«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
Ա՛խ այդ համաշխարհային ցանցը: Ամեն ինչ հիշում է, ամեն ինչ: Եվ հիշեցնում: «Անցել է ավելի քան մեկ դար, բայց չեն վերացվել Ցեղասպանության հետևանքները։ Մինչ այժմ Թուրքիան զղջման խոսքեր չի ասել արածի համար, ներողություն չի խնդրել։ Դա է պատճառը, որ մենք այսօր հայտարարում ենք. «Հիշում ենք և պահանջում»։
Վերջին շրջանում շատ է արդիականացել իմպիչմենտի թեման, որն ակտիվորեն առաջ են մղում հասարակական-քաղաքական որոշ շրջանակներ: Բայց խնդիրն այն է, որ այսօր այդ թեման ոչ այնքան համախմբում է ընդդիմությանը, որքան պառակտում մտցնում նրա շարքերում, որոնք առանց այդ էլ առանձնապես կուռ չեն: Ո՞րն է հակասությունների էությունը:
Ահավասիկ մի փոքր քանակ՝ ստի և մանիպուլյացիաների վերջին չափաբաժնից: ՀՀ ԱԺ «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցության պատգամավոր Արուսյակ Ջուլհակյանն ասում է, թե Ռոբերտ Քոչարյանը համաձայնություն է տվել Էրդողանին՝ պատմաբանների հանձնաժողով ստեղծելու համար, որը պետք է համատեղ պարզեր՝ «եղել է, թե չի եղել Հայոց ցեղասպանությունը»: Սա սուտ է, որը հերքվում է Էրդողանի առաջարկին Քոչարյանի գրավոր պատասխանով։
Ի՜նչ գեղեցիկ է քայլում Հպարտ ոչխարը Ուղիղ դեպի սպանդանոց։ Հոկկու Ամերիկյան կողմը Կիևին, Մոսկվային և առաջատար եվրոպական գործընկերներին է ներկայացրել Ուկրաինայում հակամարտության կարգավորման ծրագիր: Դե, կամ ծրագրի ուրվագծեր: Ընդ որում Թրամփի աշխատակազմից նշել են, որ եթե ծրագիրն անընդունելի լինի կողմերի համար, ապա Վաշինգտոնը կարող է պարզապես ձեռքերը լվանալ բանակցային գործընթացից, քանի որ Սպիտակ տունը բազմաթիվ այլ խնդիրներ ունի, բացի ռուս-ուկրաինական հակամարտությանը միջնորդությունից: Ծրագրի մանրամասները, բնականաբար, չեն հրապարակվում, բայց որոշ բաղադրիչներ հայտնի են. հրաժարում ՆԱՏՕ-ին Ուկրաինայի անդամակցումից, ռազմական գործողությունների ընթացքում ստեղծված իրավիճակի ամրագրում։
Ինչպո՞վ է իշխող թիմը բացատրում Ադրբեջանին իր արած մշտական զիջումները։ Շատ պարզ է. չի կարելի նյարդայնացնել Ադրբեջանին, որպեսզի պատերազմ չլինի, մենք պետք է համբերատար լինենք, քանի որ «խաղաղության օրակարգ» ենք առաջ մղում։ Ուստի, իբր, բոլորը պետք է օրինակ վերցնեն «համբերատար» իշխող թիմից. ընդդիմությունը չպետք է բարձրացնի Արցախի հարցը, որպեսզի չնյարդայնացնի Բաքվին, արցախցիները չպետք է բարձրացնեն իրենց իրավունքների թեման, որպեսզի չնյարդայնացնեն Բաքվին։
Նիկոլ Փաշինյանը, ելույթ ունենալով խորհրդարանում, կրկին կողմ արտահայտվեց ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի լուծարմանը: Իբր, եթե Ադրբեջանի հետ խաղաղություն լինի, ապա Մինսկի խումբն էլ այլևս պետք չի լինի, ուստի ինքը պատրաստ է ստորագրել ԵԱՀԿ ՄԽ-ն լուծարելու դիմում-կոչի տակ հենց այն օրն ու այն պահին, երբ կստորագրվի Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև խաղաղության համաձայնագիրը։ Ինչի՞ մասին չի խոսում Փաշինյանը։ Փաշինյանը չի խոսում այն մասին, որ ԵԱՀԿ ՄԽ-ն չի ստեղծվել նրա համար, որ խաղաղության պայմանագիր ստորագրվի Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև։ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի նպատակն այլ էր. կոնկրետ Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության խաղաղ կարգավորում։
«Դեպի նոր աշխարհակարգ» թեմայով Բաքվում ընթացող 7-րդ քաղաքական համաժողովի ժամանակ ուշագրավ հայտարարություն է արել Իլհամ Ալիևը: Նա ասել է, որ չի հավատում Ռուսաստանի և Ուկրաինայի միջև խաղաղության հնարավորությանը:
Գյումրիի և Փարաքարի ընտրությունները մեկնարկ են տալիս Հայաստանում իշխանությունից «Քաղաքացիական պայմանագրի» հեռացման վերջին փուլին: Գլխավոր բանը, որ ցույց տվեցին այս ընտրությունները, հասարակական տրամադրությունների արմատական փոփոխությունն է։
Հայաստանում իշխող քաղաքական թիմը պարբերաբար մեղադրում է ՀԱՊԿ-ին իր դաշնակցային պարտավորությունները չկատարելու մեջ։ Հանրային հեռուստաընկերությանը տված իր վերջին հարցազրույցում Փաշինյանը կրկին արեց դա. ճիշտ է, այս անգամ ավելի զուսպ արտահայտություններով և ավելի մեղմ տոնայնությամբ: Առանց սրտակեղեք հիստերիաների:
Ինչո՞ւ Իլհամ Ալիևը չի շտապում ստորագրել Փաշինյանի հետ արդեն համաձայնեցված խաղաղության պայմանագրի տեքստը։ Այստեղ ամեն ինչ պարզ է, ցավալիության աստիճան պարզ: Ինչո՞ւ պիտի Ալիևը շտապի, եթե հնարավորություն կա Փաշինյանից կորզել էլի որոշ զիջումներ։ Նրա տեղում մի՞թե այդպես չէր վարվի ցանկացած ոք, երբ իր հետ բանակցող անձը, թեկուզ նազուտուզով, բայց ժամանակի ընթացքում համաձայնում է բավարարել բոլոր պահանջները։