2024-05-18 09:29
Ашот БЕГЛАРЯН
ԱՐՅՈՒՆՈՏ ԲՌՆԱԿԱԼԻ ԴԱՓՆԻՆԵՐԸ ՀԱՆԳԻՍՏ ՉԵՆ ՏԱԼԻՍ ԼՈՒԿԱՇԵՆԿՈՅԻՆ
Մենք արդեն գրել ենք բռնապետների ընկալման և լեզվի առանձնահատկությունների, շուրջը տեղի ունեցող ամենի շրջված ըմբռնման և իրադարձությունների ու գործողությունների խիստ աղավաղված ու կողմնակալ գնահատման մասին, երբ մի բռնապետը պատրաստ է արդարացնել մյուսի բոլոր սրբապղծությունները... Հիրավի զարմանալի ֆենոմեն, քանզի նորմալ, ողջամիտ մարդը չի կարող ասել մեկ բան, իսկ նկատի ունենալ ճիշտ հակառակը։ Թեպետ, ամեն ինչի մասին՝ հերթականությամբ…
Դեռեվս 2021 թվականին՝ հազարավոր վարձկան իսլամիստ-արմատականների գործարկմամբ Լեռնային Ղարաբաղի դեմ թուրք-ադրբեջանական արյունալի սանձարձակությունից, մեղմ ասած՝ «44-օրյա պատերազմից» մի քանի ամիս անց Բելառուսի նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոն Մինսկում Ադրբեջանի դեսպանի հետ հանդիպման ժամանակ հայտարարեց, որ Ադրբեջանը միշտ կարող է ապավինել Բելառուսի օգնությանը։ Ընդ որում Արցախի դեմ Ադրբեջանի ագրեսիան (որի ընթացքում երկու կողմից զոհվեցին հազարավոր մարդիկ) և միջազգայնորեն չճանաչված հանրապետության մի մասի բռնազավթումը «Բատկան» անվանեց ոչ այլ կերպ, քան «խաղաղ կարգավորում»։
«Հիմնականում Ադրբեջանի և ձեր նախագահի դիրքորոշման շնորհիվ ձեզ հաջողվեց այնտեղ կայունացնել իրավիճակը և հասնել առկա խնդիրների խաղաղ կարգավորման...»,- ասաց Լուկաշենկոն ու բնավ չամաչեց:
Բայց այս անգամ Բաքվում արյունալի բռնապետի հետ հանդիպման ժամանակ «Բատկան» կարողացավ գերազանցել ինքն իրեն։ Երբ լսում ես ս.թ. մայիսի 16-ին Ադրբեջան կատարած պետական այցի ընթացքում Բաքվի ռեժիմի պարագլուխ Իլհամ Ալիևի հետ հանդիպման ժամանակ Բելառուսի նախագահի ելույթի ձայնագրությունը, կարող է թվալ, թե հանկարծ հայտնվել ես մեկ այլ իրականության մեջ, ինչ-որ շրջված, զուգահեռաբար գոյություն ունեցող աշխարհում, չար, հեքիաթային Անդրհայելային թագավորությունում։
«Մենք շփվում ենք որպես եղբայրներ, մենք միանման ենք ընկալում աշխարհը, հասկանում, թե դեպի ուր է այն շարժվում»,- սկզբի համար անկեղծորեն խոստովանեց Լուկաշենկոն իր գործընկեր բռնապետին: Այնուհետ՝ ավելին. «Գիտեք, ես ձեզ ասել եմ դեմ առ դեմ հանդիպման ժամանակ Հեյդար Ալիևի մասին. եթե նա տեսներ, թե ինչպես է զարգանում Ադրբեջանը... Ես դեռ մտածեցի, հիշեցի մեր զրույցը պատերազմից առաջ, ձեր