Գաղտնիք չէ, որ վերջին երեք տարիներին, պետական ինստիտուտների թույլ և ապիկար քաղաքականության ֆոնին Հայաստանի դիվանագիտության ծանր հրետանին հանդիսացել են ընդդիմության ներկայացուցիչները, մասնավորապես՝ ՀՀԿ-ի թիմը։
Խորհրդարանական ընդդիմությունը չի դադարում փորձել համոզել իշխող խմբակցությանը, որ անհրաժեշտ է պատշաճ ուշադրություն ու տեղ հատկացնել Արցախի հարցերին։ Կոնկրետ գործողություններով ցույց տալ և ուղերձ հղել Սփյուռքին ու ողջ աշխարհին այս հարցի նկատմամբ ՀՀ ԱԺ-ի սկզբունքային վերաբերմունքի մասին։ Հենց դրան է ուղղված ընդդիմության հերթական նախաձեռնությունը, որը վերաբերում է խորհրդարանական մշտական հանձնաժողովներին: «Հայաստան» խմբակցությունը շրջանառության մեջ է դրել ԱԺ որոշման նախագիծը, որով նախատեսվում է վերանվանել արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովը «Արտաքին հարաբերությունների և Արցախի հարցերի մշտական հանձնաժողովի»:
«Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցությանն աստիճանաբար ինքնասպանության են տանում, քանի որ այն ոչ ոքի չի հետաքրքրում: Այս մասին սեպտեմբերի 6-ին լրագրողների հետ հանդիպմանն ասաց Հայաստանի Հանրապետական կուսակցության նախկին պատգամավոր Արտակ Զաքարյանը:
Վերջին մի քանի շաբաթում Հայաստանի և Թուրքիայի առաջնորդները խոսեցին երկկողմ հարաբերությունների հաստատման հնարավորության մասին։ Ընդ որում, եթե Փաշինյանը Թուրքիայից եկող ինչ-որ անհասկանալի դրական ազդակների մասին էր ակնարկում, Էրդողանը վերահաստատեց Հայաստանին ներկայացվող նախապայմանների ավանդական փաթեթը, որի բավարարումից հետո իրենք պատրաստ են քննարկել Հայաստանի հետ սահմանի բացումն ու կապերի զարգացումը։
Մեր երկրի ուժային կառույցների նպատակային օգտագործման հարցում կամայականության մասշտաբները պատկերացնելու համար հարկ է երկու զուգահեռ իրողություն համադրել։ Առաջինը Սյունիքի և Գեղարքունիքի մարզերի՝ թշնամու առջև ամբողջովին բաց մնացած տասնյակ գյուղական համայնքներն ու ճանապարհներն են, երկրորդը՝ Ազգային ժողովի՝ որպես «սրբազան դռան» պահպանությունը, հատկապես երբ այնտեղ է ժամանում վարչապետը։
Փաշինյանը տապալեց ժողովրդավարությունը, մյուսները՝ ձեռքից բաց թողեցին… Փաշինյանի հռչակած «ժողովրդավարության բաստիոնը» արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններից հետո վերջնականապես փոխարկվել է «բռնապետության բաստիոնի»։ Այս բնորոշման հեղինակը ՀՀԿ գործադիր մարմնի անդամ Էդուարդ Շարմազանովն է։
Որքանո՞վ է արդարացի այն վարկածը, որ Փաշինյանին հատուկ են իշխանության բերել Հայաստանում՝ Արցախն Ադրբեջանին հանձնելու համար։ Իհարկե, իրավական տեսանկյունից այս հարցի պատասխանը կարելի է տալ միայն այն բանից հետո, երբ Փաշինյանը կորցնի իշխանությունը և անցկացվի անաչառ հետաքննություն. այսօրվա ուժային կառույցները սպասարկում են վարչապետի շահերը, ինչի համար նրանց շռայլորեն վարձատրում են։ Բայց վաղ թե ուշ, երբ Նիկոլը կորցնի իշխանությունը, նա ցուցմունքներ կտա։ Ինքնախոստովանակա՞ն։
Ի թիվս կառավարության շենքի առջև պարբերաբար տարբեր սոցիալ-տնտեսական դժգոհություններ հայտնող խմբերի՝ ցուցարարների կայուն մի խումբ կա, որը վերջին տասն ամսում անհուսությունից թակել է գրեթե բոլոր պատկան գերատեսչությունների դռները՝ կառավարությունից և ԱԺ-ից մինչև ՊՆ և ԱԱԾ։ Խոսքն անհետ կորածների և գերիների բարեկամների մասին է։ Օրեր առաջ էլ կառավարության առջև բողոքի ցույց էին անում Եռաբլուրում պղծված գերեզմանում ննջող հերոս Նարեկ Գևորգյանի հարազատները։
ՀՀ երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյանը ուղերձ է հղել Արցախի Հանրապետության հռչակման 30-ամյակի առթիվ.
Որքան ավելի խրոխտ ու խոստումնալից են պաշտպանության նախարար Արշակ Կարապետյանի ելույթներն ու մարտակոչերը՝ պաշտպանելու Հայաստանի տարածքի ամեն սանտիմետրը, ուժով թշնամուն հեռացնելու մեր սահմաններից և կանխելու ադրբեջանական ոտնձգությունները, այդքան ավելի խղճուկ ու հուսահատ են փորձերը՝ վերականգնելու Հայաստանի տարածքային ամբողջականությունը և վերահաստատելու մեր սահմանների անխախտելիությունը։ Թվում է՝ մեզ թողնված նույնիսկ նվազագույն կենսատարածքն այլևս որևէ միջոցով՝ ո՛չ քաղաքական, ո՛չ ռազմական, պաշտպանված չէ։