Եվ այսպես, երեկ ընդունվեց Հայաստանի, Ադրբեջանի, Ֆրանսիայի և ԵՄ ղեկավարների համատեղ հայտարարությունը։ Եթե համառոտ վերծանելու լինենք դրա գլխավոր կետերը, ապա պատկերը հետևյալն է.

Ընդամենը 4 ոչ լրիվ օր է անցել կիրակի օրվանից, երբ համացանցում սկսեցին տարածվել ադրբեջանցի ոճրագործների կողմից 18-20 տարեկան հայ նորակոչիկների գնդակահարության զարհուրելի կադրերը։ Երկուշաբթի և երեքշաբթի Հայաստանի դե ֆակտո իշխանություններն ու նրանց միջազգային գործընկերները նետվեցին իրար հերթ չտալով դատապարտելու այդ սարսափելի հանցագործությունը և պահանջելու հետաքննել և պատժել մեղավորներին։ Կարծես թե արդար զայրույթով բռնված արտաքին դերակատարներն այդուհանդերձ չէին կորցնում «ողջամտությունը» և, «մարդասիրության» պոռթկումների արանքում, բնականաբար, չէին մոռանում սեփական շահերի մասին, մի տեսակ իբր աննկատ, բայց անփոփոխ կերպով հանցավոր հավասարեցում պահպանելով կողմերի միջև։

Արցախի Հանրապետության արտաքին գործերի նախարար Դավիթ Բաբայանի հարցազրույցը News.am-ին։

Ցեղասպանության կանխարգելման Լեմկինի ինստիտուտը խորապես անհանգստացած է վնասակար և հաճախ անտեղյակ լրատվամիջոցների հռետորաբանությունից, որն օգտագործվում է ադրբեջանական պետության կողմից Հայաստանի Հանրապետության ինքնիշխան տարածքի դեմ ձեռնարկված միակողմանի և չհրահրված լուսաբանման ժամանակ։ Այս մասին ասվում է ինստիտուտի տարածած հայտարարության մեջ:

Արցախը հանձնվել էր, երբ դեռ չէր էլ ազատագրվել` 1991թ.-ին երբ ստորագրվեցին ԱՊՀ ստեղծման փաստաթղթերը ու իբր Հայաստանը ճանաչեց Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը:

Պատմական փաստ է՝ մոտավորապես 1915 թվականից Օսմանյան կայսրությունը կոտորել է հարյուր հազարավոր անմեղ հայերի։ Սա էթնիկ զտումների ծրագրի և քրիստոնյա հայերից ազատվելու թուրք մահմեդական առաջնորդների ցանկության մի մասն էր, գրում է պրոֆեսոր Ալան Դերշովիցը Newsweek-ի իր հոդվածում։

Սփյուռքը Հայաստանին օգնելու իր կարողությունների 1/1000 մասն է օգտագործում։ Լրագրողների հետ զրույցում այս տեսակետը հայտնեց աշխարհահռչակ բիոտեխնոլոգ, «Ավրորա» մարդասիրական նախաձեռնության համահիմնադիր, ամերիկահայ գործարար Նուբար Աֆեյանը։

Բացառված չէ, որ Հայաստանի ղեկավարությունը հիմնավորված եզրակացություններ չի արել ուկրաինական իրադարձություններից և Հարավային Կովկասում Ռուսաստանի ազդեցությունից: Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում այս տեսակետը հայտնեց քաղաքագետ Դավիթ Հարությունովը` վերլուծելով «Հայկական ժամանակ» թերթի այսօրվա «արտահոսքը»։

Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև 1919–1920թթ–ի քարտեզ գոյություն չունի։ Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում այս մասին ասաց պատմաբան, պատմական գիտությունների դոկտոր, Հայաստանի ազգային արխիվի նախկին տնօրեն Ամատունի Վիրաբյանը։