Խորհուրդ է տալիս սահմանափակվել դիտորդների դերով… «Միացյալ Հայաստան» կուսակցության առաջնորդ Երվանդ Թարվերդյանը կոչ է արել խորհրդարանական ընդդիմությանը հրաժարվել Երևանի ավագանու ընտրություններին մասնակցելուց: Այս կուսակցության մասին քչերն են լսել, սակայն դրա առաջնորդը որոշել է, թե իրավունք ունի խորհուրդներ տալ և հանրության առաջ դատողություններ անել այն մասին, որ խորհրդարանական ընդդիմության մասնակցությունը մայրաքաղաքի ավագանու ընտրություններին իշխանության երազանքն է, ուստի խորհրդարանական կուսակցությունները պետք է սահմանափակվեն դիտորդների դերով։

Այսօր եվրոպական հեղինակավոր Politico պարբերականը Հայաստան-Ադրբեջան հարաբերություններին վերաբերող իր հոդվածում մեջբերել է ԵՄ անանուն բարձրաստիճան մի պաշտոնյայի խոսք, ըստ որի, ԵՄ դիտորդական առաքելությունը «պատրուլների» գործունեության, ինչպես նաև այլ տեղեկատվությամբ կիսվում է Ադրբեջանի հետ։

2018-ին տեղի ունեցած «հեղափոխությունը» մենք այդպես էլ ռեֆլեքսիայի չենթարկեցինք, այսինքն՝ չկարողացանք ինքնադիտարկման եղանակով գնահատել կատարվածը և համարժեք եզրակացությունների հանգել, ինչպես նաև վրիպումներից դաս քաղել:

Ռուսաստանի և ԱՄՆ-ի դիմակայության պայմաններում Հայաստանի մասնակցությունը Վաշինգտոնի կամ ՆԱՏՕ-ի նախաձեռնած ռազմական ծրագրերին դարձել է շատ խնդրահարույց, հետևաբար ռացիոնալ որոշումներ կայացնելու համար Հայաստանի ղեկավարությունից պահանջվում է առավելագույն ճկունություն և հաստատակամություն։ Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում այս տեսակետը հայտնեց քաղաքագետ, պաշտպանության ոլորտի փորձագետ Դավիթ Հարությունովը` մեկնաբանելով Եվրոպայում անցկացվելիք «Defender 2023» բազմազգ զորավարժությունից հրաժարվելու Հայաստանի որոշումը։

Խելագարվել կարելի է. բանից պարզվում է՝ մեզանում կան «քաղաքացիական հասարակության կազմակերպություններ»։ 5 տարի շարունակ դրանց մասին ո՛չ լսում էինք, ո՛չ տեսնում, թեև իրենց քաղաքացիական դիրքորոշումը հրապարակավ արտահայտելու առիթներն առավել քան բավարար էին։ Իսկ հիմա հանկարծ «ծլեցին», պահանջելով «քննության առնել Հայաստանի Ազգային ժողովի նախագահ Ալեն Սիմոնյանի պահվածքը էթիկայի հարցերով ԱԺ մշտական հանձնաժողովում»։ Պարզվում է, մենք այդպիսի բան էլ ունենք։

Հիմնավոր կասկածներ՝ ուղիղ կապով սեպարատ պայմանավորվածությունների վերաբերյալ Մարտի 31-ին հայ-ադրբեջանական սահմանի 5 հատվածներում ադրբեջանցիների առաջխաղացումից, Փաշինյանի և ԱԱԾ ղեկավար Արմեն Աբազյանի իրարամերժ հայտարարություններից հետո ակնհայտ դարձավ, որ իշխանությունը բացարձակապես չի ցանկանում վերահսկել իրավիճակը պետական անվտանգության ապահովման ոլորտում: Սահմանի նշված հատվածներում ադրբեջանցիները չեն հանդիպել ո՛չ ԱԱԾ սահմանապահ ջոկատներին, ո՛չ էլ ՊՆ ստորաբաժանումներին: Կրկնվեց 2021թ.մայիսի 12-ին Սև լճի մերձակայք զավթիչների ներխուժման իրավիճակը, երբ Իշխանասարի մատույցներում նրանք հանդիպեցին միայն հովիվների: Փաշինյանը շարունակում է տարածքներ հանձնել, և բնավ փաստ չէ, որ 5 հատվածներում մինչև 300 մետր առաջխաղացումը Ալիևի հետ ուղիղ կապով հերթական պայմանավորվածությունների հետևանքը չէ:

Փառապանծ Բրյուսել քաղաքում, ուր այնքա՜ն սիրում են արտոնյալ ուղեգրերով մեկնել հայ պատգամավորները, կա քանդակագործական մի փոքրիկ կոմպոզիցիա, որը կոչվում է «Միզող տղան»: Այդպիսի մի սովորական մերկ մանչուկ է, որն իր համար միզում է ջրավազանի մեջ։ Կոմպոզիցիան սիրված է զբոսաշրջիկների կողմից. նրանք հաճույքով լուսանկարում են այն և լուսանկարվում դրա խորապատկերին։

Ապրիլի 4-ին ՀՀ ԱԺ պաշտպանության և անվտանգության հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահն ու իշխող կուսակցության ամենախորշելի պատգամավորներից մեկը՝ Անդրանիկ Քոչարյանը, այսպես կոչված Հանրային հեռուստաընկերության եթերում հնչեցրեց իր էությամբ սենսացիոն հայտարարություն, որը գործնականում աննկատ մնաց։ Ինչը սկզբունքորեն միանգամայն հասկանալի է. թուրքամետ ռեժիմի թեթև ձեռքով նման «սենսացիաներ» հնչում են ամեն օր և նույնիսկ օրական մի քանի անգամ։ Այդուհանդերձ Քոչարյանի ասածը բովանդակում էր միանգամից մի քանի կարևոր մեսիջներ, այդ թվում՝ «ապագա կա» հանրահայտ թեզի համատեքստում իշխանության մտադրությունները հասկանալու տեսանկյունից։

Ռեժիմի պարագլուխը շարունակում է տարածքներ հանձնել 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարության ստորագրումից հետո, ավելի ճիշտ՝ դեկտեմբերի 18-ին Վաղարշակ Հարությունյանը մեկնեց Գորիս, որտեղ պահանջեց, որ հայկական ստորաբաժանումները հետ քաշվեն Գորիսից ու Մեղրիից, ադրբեջանցիներին թողնելով Կովսականը (Զանգելան) և Սանասարը (Կուբաթլու)։ Դա տեղի ունեցավ հենց այն ժամանակ, երբ բոլորը խոսում էին այն դրույթի մասին, որ զորքերը մնում են եռակողմ հայտարարության ստորագրման պահին ունեցած դիրքերում։