Այցելուների, սննդի քանակի և սնվելու էնտուզիազմով երևանյան ֆուդքորտերը անմարդկային հակասության մեջ են մտնում Արցախում տարրական ուտելիքի կարիք ունեցող 30 հազար երեխաների, հղիների իրականության հետ։

Արցախում գյուղատնտեսական բերքահավաքի հետ կապված աշխատանքների մոտ 70 տոկոսն անակատար է, և այլևս հնարավոր չէ շարունակել։ Այս մասին Հ1-ին տված հարցազրույցում ասաց Արցախի պետական նախարար Գուրգեն Ներսիսյանը՝ անդրադառնալով Լաչինի միջանցքի շրջափակման հետևանքով ստեղծված իրավիճակին։

Արցախի Հանրապետության նախկին պետնախարար Ռուբեն Վարդանյանը գրում է. «Արցախում ճգնաժամը ժամ առ ժամ լրջանում է: Այս իրավիճակը հաղթահարելու համար հստակ գործողություններ պետք է ձեռնարկվեն:

Նիկոլական իշխանությունը չորս աղետ է բերել մեր գլխին.

ՀՀԿ Խորհրդի անդամ Արթուր Թովմասյանը գրում է. «Երբ 1920-21 թթ. Հայաստանը սովետիզացվեց, բնակչության թիվը կազմում էր մոտ 720 հազար մարդ, 1 միլիոնի շեմը հատել էր ընդամենը 10 տարի անց, 1930 թվականին. 1920-1991 թթ. Հայաստանի բնակչության թիվն ավելացել էր 4,9 անգամ՝ հասնելով 3,57 միլիոնի։ Եթե Սովետական Միությունը դավադրաբար չփլուզեին, ապա 1976 թվականին արված կանխատեսումներով Հայաստանի բնակչությունը 2000 թվականին պետք է կազմեր 4,650 միլիոն մարդ:

Հասարակական-քաղաքական գործիչ, Արցախի անվտանգության և զարգացման ճակատի համակարգող Ռուբեն Վարդանյանը չի կարծում, թե Արցախի ապաշրջափակման դեպքում հնարավոր է՝ մարդիկ զանգվածաբար արտագաղթեն Արցախից։ Alpha News-ի ուղիղ եթերում նա հայտարարել է, որ ՀՀ վարչապետի տիկնոջ ցանկությունը չի իրականանալու։  

Արայիկը և իր թիմը ոչ միայն ոչ մի բան չարեցին պաշարման սցենարի հավանականությունը նվազեցնելու համար, այլև ամեն ինչ արեցին, որ Արցախը լինի մաքսիմալ անպատրաստ այդպիսի սցենարին։ Այս մասին իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է ռազմական փորձագետ Կարեն Վրթանեսյանը։

Շաբաթ օրը՝ հուլիսի 15-ը անկասկած դարձավ Հայաստանի դե ֆակտո իշխանությունների հերթական և բավական խոշոր քայլը՝ լիակատար կապիտուլյացիայի և Բաքվի, Անկարայի ու Արևմուտքի պահանջների անվերապահ կատարման ուղղությամբ։ Տեղի ունեցող ամենի ծայրահեղ ցինիզմն այն է, որ գործընթացն ամեն կերպ արագացվում է (ինչի մասին է վկայում նաև Բրյուսելում հանդիպման օրվա տեղափոխումը հուլիսի 21-ից 15-ին) Արցախի ժողովրդի ողբերգության խորապատկերին։ Բայց այդ արագացումն ուղղված է ոչ թե շրջափակման և հումանիտար աղետի դադարեցմանը, այլ հակառակը՝ հանրապետության վերջնական խեղդմանը և Ադրբեջանի կողմից իրականացվող ցեղասպանության խրախուսմանը։

Եթե Նիկոլը Արցախի փոխարեն փորձեր Ադրբեջանին հանձնել, ասենք, Տերյան-Մոսկովյան խաչմերուկը, Հայաստանում նույն արձագանքն էր լինելու, և «խաղաղության օրակարգի» նույն ընկալումը։