«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
Գլխավոր հարցը, ինչո՞վ է այս ամենը ավարտվելու։ Այստեղ կա մի քանի տեսանկյուն։ Ըստ էության, Ղարաբաղի և ռազմական գործողությունների պարագայում պատասխանը պարզ է. ոչ մի առաջընթաց Ադրբեջանը չի ունենա, Ղարաբաղը կանգուն կմնա։ Հայաստանում և հայոց աշխարհում դա ի սկզբանե կասկածի տակ չի առել և ոչ ոք։ Կարծում ենք, հասկացել են նաև մյուսները։
Իլհամ Ալիևն իրեն հաշիվ տալի՞ս է, թե ինչ փակուղի մտցրեց իր երկիրն ու իրեն։ Ամենայն հավանականությամբ՝ տալիս է, բայց արդեն ուշ է։ Բոլորին ակնհայտ է, որ ոչ մի բլիցկրիգ Ադրբեջանին չհաջողվեց։ Իհարկե, ադրբեջանական քարոզչությունը կարող է օրական մի քանի անգամ զեկուցել նույն բնակավայրերի «ազատագրման» մասին, բայց փաստացի Ադրբեջանն առաջընթաց չունի, այլ ունի տեխնիկայի և, իհարկե, մարդկային մեծ կորուստներ։ Արդեն մոտ երկու հազար։
Գնալով ավելի մեծ քանակությամբ տվյալներ են ստացվում Արցախի շուրջ վերջին սրացման մեջ թուրքական ներկայության մասին։ Անկարան և Բաքուն պատերազմին պատրաստվում էին հանգամանորեն. օգոստոսին անցկացվեցին համատեղ զորավարժություններ, որոնց ավարտից հետո Ադրբեջանում մնաց թուրքական մեծաքանակ ռազմական տեխնիկա և մասնագետներ, մասնավորապես՝ թուրքական «Բայրաքթար» հարվածային անօդաչու սարքերի կառավարման գծով, որոնք ավելի վաղ լայնորեն կիրառվել են Սիրիայում և նախկինում չեն եղել ադրբեջանական բանակի զինանոցում:
Հայկական ասացվածքն ասում է. «Կենացները քաղցրանում են»... Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը հերթական փիլիսոփայական ստատուսն է ծնել իր ֆեյսբուքյան էջում:
Պետք է խոստովանել. կորոնավիրուսի դեմ պատերազմը մենք տանուլ ենք տվել հիմնավորապես։ Բնակչության մեկ միլիոն շնչի հաշվարկով մահացության ու վարակվածների թվով վստահաբար առաջին տեղն ենք զբաղեցնում ինչպես տարածաշրջանում, այնպես էլ, այսպես կոչված՝ հետկոմունիստական տարածքում: Իսկ համեմատությունն այն երկրների հետ, որտեղ առկա է բոլոր ռասաների և ժողովուրդների միախառնում, տարբեր մշակույթների բաբելոնյան խառնաշփոթ, պատեհ չէ:
Արսեն Ջուլֆալակյանը վայր է դնում պատգամավորական մանդատը և հեռանում «Իմ քայլը» խմբակցությունից: Այս մասին նա անձամբ հայտարարել է իր ֆեյսբուքյան էջում՝ պայմանավորելով այդ քայլը գիտության, կրթության, մշակույթի և սպորտի նախարարի վարած քաղաքականության հետ իր անհամաձայնությամբ։
Երբ Արսեն Թորոսյանը գնաց արձակուրդ, շատերը վրդովվեցին. այդ ինչպե՞ս, համաճարակը շարունակվում է, ամեն օր մահեր են արձանագրվում, իսկ նախարարը գնում է արձակուրդ... Օրինակ էին բերում Հունաստանը, որտեղ մահվան դեպքերի թիվը հինգ անգամ ավելի փոքր է, քան մեզ մոտ, բնակչությունը՝ մոտավորապես նույնքան շատ, սակայն նրանց նախարարն արձակուրդի մասին չի էլ մտածում, ամեն օր այցելում է հիվանդանոցներ։
Ելույթ ունենալով Աթաթուրքի բանակի կողմից 1922 թվականին հունական զորքերի ջախջախմանը նվիրված տոնական միջոցառումների առթիվ, Էրդողանը հայտարարեց. «Ընդունո՞ւմ է արդյոք հույն ժողովուրդն այն, ինչ կարող է պատահել իր հետ՝ իր ագահ և անիրազեկ առաջնորդների պատճառով: Գիտե՞ն արդյոք ֆրանսիացիները, թե ինչ գին են ստիպված լինելու վճարել՝ իրենց ագահ ու անիրազեկ առաջնորդների պատճառով»։
Եթե Վարդգես Գասպարին արդեն պառկում է ասֆալտին՝ ի նշան բողոքի ընդդեմ Ալեն Սիմոնյանի և Հատուկ քննչական ծառայության գործողությունների, կապված խորհրդարանի փոխխոսնակի «հուզառատ արձագանքի» հայտնի գործի հետ, որ վերջինս ցուցաբերել էր ի պատասխան Արթուր Դանիելյանի հնչեցրած անարգալից արտահայտության, որին Գասպարին անվանում է Ռոբերտ Քոչարյանի կողմնակից, նշանակում է՝ կորոնավիրուսից հետո կյանքն իսկապես այլևս առաջվանը չի լինելու:
Ստիպված ենք արձանագրել. հոտառությունը դավաճանում է։ Պետք է թարգել քաղաքականությունն ու անցնել սպորտի։ Երբ սկսվում էր «կորոնայի» հետ կապված ողջ այս պատմությունը, մի տեսակ վստահ գրում էի, թե ոչ մի գլոբալ փոփոխություն աշխարհում տեղի չի ունենա, ամեն ինչ կվերադառնա ի շրջանս յուր, նույնիսկ մեջբերում էի Ժողովողին, թե «ինչ որ եղել է, այն էլ կլինի, և ինչ որ արվել է, այն էլ կարվի, և ոչինչ նոր չէ այս արևի տակ»... Ավա՜ղ։