Մենք արդեն 3-4 օր է Երևանում ենք, Արցախինախագահի գլխավորած պատվիրակությունը տարբեր հանդիպումներ է ունենում, այդ թվում Հայաստանի բարձրագույն իշխանության ներկայացուցիչների հետ: Այս մասին, այսօր՝ հոկտեմբերի 14-ին, ԱԺ-ում լրագրողների հետ զրույցում նշեց Արցախի ԱԳ նախարար Դավիթ Բաբայանը:  

Մոսկվան բազմիցս հասկացրել է, որ անիմաստ և նույնիսկ վնասակար է համարում հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների կարգավորման գլխավոր մոդերատոր դառնալու Արևմուտքի փորձերը՝ այդ գործառույթի խլումով Ռուսաստանից։ Սակայն, փաստացի, վերջին ժամանակներս Երևանի և Բաքվի միջև շփումները տեղի են ունենում հենց Վաշինգտոնի և Բրյուսելի միջնորդական ջանքերի հարթությունում: Այլ հարց է, որ դժվար է արձանագրել, թե կան արդյոք այստեղ դրական շարժեր Հայաստանի և Արցախի համար։ Թե՞ ամեն ինչ հանգում է Երևանի և Բաքվի միջև խաղաղության պայմանագրի շուտափույթ ստորագրմանը հասնելու Արևմուտքի ձգտմանը, տարածաշրջանում Ռուսաստանի ազդեցությունը թուլացնելու և տարածաշրջանից նրա դուրսմղման քաղաքականությունը շարունակելու համար:

Լավրով-Միրզոյան երեկվա հանդիպումից հետո նիկոլական քարոզչամեքենան լծվել է «Арарат-крутой» հիմար թեզի առաջխաղացմանը։

Հայաստանի վարչապետի աշնանային այցը Պրահա և Եվրոպական Միության ոչ պաշտնական գագաթնաժողովի շրջանակներում անցկացվող 44 երկրների Եվրոպայի քաղաքական համայնքի ժողովին մասնակցությունը վերադարձրեց ինձ դեպի 1994 թվական՝ Հայաստանի Ազգային ժողովի նախագահ Բաբկեն Արարքցյանի գլխավորած պատվիրակության այցը Բիշքեկ, ուր և 1994 թվականին ձեռք բերվեց հրադադարի մասին պատմական պայմանավորվածությունը՝ ԼՂՀ ԱԺ նախագահի մասնակցությամբ, որը հետո վավերացրեցին նաև պաշտպանության նախարարներն առանձին փաստաթղթով։

Այսօր լրացավ Ցորի Դ-20 դիվիզիոնի 19 հերոս տղաների նահատակման 2-րդ տարելիցը։ 1.      Հայկ Սարգսի Մելիքյան 2.      Գեորգի Արմենի Բալայան 3.      Սամվել Արթուրի Ղազարյան 4.      Արթուր Արմենի Ասրյան 5.      Լևոն Մհերի Գրիգորյան 6.      Դավիթ Լևոնի Ազատյան 7.      Արտյոմ Արտակի Տեփանյան 8.      Ռուբեն Արսենի Պողոսյան 9.      Նարեկ Արմենի Օհանյան 10.   Արտակ Ջիվանի Միքաելյան 11.   Հայկ Մհերի Պապիկյան 12.   Վահե Արթուրի Պապյան 13.   Հայկ Հովհաննեսի Անտոնյան 14.   Սամվել Ստեփանի Պողոսյան 15.   Նվեր Էդուարդի Ավանեսյան 16.   Վահե Սարգսի Ավագյան 17.   Վաչագան Գարիկի Հարությունյան 18.   Կարեն Բորիսի Դանիելյան 19.   Նաիրի Գրիգորի Բաղդասարյան

«Հայաստանը գտնվում է պատմականորեն ամենածանր վիճակներից մեկում, երբ մեր պետական շահերը միջազգային օրակարգում ներառված չեն։ Դա պայմանավորված է նրանով, որ մեր երկրում 2018 թվականին իրականացված թավշյա իշխանափոխությունը բոլորովին այլ նպատակ է ունեցել, մեր իշխանություններն այսօր արտաքին քաղաքականություն չեն իրականացնում, աշխարհաքաղաքական սուբյեկտներն իրենց նպատակներին հասնում են Հայաստանի հաշվին։ Այս ամենն իրականանում է հայ ժողովրդի լռության ներքո»,- այս մասին այսօր «Հենարան» ակումբում կայացած մամուլի ասուլիսում հայտարարեց ՀՀ պաշտպանության նախկին նախարար, նախկին պատգամավոր, ՀՀԿ ԳՄ անդամ Արտակ Զաքարյանը’ հավելելով, որ ռազմաքաղաքական իրավիճակը նույնպես շարունակում է մնալ գերլարված, ամեն պահի կա ոտնձգությունների հնարավորություն։  

Ադրբեջանի ռազմական սադրանքներն ընդհանուր ռազմավարության տարր են՝ ուղղված Արցախը և ողջ Հայաստանը գրավելուն։ Այս մասին հայտարարել է ՀՀ նախկին օմբուդսմեն Արման Թաթոյանը։

Վերջին օրերին իրավական ոլորտում տեղի ունեցավ համենայնդեպս առաջին հայացքից բավական անսպասելի իրադարձությունների մի ամբողջ շարան։ Վերցնենք, թեկուզ, վայրիվերումները Բարձրագույն դատական խորհրդում։ Ռեկորդային արագությամբ՝ 2 օրում, արդարադատության նախկին նախարար Կարեն Անդրեասյանը, հավանաբար ցանկանալով ավելի երկար ըմբոշխնել Նիկոլ Փաշինյանի դիմանկարն իր գլխավերևում, «Քաղաքացիական պայմանագրի» կողմից ընտրվեց ԲԴԽ դատավոր, իսկ հաջորդ օրը ԲԴԽ անդամների գաղտնի քվեարկությամբ դարձավ դրա նախագահը։

1997թ. վերջի-1998թ. սկզբի իրավիճակը կարգավորվեց հօգուտ Արցախի… Պրահայում բանակցություններից առաջ Փաշինյանի ընտանեկան թերթում «Հավաստի աղբյուր» ստորագրությամբ հրապարակումները հիշողության մեջ թարմացրեցին այն իրադարձությունները, որոնք հաջորդեցին պատերազմի և խաղաղության միջև ընտրության մասին Տեր-Պետրոսյանի հոդվածին (1997թ. դեկտեմբերի 1): Այդ հոդվածից հետո ՀՀՇ առաջնորդը հրաժարական տվեց (1998թ. փետրվարի 3)։ Նրա քաղաքական սանիկն արդեն հանձնել է Արցախը, իսկ հոկտեմբերի 5-ին խորհրդարանի ամբիոնից ունեցած ելույթում շատերը նշմարեցին նաև ինքնիշխան Հայաստանի տարածքը հանձնելու պատրաստակամություն։