«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
Օ՜, վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ քանի՜-քանի արձանագրություն կկազմի ապիկար իշխանությունն այսօր ժողովրդական բողոքի մասնակիցների դեմ: Այն իշխանությունը, որն իրեն ներկայացնում է իբրև ժողովրդական, բայց այդպես էլ չի ուզում ընդունել, թե որքան է զզվեցրել ժողովրդին։ Իր մշտական ստախոսությամբ: Հայոց պետականության շահերի հետևողական հանձնմամբ։
Հույս կար, թե Նիկոլ Փաշինյանի այցը Մոսկվա թույլ կտա փոխել իրադարձությունների անցանկալի ընթացքը եթե ոչ ցանկալիի, ապա գոնե պակաս անցանկալիի։ Դա տեղի չունեցավ։ Փաշինյանի այցը Մոսկվա դրական ոչինչ չբերեց, եթե այդ հասկացության տակ նկատի ունենանք հայ-ռուսական հարաբերությունների կարգավորումը։ Պուտինն ու Փաշինյանը, դուրս գալով կարճատև (եթե հաշվի առնենք կուտակված թեմաներն ու խնդիրները) բանակցություններից հետո, նույնիսկ չէին նայում իրար վրա, էլ ուր մնաց մի քանի բառ փոխանակեին հեռուստախցիկների համար:
Ադրբեջանում ԱՄՆ դեսպան Մարկ Լիբբին անհարմար դրության մեջ գցեց հայկական արևմտամետ ընկերախմբին։ Մեկ օրվա տարբերությամբ դեսպանը նախ ասաց ադրբեջանական մի կայքի, որ մտադիր չէ այցելել Շուշի, որպեսզի չդառնա «շոուի մասնակից», իսկ հաջորդ օրն արդեն գնացել ու կնոջ հետ ուրախ լուսանկարվում էր այնտեղ…
Բագրատ արքեպիսկոպոս Գալստանյանն ասաց, որ դեռ երկար ենք հիշելու Կիրանցի հաղթանակները: Իրավացի է նա, թե ոչ, ցույց կտա մոտ ապագան։ Առայժմ կարելի է խոսել միայն մեկ հաղթանակի մասին։ Կիրանցը փողոց դուրս բերեց տարբեր քաղաքական հայացքների տեր մարդկանց՝ ի պաշտպանություն սահմանամերձ հայկական գյուղի, որի տարածքների մի մասն ինչ-որ անհասկանալի քարտեզով իշխանությունները մտադիր են առաջիկայում հանձնել Ադրբեջանին: Հանուն նրա, որ յոթ օր, ըստ Նիկոլի, ապրենք առանց պատերազմի, իսկ թե ինչ կլինի 8-րդ օրը, ոչ ոք ոչինչ չի կարող երաշխավորել։ Թե կունենա արդյոք Կիրանցն այլ հաղթանակներ, որոնք իսկապես ոսկե տառերով կգրեն գյուղի անունը հայոց պատմության մեջ, Երևանում լուծվելիք հարց է: Կա՛մ Կիրանցը կդառնա Հայաստանի վերածննդի խորհրդանիշը, կա՛մ այն գործընթացի մեկնարկի, որի արդյունքը կլինի հայոց անկախ պետականության կորուստը, վերածումը Թուրքիայի և Ադրբեջանի պրոտեկտորատի:
Ռուսաստանից գնալով ավելի հաճախ են հանդիմանում պաշտոնական Հայաստանին բացահայտ հակառուսական քաղաքականության համար։ Հարց են տալիս. որքա՞ն է սա շարունակվելու, ինչքա՞ն պիտի Մոսկվան ձևացնի, թե չի նկատում Հայաստանի ղեկավարության բացահայտ հակառուսական քայլերը և, նամանավանդ, պաշտոնական Երևանի է՛լ ավելի բացահայտ հակառուսական հայտարարությունները։ Եվ ի՞նչ կլինի, եթե Ռուսաստանը սկսի համարժեք պատասխանել։ Փաշինյանն ասում է, թե ինքը ոչ մի բանում մեղավոր չէ. իր քաղաքականությունը Ռուսաստանի և ՀԱՊԿ-ի անգործության հետևանքն է, դրա համար էլ այդպես է պահում իրեն:
Դժվար է որևէ կերպ մեկնաբանել, թե ինչով մտապահվեց Հայաստանում 2024 թվականի ապրիլի 24-ը։ Հայոց ցեղասպանության 109-րդ տարելիցի օրը։ Սովորաբար դա միասնության օր է, երբ մարդիկ լուռ հարգանքի տուրք են մատուցում Ցեղասպանության զոհերի հիշատակին: Այս անգամ օրը հիշողության մեջ մնաց հիստերիայի մթնոլորտով, որ հերթական անգամ ստեղծեց գործող իշխանությունը։ Ըստ էության, այդ մթնոլորտը պարբերաբար ուղեկցում է իշխանության քայլերին՝ սկսած 2018-ի ապրիլից…
Նիկոլ Փաշինյանը հարցազրույց տվեց անգլիացի լրագրողներին: Անգլիացի գործընկերների պրոֆեսիոնալ հարցերի շնորհիվ մի քանի նոր նրբագծեր ավելացան մանկուրտի արդեն հայտնի դիմանկարին։
Փաշինյանի կառավարությունը պաշտոնապես պարտավորվել է ամենամոտ ժամանակներս Ադրբեջանին հանձնել Բաքվի պահանջած տարածքները Հայաստանի հյուսիսում: Ադրբեջանի զինված ուժերն առանց որևէ ջանքի կզբաղեցնեն դիրքեր, որոնք թույլ կտան վերահսկել Հայաստանի հյուսիսային շրջանները հայ-վրացական սահմանի մոտ: Այդ որոշումները «ժողովրդավարության բաստիոնն» ընդունել է առանց սահմանամերձ գյուղերի և ողջ Հայաստանի բնակիչների կարծիքը հաշվի առնելու։
Թվում էր, թե ամեն ինչ արդեն տեսել ենք, բայց պարզվում է՝ ո՛չ։ Պարզվում է, որ չափ ու սահման չկա ներկայիս իշխանության զազրելիությանը։ Երիտասարդ Սամվել Վարդանյանը հասարակական տրանսպորտում վիրավորել է «Քաղաքացիական պայմանագրի» պատգամավոր Հակոբ Ասլանյանին: Անպարկեշտ արտահայտություններ չի գործածել, չի հայհոյել, բայց, այո, վիրավորել է, անվանել «հակահայ վիժվածք»։
Չինգիզ Այթմատովի թեթև ձեռքով գործածության մեջ մտավ «մանկուրտ» հասկացությունը։ «Եվ դարից երկար ձգվում է օրը» վեպի սյուժեով՝ մանկուրտը գերեվարված մարդ է, որին վերածել են տիրոջը բացարձակ հնազանդ և իր անցյալից ոչինչ չհիշող անհոգի ստրկական արարածի։ Փոխաբերական իմաստով «մանկուրտ» բառը գործածվում է իր պատմական, ազգային արմատների հետ կապը կորցրած, իր տոհմը մոռացած մարդուն բնորոշելու համար: Համաձայնեք, ոմն վարչապետի ճշգրիտ դիմանկարն է, որը գերի է ընկել Ալիևին, ուստի կատարում է նրա բոլոր քմահաճույքները։