«Քայլեր են ձեռնարկվում Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև հարաբերությունների կարգավորման ուղղությամբ»,- երեկ հայտարարել է Ալիևի օգնական Հիքմեթ Հաջիևը: Թե այդ ինչ «քայլերի» մասին է խոսքը, նա չի մանրամասնել, բայց վստահեցրել է, թե իբր՝ «տարածաշրջանում խաղաղության համար շատ բարենպաստ պայմաններ են ստեղծվել»։ Բաքվից հնչող նման ինքնագոհ հայտարարությունները, որպես կանոն, վկայում են մեկ բանի մասին. Փաշինյանն արդեն կատարել է կամ խոստացել է կատարել Ադրբեջանի նոր պահանջները, որոնց մասին հայ հասարակայնությանը ոչինչ չի հաղորդվում:

Alpha News-ի հետ զրույցում Արցախի Մարդու իրավունքների պաշտպան Գեղամ Ստեփանյանն անդրադարձել է Արցախի Հանրապետության բռնազավթված բնակավայրերում Ադրբեջանի իշխանությունների կողմից գույքի, բնակարանների ու տների յուրացման հետ կապված միջազգային իրավական գործընթացներին:  

Փոքր երկիրը կարող է կոմպլեմենտար քաղաքականության մեջ լինի, սակայն չի կարող «շպագատ» իջնի։ Այդ մասին ասել է ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ։  

Անցած տարիների ընթացքում խորհրդարանական ընդդիմադիրներից ոչ մեկը չկարողացավ կրկնել Արշակ Սադոյանի ֆենոմենը, որը սենսացիոն բացահայտումներ չէր անում, բայց նրա 4-րդ խոսափողը լսում էր ամբողջ երկիրը: Մեր օրերում խորհրդարանական ընդդիմության նկատմամբ հետաքրքրությունը զրոյական է։

Հայաստանը թևակոխել է բավական ակտիվ նախընտրական փուլ, և քաղաքական զոհաբերություններն անխուսափելի են. Aysor.am-ի հետ զրույցում նման տեսակետ հայտնեց քաղաքական վերլուծաբան Հակոբ Բադալյանը։ Նրա համոզմամբ, Էջմիածնի քաղաքապետ Դիանա Գասպարյանի՝ պաշտոնից հրաժարվելու մասին հայտարարությունն այդ համատեքստում է։  

Օրերս Ամերիկյան հետազոտությունների հայկական կենտրոնը հրապարակեց զեկույց Փաշինյանի կառավարության և ԱՄՆ նոր վարչակազմի փոխհարաբերությունների մասին։ Վերլուծելով իրավիճակը՝ փորձագետները եկել են միանշանակ եզրակացության. Սպիտակ տան ներկայիս տիրոջ գործունեության 100 օրվա ընթացքում Թրամփի թիմի հետ ՀՀ իշխանությունների շփումները ոչ մի արդյունք չեն տվել։

Գյումրու ավագանու «Իմ հզոր համայնք» խմբակցության ղեկավար, պրոդյուսեր Ռուբեն Մխիթարյանը գրում է.

Արդեն խոսել ենք Արծրուն Հովհաննիսյանի «հանճարեղ գյուտի» մասին, ըստ որի՝ Հիտլերը ծրագրել էր Ստալինգրադի, իսկ հետո նաև Կովկասի գրավումից հետո երկու կողմից հարձակվել Թուրքիայի վրա, Բուլղարիայից և Հայաստանից: Ընդ որում ենթադրվում էր արդեն անկախ Հայաստանի հայկական զորամիավորումների մասնակցություն Հիտլերի կողմից։ Արդյունքում պետք է ստեղծվեր «միասնական, պատմական Հայաստան», բայց Ստալինգրադի ճակատամարտը, ավելի ճիշտ՝ այնտեղ գերմանացիների պարտությունը խանգարեց այդ մտադրությանը... Տխմարությունն այս, իհարկե, հազվագյուտ է, բայց, ավաղ, միակը չէ, որ բարբաջեց Արծրունը մայիսի 9-ին Պետրոսի եթերում։ Հիշատակենք նորահայտ պատմագետի մյուս «գյուտերը»։

Մի կողմից, Փաշինյանը գնաց Մոսկվա՝ Հաղթանակի շքերթին ներկա լինելու։ Մյուս կողմից, որպեսզի բրիտանական հատուկ ծառայությունների գլխավորությամբ Փաշինյանի հիմնական տանիքը հանդիսացող Եվրոպայում չնեղանան, վարչապետն իր քարոզչական ռեսուրսներով աննախադեպ արշավ ծավալեց՝ վարկաբեկելու ԽՍՀՄ-ի դերը Երկրորդ համաշխարհային պատերազմում կոալիցիոն երկրների հաղթանակի գործում։ Նա անվանում է դա «բալանսավորման քաղաքականություն»։