Պարզ է, չէ՞, որ Ադրբեջանի նախագահի, այսպես կոչված, «արևմտյան ադրբեջանցիներ» բացահայտ կեղծ թեզը, որով նա նկատի ունի Հայաստանը, իրականում բոլորովին այլ՝ օկուպացիոն ու նոր ագրեսիայի նպատակներով է, այն էլ հայերի նկատմամբ էթնիկ թշնամանքի ադրբեջանական այս քաղաքականության պայմաններում: Այս մասին գրել է «Թաթոյան հիմնադրամ»–ի տնօրեն Արման Թաթոյանը։

Արձանագրելով, որ 2022թ․ դեկտեմբերի 12-ից ի վեր՝ ավելի քան մեկ ամիս, ադրբեջանական իշխանությունների կողմից Արցախը Հայաստանի և արտաքին աշխարհի հետ կապող միակ ճանապարհի՝ Քաշաթաղի (Լաչինի) միջանցքի փակումը Ադրբեջանի հայատյաց քաղաքականության և ցեղասպան գործողությունների հերթական դրսևորումն է,

Թյուր կարծիք կա, որ Արևմուտքը կարող է գալ, հայ ժողովրդին պաշտպանել, ընդ որում ռազմական ներկայությամբ։ Sputnik Արմենիայի «Աբովյան Time» հաղորդման ժամանակ, խոսելով Արևմուտքից Հայաստանի սպասելիքների մասին, ասաց Ամերիկյան հետազոտությունների հայկական գրասենյակի հիմնադիր, միջազգայնագետ Սուրեն Սարգսյանը։

Արցախի շրջափակման 33-րդ օրն է և Բաքվում հայերի ցեղասպանության 33-րդ տարելիցը, որը սկսվեց 1990 թվականի հունվարի 13-ին (այլ տվյալներով՝ 11-ին) ու ձգվեց մեկ շաբաթ՝ մինչև 20-ը։ Շաբաթ, որն ընդամենը հերթական օղակն է Ադրբեջանում, ապա նաև Արցախում հայերի դեմ ցեղասպան գործողությունների հրեշավոր շղթայում, որը սկսվեց 1987թ. դեկտեմբերին հանրահայտ Չարդախլու գյուղում և շարունակվում է առ այսօր՝ «կյանքի ճանապարհի» արգելափակմամբ։ Օսմանյան կայսրության կողմից իրականացված Հայոց ցեղասպանությունը սկիզբ դրեց հայերից տարածաշրջանի իսպառ մաքրմանն ու հայկական բոլոր տարածքների զավթմանն ուղղված թուրքական քաղաքականությանը:

1994-թ. ի վեր և՛ ԱՄՆ-ն (+կոլեկտիվ Արևմուտքը), և՛ ՌԴ-ն պահանջում էին հայերից զորքերը դուրս բերել Հայաստանի ազատագրված տարածքից, այսինքն՝ պահանջում էին մեզանից կտրուկ իջեցնել մեր անվտանգության մակարդակը դիմացը չստանալով անվտանգության որևէ իրական երաշխիքներ։

Արցախի տեղեկատվական կենտրոնը հունվարի 10-ին հանգամանորեն ներկայացրել է շրջափակված հանրապետությունում տիրող իրավիճակը: 21-րդ դարում գլոբալացման և տեղեկատվական տեխնոլոգիաների տիրապետության պայմաններում ապրող մարդու համար շատ դժվար է պատկերացնել, որ միջազգային իրավական բոլոր նորմերի, մարդկային համակեցության բոլոր կանոնների, բարոյականության և մարդասիրության համընդհանուր ընդունված, թեկուզ անգամ չգրված օրենքների այսչափ կոպտագույն ոտնահարումն անպատիժ տեղի է ունենում ողջ աշխարհի աչքի առաջ։ Իսկ ժողովուրդների ճակատագրեր վճռողները՝ խոշոր տերություններն ու միջազգային հեղինակավոր կազմակերպությունները, սահմանափակվում են դատարկ հայտարարություններով ու կոչերով, ձևացնելով, թե իբր անզոր են լուծել կարծես թե բնավ ոչ ամենաբարդ հարցը։

Արցախի արդեն գրեթե մեկ ամիս շարունակվող լիակատար շրջափակման խորապատկերին Բաքվում որոշել են իրավական հիմք դնել սեփական հանցավոր գործողությունների տակ։ Բնապահպանական բաղադրիչն ակնհայտորեն ձախողվում է, հատկապես հանքերի աշխատանքը ժամանակավորապես դադարեցնելու և միջազգային փորձագետներ հրավիրելու Ստեփանակերտի որոշման խորապատկերին։ Բերձորի միջանցքում կանգնած «ակտիվիստների» ցուցապաստառները՝ «Ստոպ էկոցիդին» մակագրությամբ, արդեն այն աստիճան ակնհայտ են հակադրվում Ադրբեջանի կողմից իրականացվող ամենաիսկական ցեղասպանությանը (առնվազն՝ ՄԱԿ-ի կոնվենցիայի 2-րդ հոդվածի 3-րդ կետի բնորոշմամբ), որ շտապ անհրաժեշտ էր գործարկել այլ հիմնավորում, ցանկալի է հումանիտար բաղադրիչով՝ որպես գլխավոր հաղթաթուղթ։

«Բնապահպանների» հետ բանակցություններով հարցը չի լուծվում… «Մենք շարունակում ենք բանակցությունները ապաշրջափակման հարցի շուրջ»,- կրկնում են ռուս խաղաղապահները, մինչդեռ այնքան էլ հասկանալի չէ, թե ինչի մասին կարելի է այդքան երկար բանակցել «բնապահպանների» հետ, երբ հայկական կողմը համաձայնել է նրանց մեկանգամյա այցելությանը հանքավայրեր։ Պետնախարար Ռուբեն Վարդանյանն իր հերթին հայտարարել է, որ բանակցություններ «գրեթե չկան» և մատնանշել Ստեփանակերտի օդանավակայանի և օդային բեռնափոխադրումների գործարկման անհրաժեշտությունը: Այդ հայտարարությունից հետո պաշտոնական Երևանը հայտարարեց Ադրբեջանի կողմից Արցախի շրջափակմանը պետական քաղաքականության մակարդակով հրապարակայնորեն աջակցող Թուրքիայի հետ օդային բեռնափոխադրումների մասին։

Արցախում վիճակը կրիտիկական է։ Մոտավորապես՝ 1453թ. մայիսի Կոնստանդնուպոլիսը՝ բարբարոսների կողմից շրջափակված։ Արցախի անկումն ունենալու է նույն քաղաքակրթական հետևանքը։ Սա պետք է կարողանալ ներկայացնել միջազգային հանրությանը։