ազատագրական պատերազմից առաջ, երբ մենք երկուսով փիլիսոփայաբար զրուցում էինք ճաշի ընթացքում։ Այն ժամանակ մենք եկանք այն եզրակացության, որ պատերազմում հաղթել կարելի է։ Դա կարևոր է: Շատ կարևոր է պահպանել այդ հաղթանակը։ Բայց, երրորդ՝ մենք համակարծիք էինք, դուք այն ժամանակ անդրադարձաք այդ հարցին, որ պատերազմից հետո սկսվելու է ամենածանր ժամանակը, երբ անհրաժեշտ կլինի վերակենդանացնել այն հողերը, որոնք դուք ազատագրել եք, վերածնունդ սկսել։ Եվ հիմա եկել է հենց այդ ծանր ժամանակը, երբ պետք է վերակենդանացնել այդ հողերը, պետք է վերադարձնել մարդկանց... Հիմա է պետք վերակենդանացնել։ Դա ժամանակ է, դա մեծ աշխատանք է, դա հինգ և գուցե տասը տարում էլ դժվար է ամբողջությամբ իրագործել: Այնպես որ, Իլհամ Հեյդարովիչ, եթե մենք ինչ-որ բանում կարող ենք օգնել... եթե մենք կարող ենք ընկերական հիմունքներով մասնակցել դրան. տեխնիկա, ագրոքաղաքներ, աշխատատեղեր...»:
Այսինքն Լուկաշենկոն (որի համար, դատելով ամենից, խաղաղ մարդկանց զանգվածաբար սպանելը նշանակում է «խաղաղ կարգավորել հակամարտությունը», ամբողջ քաղաքներ ու գյուղեր ոչնչացնելը նշանակում է «վերակենդանացնել» հողերը, իսկ բռնազավթումն ու էթնիկ զտումները նշանակում են «ազատագրական պատերազմ» և «տարածքային ամբողջականության վերականգնում») իր օգնությունն է առաջարկում Ալիևին հազարամյակներ շարունակ իր Հայրենիքում ապրած ազատատենչ քրիստոնյա ժողովրդի նկատմամբ Ադրբեջանի իշխանությունների կազմակերպած ցեղասպանության արդյունքների ամրագրման գործում։
Ակնհայտ է, որ «Բատկային» բոլորովին չի հուզում այն փաստը, որ 2022թ. դեկտեմբերից մինչև 2023թ. սեպտեմբեր Արցախի գրեթե տասամսյա միջնադարյան շրջափակման-պաշարման հետևանքով թերսնումից, հիվանդություններից և ալիևյան ռեժիմի կողմից արհեստականորեն ստեղծված այլ պատուհասներից, դժվարություններից ու զրկանքներից մահացել են երեխաներ, այդ թվում՝ չհասցնելով լույս աշխարհ գալ, մոր արգանդում։ Լուկաշենկոն նաև «չի նկատել», որ սեպտեմբերի 19-20-ին ցեղասպանության ավարտական փուլում Բաքվի «տեղային հատուկ գործողության», իսկ իրականում Արցախի ժողովրդի դեմ հրետանու և ավիացիայի կիրառմամբ լայնածավալ հարձակման ժամանակ խաղաղ բնակչությունը, այդ թվում՝ երեխաներ, փաստացի դարձել է Ադրբեջանի «լեգիտիմ ռազմական թիրախը». սպանվել է արցախցի վեց երեխա, շատերը վիրավորվել են...
