«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
Բոլոր ԶԼՄ-ները, բայց առանձնակի ընդգծված ոգևորությամբ՝ իշխանամետները, տեղեկատվություն են տարածել այն մասին, թե ինչպես է մեր պաշտպանության նոր նախարարը ՊՆ կոլեգիայի նիստի ժամանակ խիստ հրաման տվել Հայաստանի սահմանն անցնել փորձող ադրբեջանցի զինծառայողներին ոչնչացնելու մասին:
Ի՞նչ ցույց տվեցին նոր խորհրդարանի աշխատանքի առաջին երկու օրերը: Իշխող կուսակցությունը թեկուզ ոչ արագ, թեկուզ դժվարությամբ, բայց կարծես թե սկսում է ավելի սթափ մոտենալ հունիսի 20-ի ընտրությունների արդյունքներին։ Եվ այն մտքի առաջացրած էյֆորիան, որ ընտրություններում հավաքել են ձայների մեծամասնություն, աստիճանաբար փոխարկվում է գիտակցման, որ ամեն ինչ բնավ միանշանակ չէ։ Ընդդիմության պատգամավորները համառորեն ու համոզիչ կերպով ցույց են տալիս, որ քաղաքական ճգնաժամի հաղթահարման մասին իշխող թիմը երազել անգամ չի կարող. քաղաքական ճգնաժամը ինչպես որ կար, այնպես էլ պահպանվում է:
Բլոգեր Տիգրան Քոչարյանը փոքր-ինչ վերափոխել է Չերչիլի հանրահայտ խոսքերը։ «Եթե ազգը պատերազմի ու նիկոլի միջև ընտրում է նիկոլին, ապա ստանում է և՛ նիկոլ, և՛ պատերազմ», - գրում է նա։ Սկզբունքորեն ամեն ինչ ճիշտ է, քանզի «նիկոլն» ու «խայտառակությունը» նույնական հասկացություններ են։ Ընդ որում՝ շատուշատ առումներով։ Բայց տվյալ դեպքում խոսքը միայն մեկ իմաստի մասին է. պետական։
Բոլոր լրատվամիջոցները հաղորդում են ադրբեջանական հերթական արկածախնդրության մասին։ Ադրբեջանի զինված ուժերը գրոհել են հայկական ստորաբաժանումների մի շարք դիրքեր։ Զոհերի մասին տվյալները տարբեր են։ Պաշտպանության նախարարությունը պնդում է, թե զոհերը երեքն են, ոչ պաշտոնական աղբյուրները հաղորդում են վեցի մասին: Ադրբեջանցիներին հաջողվել է զբաղեցնել մեկ դիրք, բայց հետո նրանք հետ են շպրտվել։
Գործնականում ամեն օր մենք տեղեկություններ ենք ստանում հայ-ադրբեջանական սահմանի երկայնքով Ադրբեջանի ձեռնարկած այս կամ այն սադրիչ քայլերի մասին։ Այն բանից հետո, երբ հպարտ Նիկոլ-չագուճիկը Ալիևին հանձնեց Արցախը՝ նախապես գերեզման ուղարկելով հինգ հազար տղաների, որպեսզի իրեն դավաճան չհամարեն, Ալիևն արդեն պաշտոնապես նկրտումներ է ներկայացնում Սյունիք-Զանգեզուրի նկատմամբ։
Ալիևը շարունակում է սադրել։ Նա հայտարարել է, թե Հայաստանի սահմանամերձ տարածքում գտնվող ադրբեջանցի զինծառայողները «իրենց հողում» են։ Ավելին, նա նույնիսկ համամիտ չէ Եվրախորհրդի ղեկավար Շառլ Միշելի այն ձևակերպմանը, թե դրանք «վիճելի տարածքներ» են։ Ըստ Ալիևի՝ դա Զանգեզուրն է, և ուրեմն՝ իրենց տարածքը...
Նիկոլ-չագուճիկը, նույն ինքը՝ երկրի նախկին գլխավոր ուսապարկը, նոր նշանակումների է պատրաստվում կառավարությունում։ Բոլոր ԶԼՄ-ները իրար հերթ չտալով գրում են Փաշինյանի պրոֆեսիոնալներով ոչ հարուստ կադրային պաշարում սպասվող վերադասավորումների մասին։ Առայժմ անհասկանալի է, թե ինչ պաշտոն են վստահելու Արարատ Միրզոյանին, ինչ աթոռ կզբաղեցնի Ռուստամ Բադասյանը, կմնա արդյոք ԱԳՆ ղեկավարի պաշտոնում Արմեն Գրիգորյանը, հերթական նշանակումը կստանա արդյոք Արգիշտի Քյարամյանը՝ Նիկոլի անկրկնելի կադրային ջոքերը:
Սահմանադրական դատարանի մի քանի նիստ է կայացել՝ խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքները չընդունելու մասին քաղաքական չորս ուժերի հայցերով։ Ի՞նչ կարելի է ասել։ Հասկանալի է բոլոր նրանց հոռետեսությունը, ովքեր համարում են, որ ՍԴ-ն կմերժի ներկայացված հայցերը։ Չի համարձակվի աջակցել նրանց։ Այսինքն մի քիչ ամոթանք կտա գործող իշխանությանը, բայց ընտրությունների արդյունքները կճանաչի։
Փաշինյանի Մոսկվա կատարած այցի արդյունքները միանգամայն հասկանալի են։ Թե ինչպես է պետության մի ղեկավարը հրապարակավ շնորհավորում բարեկամ այլ պետության ղեկավարին ընտրություններում հաղթելու կապակցությամբ։ Հաջողություններ, բարգավաճում մաղթում բարեկամ ժողովրդին: Հույս է հայտնում խորացնելու երկու երկրների հարաբերությունները։ Համատեղ աշխատելու իրենց պատրաստակամությունը՝ ի շահ երկու երկրների։ Դե, մոտավորապես այսպես։
Ինչպես ասում է արդեն չեմ էլ հիշում, թե ում ժողովրդական իմաստությունը, էշին կարելի է մոտ բերել ջրամբարին, բայց չի կարելի ստիպել նրան, որ խմի: Հենց դրա համար էլ նա, ըստ էության, էշ է։ Վլադիմիր Պուտինը Փաշինյանին առաջարկել էր դադարեցնել ռազմական գործողությունները հոկտեմբերի 19-ին։ Իլհամ Ալիևը համաձայն էր։ Հայկական կողմի վերահսկողության տակ էին մնում և՛ Շուշին, և՛ Հադրութը։ Փրկվում էին հազարավոր կյանքեր։ Փաշինյանը հրաժարվեց։