«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
Որքանո՞վ է արդարացի այն վարկածը, որ Փաշինյանին հատուկ են իշխանության բերել Հայաստանում՝ Արցախն Ադրբեջանին հանձնելու համար։ Իհարկե, իրավական տեսանկյունից այս հարցի պատասխանը կարելի է տալ միայն այն բանից հետո, երբ Փաշինյանը կորցնի իշխանությունը և անցկացվի անաչառ հետաքննություն. այսօրվա ուժային կառույցները սպասարկում են վարչապետի շահերը, ինչի համար նրանց շռայլորեն վարձատրում են։ Բայց վաղ թե ուշ, երբ Նիկոլը կորցնի իշխանությունը, նա ցուցմունքներ կտա։ Ինքնախոստովանակա՞ն։
Սեպտեմբերի 1-ին Արցախի խորհրդարանի հատուկ նիստով, ինչպես միշտ, մեկնարկում են հանրապետության Անկախության օրվան նվիրված հանդիսավոր միջոցառումները: Ճիշտ է, այս անգամ միջոցառումներին ներկա չի լինի Հայաստանի վախեցած բարձրագույն ղեկավարությունը. խորհրդարանական բոլոր երեք խմբակցությունների ներկայացուցիչների կազմով Երևանի պատվիրակությանը կգլխավորի Ազգային ժողովի փոխխոսնակներից մեկը։
ՀՀ պաշտպանության նախարարությունը տեղեկացնում է, որ օգոստոսի 29-ին, ժամը 00:20-ից սկսած, ադրբեջանական զինուժը տարբեր տրամաչափի հրաձգային զինատեսակներից կրակ է բացել Գեղարքունիքի մարզի հայկական դիրքերի ուղղությամբ, մասնավորապես՝ հայ-ադրբեջանական սահմանի Սոթքի հատվածում, ինչի հետևանքով սկսվել է շուրջ երկու ժամ տևած ինտենսիվ փոխհրաձգություն: Ժամը 02։25-ին ադրբեջանական դիրքերին շտապօգնության մեքենա է մոտեցել, որից հետո հայկական կողմը դադարեցրել է կրակը, թույլ տալով տարհանել հակառակորդի վիրավորներին: Հայկական կողմից զոհեր չկան։
Անհասկանալի տարածքային զիջումներն Ադրբեջանին, որոնք արեց Նիկոլը, նոյեմբերի 9-ի համաձայնագրով ոչ մի կերպ չնախատեսված զիջումներն իրենց զգացնել են տալիս. ադրբեջանցիները երեկ կեսգիշերին մոտ փակել են Գորիս-Կապան ճանապարհահատվածը, թույլ չտալով անցնել մի քանի տասնյակ ավտոմեքենաների։ Ռուս և հայ սահմանապահների հետ բանակցություններից հետո մեքենաները բաց են թողել, սակայն ճանապարհի արգելափակումը հանել են միայն առավոտյան։ Այդպես է հաղորդվում, սակայն բացառված չէ, որ սադրանքները կշարունակվեն։
Նիկոլն ու Ալենը չեն շնորհավորել Կաթողիկոսին հոբելյանի առթիվ։ Ողորմելի մարդկանց ողորմելի վրեժ՝ այն բանի համար, որ Եկեղեցին նույնպես համարում էր, որ Նիկոլը պետք է հրաժարական տա։ Այն բանի համար, որ Կաթողիկոսը չի սեղմել իշխող խմբակցության ներկայացուցչի ձեռքը՝ նոր գումարման Ազգային ժողովի առաջին նստաշրջանի օրը խորհրդարանից հեռանալիս։ Դրանով այդ մարդիկ հաստատեցին, որ հենց թեկուզ իրենց ողորմելիության պատճառով անկարող են պետություն կառավարել։ Կարող են միայն կործանել իրենցից առաջ ստեղծածը։ Ինչպես որ կործանեցին Արցախն ու բանակը։ Այսօր հերթը հասել է ԱԳՆ-ին։
XXI դարի առաջին տասնամյակում Հայաստանը ամենաուժեղ, ամենակենսունակ, ամենակայացած պետությունն էր Հարավային Կովկասում, հեղինակավոր խաղացող՝ միջազգային ասպարեզում: Թվում էր, թե իրականանում են Վազգեն Սարգսյանի խոսքերն այն մասին, որ XXI դարը մերն է լինելու... լավ է, որ Վազգեն Սարգսյանը չի տեսնում Հայաստանի ներկա օրը։ Չի տեսնում, մասնավորապես, նաև այն, թե ինչպես է իր հարազատ եղբայրը լպստում իր գործը կործանած մարդուն։ Ի դեպ, եթե Վազգեն Սարգսյանը ողջ լիներ, Նիկոլից մնացած մեծ կտորը հիմա «դուխով» գլխարկը կլիներ։
Բոլոր ԶԼՄ-ները, բայց առանձնակի ընդգծված ոգևորությամբ՝ իշխանամետները, տեղեկատվություն են տարածել այն մասին, թե ինչպես է մեր պաշտպանության նոր նախարարը ՊՆ կոլեգիայի նիստի ժամանակ խիստ հրաման տվել Հայաստանի սահմանն անցնել փորձող ադրբեջանցի զինծառայողներին ոչնչացնելու մասին:
Ի՞նչ ցույց տվեցին նոր խորհրդարանի աշխատանքի առաջին երկու օրերը: Իշխող կուսակցությունը թեկուզ ոչ արագ, թեկուզ դժվարությամբ, բայց կարծես թե սկսում է ավելի սթափ մոտենալ հունիսի 20-ի ընտրությունների արդյունքներին։ Եվ այն մտքի առաջացրած էյֆորիան, որ ընտրություններում հավաքել են ձայների մեծամասնություն, աստիճանաբար փոխարկվում է գիտակցման, որ ամեն ինչ բնավ միանշանակ չէ։ Ընդդիմության պատգամավորները համառորեն ու համոզիչ կերպով ցույց են տալիս, որ քաղաքական ճգնաժամի հաղթահարման մասին իշխող թիմը երազել անգամ չի կարող. քաղաքական ճգնաժամը ինչպես որ կար, այնպես էլ պահպանվում է:
Բլոգեր Տիգրան Քոչարյանը փոքր-ինչ վերափոխել է Չերչիլի հանրահայտ խոսքերը։ «Եթե ազգը պատերազմի ու նիկոլի միջև ընտրում է նիկոլին, ապա ստանում է և՛ նիկոլ, և՛ պատերազմ», - գրում է նա։ Սկզբունքորեն ամեն ինչ ճիշտ է, քանզի «նիկոլն» ու «խայտառակությունը» նույնական հասկացություններ են։ Ընդ որում՝ շատուշատ առումներով։ Բայց տվյալ դեպքում խոսքը միայն մեկ իմաստի մասին է. պետական։
Բոլոր լրատվամիջոցները հաղորդում են ադրբեջանական հերթական արկածախնդրության մասին։ Ադրբեջանի զինված ուժերը գրոհել են հայկական ստորաբաժանումների մի շարք դիրքեր։ Զոհերի մասին տվյալները տարբեր են։ Պաշտպանության նախարարությունը պնդում է, թե զոհերը երեքն են, ոչ պաշտոնական աղբյուրները հաղորդում են վեցի մասին: Ադրբեջանցիներին հաջողվել է զբաղեցնել մեկ դիրք, բայց հետո նրանք հետ են շպրտվել։