Այսինքն արտաքին աշխարհից մեկուսի ֆաշիստական համակենտրոնացման ճամբարի վերածված վայրում ուժասպառ, հյուծված խաղաղ բնակիչները՝ կանայք, տարեցներն ու երեխաները այդուհետ ենթարկվեցին նաև զինված, ըստ էության՝ ահաբեկչական հարձակման և ստիպված եղան լքել պատմական Հայրենիքը՝ միանգամից կորցնելով ամեն ինչ. տունը, դարավոր պատմությունը, Հայրենիքը, նախնյաց շիրիմները…
Մարդկության դեմ հենց այդ հանցագործության արդյունքներն ամրապնդելու գործում է օգնություն առաջարկում Լուկաշենկոն։ Հենց Ադրբեջանի կողմից Արցախի եկեղեցիների, վանքերի, խաչքարների և գերեզմանատների դեմ շարունակական պատերազմին, հայոց դարավոր երկրամասում հայկական հետքի ջնջման նպատակաուղղված գործընթացին, եզակի հուշարձանների բարբարոսաբար ոչնչացմանը, հնագույն և ժամանակակից մշակութային ժառանգության ինքնության խեղաթյուրմանը և այլ սրբապղծություններին է Լուկաշենկոն պատրաստ մասնակցել Ալիևի հետ «ընկերական հիմունքներով»։
Ըստ երևույթին, Բաքվի արյունոտ բռնակալի դափնիները հանգիստ չեն տալիս Լուկաշենկոյին։ Ինչ վերաբերում է անձամբ Ալիևին, ապա նրան, հավանաբար, իսկապես սպասում են «ամենածանր ժամանակներ», բայց այլ՝ մարդկության դեմ հանցագործությունների համար պատասխան տալու առումով։
ПОСЛЕДНИЕ ОТ АВТОРА
-
2025-06-07 09:2311 июня в Ереване состоится презентация книги нижегородского поэта и журналиста Виктора Коноплева «Небо Армении», изданной в рамках книжной серии ДИАЛОГ в Москве по инициативе председателя общественной организации «Диалог», известного общественного деятеля Юрия Навояна. В сборник вошли стихи и избранная публицистика, написанные Коноплевым в разные годы. Автор, неоднократно посещавший Армению и Арцах с различными культурными и общественно значимыми программами, пишет о своих чувствах к армянской земле, делится впечатлениями от встреч с уникальными людьми и знакомства с древней армянской культурой. Предисловие к книге написал автор этих строк. Наша встреча с Виктором Коноплевым была нежданной и ожидаемой одновременно. Я бы сказал, она была неизбежной, ибо случайных встреч не бывает… Казалось бы, где Нижний Новгород, а где Нагорный Карабах. Даже в названиях какое-то противопоставление… Однако Богу было угодно, чтобы, преодолев в один миг тысячи земных километров, соединились в едином чувстве дружбы и братства две души. В том святом чувстве, которое веками объединяет русский и армянский народы…
-
2025-06-05 09:36Наглость – второе счастье. Так можно охарактеризовать разговоры представителей бакинского режима о предоставлении автономии в Армении для азербайджанцев. Нахальство и цинизм в данном случае подчеркиваются еще и тем, что об этом говорят организаторы и исполнители совсем еще свежих геноцидных действий в Нагорном Карабахе (Арцахе) – блокады, этнической чистки и оккупации армянского края, включенного в свое время без учета его исторического прошлого, национального состава и желания народа нелегитимным решением большевистского партийного органа в состав новосозданной Азербайджанской ССР в качестве автономии, которая в дальнейшем была столь же незаконно упразднена бакинским режимом в экспансионистских целях. И вот теперь оккупанты, вдохновляемые собственной безнаказанностью, готовят новую провокацию против армян.
-
2025-06-03 09:18Горбатого могила исправит. Речь снова о бакинской пропаганде, а конкретно - о новом фальшивом акте постановочного судебного процесса в Баку в отношении экс-руководителей Нагорно-Карабахской Республики (Республики Арцах). На сей раз, согласно бакинским СМИ, некий якобы потерпевший Эльмир Аббасов утверждает, что получил ранение во время Апрельской войны 2016 года, обвиняя при этом армянскую сторону в применении запрещенных боеприпасов – отравляющих и зажигательных снарядов. Обвиняемый экс-министр обороны Левон Мнацаканян опроверг данную ложь, заявив, что «впервые слышит о том, что здесь представлено».
-
2025-05-31 09:53Проблема даже одного ребенка не может быть локальной, это мировая проблема. Плач ребенка в любом уголке мира должен стать тревожным сигналом для всего человечества. И если мир не замечает слезы на щеке невинного ребенка, не в состоянии обеспечить его самые насущные потребности, обеспечить его безопасность и саму жизнь, значит, человечество в целом серьезно больно, беспомощно и не имеет будущего. Оказавшиеся в беде дети Арцаха (Нагорного Карабаха), которые мечтали об элементарном, естественном для любого ребенка: иметь детство, как у других детей планеты, расти под мирным небом и надежной крышей над головой, в кругу своей семьи, радоваться, улыбаться и смеяться, так и не были услышаны. Они были оставлены «сильными сего мира» наедине с экзистенциальными угрозами. Современный «цивилизованный» мир оказался неспособен защитить их от пещерных варваров, сначала заключивших детей вместе с их родителями в многомесячную блокаду, а затем лишивших их крова и родины.