Լեզվաբանական գիտությունների թեկնածու, պարգևատրված է «Մովսես Խորենացի» մեդալով և Երևանի Մամուլի ակումբի պատվոգրով։
«Նոր» Հայաստանում արդիական են բոլոր հին պիտակները, հատկապես Լևոն Հակոբիչի փակցրած պիտակը՝ թաթար-մոնղոլական իշխանության վերաբերյալ։ Այդ պիտակը նախկին նախագահը կախեց ՀՀԿ-ի վրա, քննադատելով տոհմացեղային սկզբունքով իրականացվող կադրային քաղաքականությունը։
Սահմանադրական իրավունքի գծով մասնագետ Վարդան Այվազյանը հրապարակավ կարծիք է հայտնել, թե այն իրավագետները, որոնք վարչապետի կոչը և դատարանների արգելափակումը որակել են որպես Սահմանադրության խախտում, իշխանությունների համար անմիջապես դարձել են անվստահելի անձինք, ի տարբերություն, օրինակ, Վահե Գրիգորյանի, որը հայտարարեց, թե դատարանների շրջափակումն ամենևին էլ օրենքի խախտում չէ։ Բայց անվստահելիների բացահայտման մասով իրավագետները ընդամենը 2-րդ տեղում են, իսկ առաջին հորիզոնականն ավանդաբար զբաղեցնում են լրագրողները։
Վարչապետի զինակիցներն արդեն բացահայտ խոսում են այն մասին, որ «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցությունը մտադիր է համագործակցել ՀԱԿ-ի, Ստեփան Դեմիրճյանի Ժողովրդական կուսակցության, Արամ Սարգսյանի «Հանրապետություն», Հովհաննես Հովհաննիսյանի Լիբերալ կուսակցությունների հետ։ Բոլոր այդ կուսակցություններն ուղղակի առնչություն ունեն Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հետ։ Դեմիրճյանով և Սարգսյանով շրջապատված, Լևոն Տեր-Պետրոսյանը վերադարձավ ակտիվ քաղաքականություն, այդ ժամանակից ի վեր Դեմիրճյանի կուսակցությունը մշտապես ՀԱԿ-ի կողքին է, իսկ Հովհաննիսյանն առհասարակ ծնունդով ՀԱԿ-ի շինելից է…
Երկրի ամենաբարձր ամբիոնից հնչում են հայտարարություններ, որոնք ոտնահարում են ՍԴ նախագահի իրավունքները, իսկ նախագահ Արմեն Սարգսյանը, որը, համաձայն 123 հոդվածի 2-րդ կետի, պարտավոր է հետևել Սահմանադրության պահպանմանը, լռում է, ասես այդպես էլ պետք է լինի։ Տպավորություն է ստեղծվում, թե նախագահը ինչ-որ պատճառներով որոշել է չմիջամտել իր իսկ գործերին։
Այն թեզը, որ 2016թ. ապրիլին Հայաստանը տանուլ է տվել պատերազմը, Իլհամ Ալիևի օրինակով կրկնում են Նիկոլ Փաշինյանի զինակիցները, և Ադրբեջանի ղեկավարությունն այդ հանգամանքից չափազանց գոհ է։
Դատարանների շենքերը պաշարելու վարչապետի հակասահմանադրական կոչ, հայկական երկու պետությունների կառավարող էլիտաների միջև հարաբերությունների պաղում, ՍԴ ոչ լեգիտիմ անդամի նշանակում, նախկին իշխանությունից ժառանգած դրական կապիտալի ոչ ռացիոնալ օգտագործում. այս ամենը լոկ փոքր մասն է այն գնի, որ մենք արդեն վճարել ենք և շարունակում ենք վճարել երկրորդ նախագահի քաղաքական հետապնդման համար։ Երկրում տեղի ունեցող բոլոր իրադարձությունները ուղղակի կամ անուղղակի կապակցված են այդ դատավարության հետ։
Նիկոլ Փաշինյանի թիմը ռեկորդային ժամկետում ցույց տվեց քաղաքական վարկանիշի աննախադեպ անկում, և այդ տեսանկյունից, անկասկած, արդեն ողջ մոլորակի առջևում է։ Մինչ այդ քաղաքական ազդեցության կորստի առումով ռեկորդակիր էր համարվում Րաֆֆին, որը կարճագույն ժամկետում կորցրեց Սերժ Սարգսյանի գլխավոր մրցակցի և նախագահական ընտրություններում երկրորդ տեղը զբաղեցնողի համբավը։
2008թ. մարտի 1-2-ի իրադարձությունների ուսումնասիրման համար Անդրանիկ Քոչարյանի և Սեդա Սաֆարյանի նախագահությամբ փաստահավաք խմբի ձևավորման հետ միաժամանակ, զոհվածների հարազատները սկսեցին ակտիվորեն ներգրավվել ՀԱԿ-ի ակցիաներում՝ նախագահի նստավայրի, խորհրդարանի պատերի, Գլխավոր դատախազության շենքի մոտ։
Հատուկ քննչական ծառայությունը դադարեցրեց ՀՀ ողջ տարածքում դատարանների միաժամանակյա արգելափակման հետ կապված փաստերի քրեական հետաքննությունը՝ հանցակազմի բացակայության պատճառով։ Այլ կերպ ասած, Նիկոլ Փաշինյանի կողմնակիցների գործողություններում, որոնք նրա կոչով կաթվածահար արեցին պետության ողջ դատական համակարգի աշխատանքը, հանցակազմը բացակայում է։
«Ազգային անվտանգություն» կուսակցության առաջնորդ Գառնիկ ԻՍԱԳՈՒԼՅԱՆ. «Այն մարդիկ, ովքեր արագորեն հայտնվեցին իշխանության վերին էշելոններում, ժամանակին ծառայել են այլ ուժերի և շարունակում են ծառայել: Նրանք չեն անցել համապատասխան ստուգում. իրավունք կա՞ այդ դեպքում նրանց այդ պաշտոնները վստահել: Կան պաշտոնյաներ, որոնք տարբեր դեսպանների տներում ավելի շատ են լինում, քան իրենց աշխատավայրերում: Ինչե՞ր են խոսում, կամ գոնե հասկանո՞ւմ են` ինչ են խոսում, թե՞ արագ-արագ գնում, զեկուցում են: Պարո´ն Փաշինյան, ուշադրություն դարձրեք այս ամեն ինչին…»: