2022-09-01 10:37
Сергей БАБЛУМЯН
ԳՈՐԲԱՉՈՎԸ, ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ ԵՎ ՈՉ ՄԻԱՅՆ
ԽՄԿԿ Կենտկոմի վերջին գլխավոր քարտուղար և ԽՍՀՄ միակ նախագահ Միխայիլ Գորբաչովը մահացել է 91 տարեկանում՝ Մոսկվայում։
Գորբաչովը Հայաստանում միայն մեկ անգամ է եղել, բայց հանրապետության համար ամենադրամատիկ պահին․ 1988-ի դեկտեմբերին, ընդհատելով իրպաշտոնական այցը ԱՄՆ, նա ժամանեց Երևան և իսկույն ևեթ մեկնեց Սպիտակի երկրաշարժի գոտի։
Տեղում ծանոթացավ նոր-նոր ծավալվող փրկարարական և վերականգնողական աշխատանքների ընթացքին, խորհրդակցություն անցկացրեց միութենական նախարարությունների և գերատեսչությունների ղեկավարների հետ, քննարկեց անհրաժեշտ օգնություն ցուցաբերելու առաջնահերթ խնդիրները, շփվեց, ինչպես այն ժամանակ ընդունված էր ասել, «հասարակ ժողովրդի» հետ:
Գործի գլուխ նշանակվեց Նիկոլայ Ռիժկովը, որն այն ժամանակ ԽՍՀՄ Նախարարների Խորհրդի նախագահն էր։ Նրա առաքելության ավարտից հետո «հասարակ ժողովուրդը» Ռիժկովին Սպիտակում կենդանության օրոք հուշարձան կանգնեցրեց, իսկ, այ, Գորբաչովի հանդեպ վերաբերմունքը միանշանակ չէր։
Մի կողմից՝ մարդիկ գնահատեցին երկրի առաջին դեմքի անհապաղ այցը Հայաստան, մյուս կողմից՝ Գորբաչովի նյարդային արձագանքը Ղարաբաղյան շարժման ապագայի վերաբերյալ հարցին նկատելիորեն հանդարտեցրեց երախտագիտության կրքերը։ Գումարած տիկնոջ՝ Ռաիսա Մաքսիմովնայի ներկայությունը «որտեղ պետք էր և որտեղ պետք չէր»։ Շատերին դա նյարդայնացնում էր։
Իսկ երախտագիտության առիթ կար։ Վերականգնողական աշխատանքների համար մոբիլիզացրել էին ԽՍՀՄ բոլոր նյութական, ֆինանսական և աշխատանքային հնարավորությունները։ Քառասունհինգ հազար շինարարներ էին եկել միութենական բոլոր հանրապետություններից։ Հայաստան էին ժամանել բժիշկներ և փրկարարներ Ֆրանսիայից, Շվեյցարիայից, Մեծ Բրիտանիայից, ԳԴՀ-ից, ԱՄՆ-ից։
Երևանի և Լենինականի օդանավակայաններում վայրէջք էին կատարում դեղամիջոցներով, դոնորական արյամբ, բժշկական սարքավորումներով, հագուստով և պարենամթերքով բեռնված օդանավեր Իտալիայից, Ճապոնիայից, Չինաստանից և այլ երկրներից: Մարդասիրական օգնություն ցուցաբերեց 111 պետություն բոլոր մայրցամաքներից։
ԽՍՀՄ պատմության մեջ առաջին անգամ հայկական երկինքը բաց էր հայտարարվել բոլոր երկրների համար, և դրանում նույնպես Միխայիլ Գորբաչովի վաստակը կար։
Գորբաչովի դարաշրջանը վերակառուցման և հույսերի դարաշրջան էր: Հրապարակայնությունը, խաղողի այգիների հատումը, Չեռնոբիլի ԱԷԿ-ի վթարը, Աֆղանստանից զորքերի դուրսբերումը, Վարշավյան պայմանագրի երկրների կազմակերպության փլուզումը, «սառը պատերազմի» ավարտը՝ այդ ամբողջը երկիրը նրա օրոք վերապրեց։
Պարզվեց, որ Գորբաչովը վատ էր ճանաչում նաև Ամերիկան, որին ձեռք մեկնեց, իսկ հետո ԱՄՆ-ին մեղադրեց մեծամտության մեջ, ինչն էլ, նրա խոսքով, հանգեցրեց ՆԱՏՕ-ի ընդլայնմանը։
Ավելի ուշ ԽՍՀՄ նախագահը կասի, որ ԱՄՆ-ն հայտարարել է «սառը պատերազմում» իր հաղթանակի մասին․ «Իսկ չէ՞ որ մենք միասին էինք աշխարհը դուրս բերում առճակատումից, միջուկային մրցավազքից»։ Եվ կշարունակի․ «Հենց ամերիկացիների կայսերական տրամադրությունները պատճառ դարձան, որ նրանք իրենք իրենց «հաղթող» հայտարարեն»։
Գորբաչովը չկատարեց այն ամենը, ինչ խոստացել էր մարդկանց, խոստացածների մի մասն էլ ի սկզբանե անիրականանալի էր։
Ամառվա նախավերջին օրը նա մահացավ, և նրա հետ միասին հեռացավ մի ամբողջ դարաշրջան։
ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА
-
2025-06-25 10:03Присутствие в парламенте и других эшелонах власти случайных людей, набранных как из телефонной книги, в Армении связывают с чрезмерной активностью жены Никола Пашиняна, которая, якобы, обнимая супруга за горло, диктует что, как и когда надо делать. Фрагмент из фильма Данелия «Не горюй!». Отставной солдат царской армии спрашивает грузинского обывателя. - А тебя дома бьют? - Бьют!- с вызывающим достоинством отвечает собеседник. Запомнилось. Почему вспомнилось?
-
2025-06-11 09:48В дни, когда каждый (политическая партия, общественное движение, отдельно взятое лицо) тянут в свою сторону и избегают объединения, невольно вспоминаешь о том, что помогало выходить из, казалось бы, безвыходных положений. У каждого на этот счет своя история. Есть она и у меня.
-
2025-06-03 09:22Как ни пытаются армянские пустословы выбить из памяти потомков воспоминания о предках, забивая головы трухой о высосанной из пальца «реальной» Армении, ничего у них не получается. Смартфоны смартфонами (не говоря о более продвинутых научно-технических достижениях), но запретить внукам и правнукам узнавать о своих дедах и прадедах, изумляться и восторгаться их делам, пашиняновский агитпроп бессилен. В семьях, в которых о старшем поколении вспоминают не только в дни посещения кладбища, а таких у армян пока подавляющее большинство, память о предках неистребима.
-
2025-05-09 10:09Как песни военных лет приближали Победу и помогали советскому народу строить и жить после нее Своих песен о Великой Отечественной у армян не слишком много – сегодня пели и поют то же, что и в России, но если говорить о самой главной, о «День победы» Давида Тухманова, то без армян не обошлось и тут. Как объясняет всезнайка-Википедия: «Отец Давида Тухманова, Федор Давидович Тухманов, по национальности - армянин. Его настоящая нерусифицированная фамилия - Туманян. Происхождением был из донских армян, родился и вырос в Ростове-на-Дону». Вот так, и ничего тут не сделаешь.