ՄԵՆՔ ԵՎ ԶՐՊԱՐՏԻՉՆԵՐԸ 96-ԻՆ ԱՊՐԵԼ ԵՆՔ ՏԱՐԲԵՐ ԵՐԿՐՆԵՐՈՒՄ

Когда на днях Пашинян в очередной раз вышел в прямой эфир и обрушился со страстной критикой на обвиняющих его в контрабанде алмазов и сигарет, а на самом деле якобы мечтающих только о собственной прибыли и обогащении любой ценой, он, думаем, знал, что говорил. Вот это, насчет собственной прибыли и обогащения любой ценой, проверено им на себе и самых близких людях. Просто Луи Пастер, а не премьер Армении.

Не знаю, кто как, а я не любитель жалких зрелищ. Лицезрение таковых унижает не только участников, но и наблюдателей. Из всего, что пришлось все-таки видеть, самое жалкое – это беспомощная власть. Названий для этого фантома придумано уже достаточно. В зависимости от личного темперамента политические деятели называют кто «параличом», кто «вакуумом» власти, граждане же попроще в своих определениях колеблются между «хаосом» и «бардаком». «Паралич», «вакуум», «хаос», «бардак»? А выбирайте сами, что больше нравится, все равно не ошибетесь.

История, как известно, повторяется трижды: один раз как трагедия и два раза для тупых. История с контрабандными грузами из Армении не составляет в этом отношении исключения.

16 мая на своей пресс-конференции Пашинян оповестил о том, что никогда я стране не было так хорошо. Честно говоря, я давно ждал от премьера такого ясного и громогласного оповещения. Дождался и рад этому. Если бы такой клич не раздался, было бы противоестественно: Пашинян есть, правительство есть, а население не оповещено, что их стараниями жить стало лучше. Не поверить всенародному любимцу в цирковых одеждах и заботой о гражданах во взоре было практически невозможно.

«Լայն համախմբման վերաբերյալ Միքայել Մինասյանի կոչը ենթադրում է ոչ միայն քաղաքական ուժերի, այլև էլիտաների միավորում, այդ թվում՝ եկեղեցական և մշակութային։ Լուրջ ռեսուրսներ կան երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի «կոնսենսուս մինուս մեկ» հայեցակարգն իրականացնելու համար, այդ միավորումները նպատակ ունեն փրկել պետությունը կործանումից»,- հայտարարեց «ՎԵՏՕ» հասարակական կազմակերպության ղեկավար Նարեկ Մալյանը։ Անցած շաբաթավերջին քաղաքականացված մտածող հասարակությունը մեծ հետաքրքրությամբ ծանոթացավ Վատիկան պետությունում ՀՀ նախկին դեսպանի հոդվածին։

Նիկոլին հիշեցրեցին դատարանների շրջափակումը Բարձրագույն դատական խորհրդի նախագահ Ռուբեն Վարդազարյանի, գլխավոր դատախազ Արթուր Դավթյանի, դատարանի նախագահ Արթուր Մկրտչյանի և էլի մեկ աննշանակալի կերպարի մասնակցությամբ կառավարությունում կայացած զրույցից հետո երկրորդ նախագահի խափանման միջոցի շուրջ ստեղծված իրավիճակը դուրս եկավ, ինչպես հիմա ընդունված է ասել, նոր մակարդակ:

Դատավոր Դանիբեկյանի անաշխատունակությունը տևեց 33 օր Ապրիլի 17-ին դատավոր Աննա Դանիբեկյանը սպառեց քթի պլաստիկ վիրահատության պատճառով իր անաշխատունակության սահմանաչափը, ներկայացավ աշխատանքի և անմիջապես ձևակերպեց 20-օրյա արձակուրդ, չնայած այն բանին, որ նախկին չորս վարչապետների ներկայացրած միջնորդությունների քննարկումը պահանջում է դատական նիստի անհապաղ անցկացում: Միջնորդությունները ներկայացվելու էին մեկ ամիս առաջ, իսկ հաջորդ դատական նիստը նշանակված Է մայիսի 8-ին։

Ազդեցության գործակալները, որպես կանոն, ռուսատյացներ են Եթե Նիկոլը հասարակությանը բաժանեց «սևերի» և «սպիտակների», «հեղափոխության» բարեկամների ու թշնամիների, ապա, ըստ վերլուծաբանական հանրության գնահատականների, իշխանափոխությունից 2 տարի անց իրական ջրբաժանն անցնում է ոչ թե իշխանության և ընդդիմության միջև, այլ ազգային օրակարգ ունեցող քաղաքական ուժերի և նրանց, ովքեր մեր երկրում ներկայացնում են այլ պետությունների շահերը: