերով փորձում են զսպել ահագնացումը, ուստի, ինչպես հայտնում են ղարաբաղյան աղբյուրները, տեղակայել են իրենց դիրքերը ագրեսորներից տասնյակ մետր հեռավորության վրա։
Բաքուն դիմեց հերթական սադրանքի և առաջ բերեց իր դիրքերը՝ ձգտելով վերահսկողության տակ վերցնել Ստեփանակերտը Շուշիի շրջանի մի քանի գյուղերի հետ կապող գրունտային ճանապարհը։
Իշխանական թիմի ցինիզմն անցնում է ամեն չափ ու սահման։ ԱԺ փոխխոսնակ Հակոբ Արշակյանը խրատատուի կերպարանքով նախատում է ընդդիմությանը. իբր՝ ինչքա՞ն կարելի է խոսել այն մասին, որ իշխանությունը պատերազմ է բերել երկրին, հերիք է արդեն... Այսինքն նրանք որոշել են, թե ամեն ինչ արդեն մոռացված է, և ժամանակն է փակել թեման։
Արցախցի ոստիկանների վրա ադրբեջանական դիվերսիոն խմբի հարձակումից հետո, ինչի արդյունքում երկու կողմից էլ զոհեր եղան, իրադարձությունները սրընթաց զարգանում են։ Հիքմեթ Հաջիևը հարցազրույց տվեց, որում արտահայտեց Ադրբեջանի բոլոր հավակնությունները և որը գնահատվեց որպես Արցախի կամ Հայաստանի դեմ ագրեսիայի տեղեկատվական նախապատրաստություն։ Բաքուն Ստեփանակերտին «հրավիրեց» բանակցությունների՝ քննարկելու Արցախի «վերաինտեգրումը» Ադրբեջանին…
Նիկոլ Փաշինյանը անցկացրեց հերթական ասուլիսը։ Կենդանի ասուլիս, որտեղ վարչապետին հարցեր տալ թույլատրված էր ոչ միայն իշխանամետ լրատվամիջոցներին, այլև նրանց, ովքեր այնքան էլ բարեհաճ չեն նրա հանդեպ։
Բաքուն վստահ է, թե շատ խորամանկ քայլ է արել։ Ադրբեջանի նախագահի աշխատակազմը «հրավիրում է Ղարաբաղի հայ համայնքի ներկայացուցիչներին երկրորդ հանդիպման՝ քննարկելու վերաինտեգրման, ինչպես նաև Ղարաբաղում ենթակառուցվածքային նախագծերի իրականացման հետ կապված հարցերը»: Ադրբեջանի նախագահի աշխատակազմն առաջարկում է նոր հանդիպումն անցկացնել Բաքվում առաջիկա օրերին։
Ինչպես ասում էին հին լատինացիները, ժամանակները փոխվում են, մենք էլ փոխվում ենք նրանց հետ: Կար ժամանակ, երբ ներկա վարչապետի հոգին փառավորվում էր Երևանի կենտրոնում տեղի ունեցող բռնություններից։ Կար ժամանակ, երբ նա նստած էր բանտում։ Կար ժամանակ, երբ արդեն վարչապետի կարգավիճակում չէր վախենում սովորական մարդկանց միջավայրում լինելուց, մասնակցում էր շաբաթօրյակների և անձամբ մաքրում մայթերը ծխախոտի քնթուկներից։
Դատելով ամենից, Ադրբեջանի զինված ուժերի կիրակնօրյա սադրանքը Իլհամ Ալիևի այդպիսի բնորոշ «պատասխանն» էր Փաշինյանի Գերմանիա կատարած այցին, որտեղ կանցլեր Շոլցը խոսեց ժողովուրդների ինքնորոշման՝ որպես միջազգային իրավունքի հիմնարար կանխադրույթի մասին, տարածքային ամբողջականության սկզբունքին հավասարազոր։ Դրանով իսկ փաստացի հերքելով Փաշինյանի այն հայտնի թեզը, թե միջազգային հանրությունը, իբր, պահանջում է իջեցնել Արցախի վերաբերյալ հայկական կողմի պահանջների նշաձողը։ Դրա համար էլ ինքը՝ Փաշինյանը, երբեք չի խոսում Արցախի ինքնորոշման մասին, այլ միայն՝ Լեռնային Ղարաբաղի ժողովրդի իրավունքների և անվտանգության։ «Իջեցնում է նշաձողը»՝ հաճոյանալով միջազգային հանրությանը…
Արցախը գարուն-2023 է մտնում՝ լինելով շրջափակման մեջ։ Չնայած ՄԱԿ-ի Միջազգային դատարանի որոշմանը, Բաքուն առայժմ մտադիր չէ Գորիս-Ստեփանակերտ ճանապարհից հեռացնել իր էկո-ակտիվիստներին։ Պաշտոնական Երևանը չի դադարում հիշեցնել միջազգային հանրությանը Բաքվի կողմից իր պարտավորությունների խախտման մասին, բայց առայժմ դա արդյունք չի տալիս։ Արցախի շրջափակումը շարունակվում է, Հայաստանի որոշ տարածքների բռնազավթումը շարունակվում է, հայ ռազմագերիներին շարունակում են պահել ադրբեջանական բանտերում։