«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
Անվտանգության խորհրդի ղեկավարն օրերս աչքի ընկավ հայտարարությամբ, թե իբր՝ մեզ ուզում էին համոզել, որ Ադրբեջանը հաղթել է 44-օրյա պատերազմում, մինչդեռ իրականում Ադրբեջանը շատ ավելի ծանր վիճակում է հայտնվել: Այն հարցին, թե ավելի ծանր վիճակում՝ ո՞ւմ համեմատ, գլխավոր սեքյուրիթին պատասխանեց, որ Ադրբեջանը կհամեմատեր... Ադրբեջանի հետ։ Չի՛ կարելի այդ աստիճան խելացի լինել, չի՛ կարելի։
Դրանց Փաշինյանը մտածեց-մտածեց, շա՜տ երկար մտածեց և վերջապես միտք հղացավ։ «Ադրբեջանը, - հայտարարեց Փաշինյանը Անվտանգության խորհրդի նիստում, չգիտես ինչու՝ Հայաստանի Անվտանգության խորհրդի,- ներթափանցելով մեր տարածք, լուծել է, ամենայն հավանականությամբ, ոչ թե տեղական խնդիրներ, այլ ձգտել ռազմական բախում սադրել»:
Ի՞նչ է հորինել Փաշինյանը՝ պատերազմում իր ձախողումներն արդարացնելու համար։ Պատերազմն, ասում է, անխուսափելի էր, որովհետև բանակցային գործընթացում հատվել էին ինչ-որ կարմիր գծեր... Իբր՝ նախկին իշխանություններն են մեղավոր, որ պատերազմն անխուսափելի էր, և բանակցային գործընթացում հատվել էր անդարձելիության կետը։ Այդպես շատ վստահ ստում է…
Եվ այսպես, այս խորհրդարանն այլևս չի կարող վարչապետ ընտրել Նիկոլ Փաշինյանին։ Բայց Փաշինյանը շարունակում է կատարել կառավարության ղեկավարի պարտականությունները. այդպես են իշխող թիմի իրավաբանները մեկնաբանում մեր առեղծվածային Սահմանադրությունը: Այսինքն կարելի է հրաժարական տալ, բայց պաշտոնից չհեռանալ…
Խորհրդարանում երեկ տեղի ունեցած մի բանավեճ չէր կարող չմտահոգել։ Երբ վարչապետը պատասխանում էր պատգամավոր Թագուհի Թովմասյանի այն հարցին, թե ինչու չի ամրապնդվում սահմանը Վայոց ձորում, Գեղարքունիքում, Սյունիքում։ Հատկապես վերջին երկու մարզերում, որոնք սահմանամերձ են դարձել Նիկոլ Փաշինյանի մեղքով։
ՀՀԿ-ն ներկայացրեց իր հայտը. ընդդիմության ճնշման տակ Փաշինյանի հայտարարած ընտրություններին հանրապետականները կմասնակցեն Արթուր Վանեցյանի «Հայրենիք» կուսակցության հետ միասին։ Չենք կարծում, թե այդ որոշումը հրճվանք է պատճառել Նիկոլին ու իր թիմին։
Գործող նախագահի կողմնակիցների «Չորրորդ Հանրապետություն» տելեգրամ-ալիքը նախանձելի ակտիվություն է ցուցաբերում Արմեն Սարգսյանի գովազդման գործում։ Այնտեղ կարելի է տեսնել բավական համարձակ պնդումներ վերջինիս նշանակալիության մասին, օրինակ. «Հայաստանի հնարավորությունը Արմեն Սարգսյանն է, որի հետ պատրաստ են խոսել Մոսկվայում, Վաշինգտոնում, Եվրոպայում և արաբական աշխարհում»: Մեղմ ասած՝ կասկածելի պնդում, հատկապես եթե հիշենք Սարգսյանի վերջին այցը Մոսկվա, որի ընթացքում ՀՀ նախագահը ոչ մի հանդիպում չի ունեցել Ռուսաստանի քաղաքական վերնախավի ներկայացուցիչների հետ։
Ֆյուրերի մեր անհաջող նմանօրինակը կատաղել է. իրեն անարգալից խոսքեր են ասում: Նրա թիմի անդամները նույնպես դժգոհ են։ Այո, ասում են, մենք էլ էինք փողոցները փակում, բայց մենք հո անարգանքներ չէինք վանկարկում, մեր ընդդիմախոսներին չէինք անվանում «բոզի տղա»... Այո, չէիք անվանում։ Ընդամենը սգո ժապավեններ էիք փակցնում նախկին իշխանության ներկայացուցիչների տների մոտ։ Կատակում էիք այդպես։
Ապրիլի 30-ին Կազանում ծրագրված է Եվրասիական միջկառավարական խորհրդի նիստ: Ցուցանշական է, որ արդեն այսօր կարելի է տեսնել հաղորդագրություններ այն մասին, որ նիստին նախատեսված է ադրբեջանական պատվիրակության մասնակցությունը։ Ցուցանշական է և այն, որ այդ ժամանակ Հայաստանի վարչապետը հրաժարական տված կլինի, ինչպես հայտարարվել է բազմիցս։
Այ թե ինչ են անում մոտեցող ընտրությունները... Փաշինյանը բենեֆիս կազմակերպեց իր խորհրդարանում։ Հայտարարեց, որ Հայաստանն ու Արցախը ապագա ունեն, հայ ժողովուրդը ապագա ունի։ Դե, հայտարարելը որն է... Ճղավեց։ Ունե՛նք մենք, ինչպես պարզվում է, ապագա։ Շնորհակալություն քեզ, Փաշինյան, մեր երջանիկ ապագայի համար: Իշխող խմբակցությունն այնպիսի հրճվանք ապրեց այդ խոսքերից, որ սկսեց հոտնկայս ծափահարել։ Հարկավ։ Չէ՞ որ նրանք խոր տրանսի մեջ էին, չգիտեին՝ ունենք ապագա, թե չունենք։ Վարչապետը մխիթարեց նրանց. ունե՛նք, ունենք ապագա, ասաց։ Այսինքն՝ դեռ կլինեն պարգևավճարներ, դարդ չանեք…